Οι άνδρες έχουν διαφορετική εγκεφαλική “καλωδίωση” από τις γυναίκες, γι’ αυτό σκέφτονται και νιώθουν διαφορετικά από αυτές, αυτό υποστηρίζει στο νέο της βιβλίο η αμερικανίδα ψυχίατρος και συγγραφέας του μπεστ σέλλερ «Ο θηλυκός εγκέφαλος», Λούαν Μπριζεντάιν, η οποία επιστρέφει με το νέο της πόνημα στα βιβλιοπωλεία. Αυτή τη φορά, ωστόσο, η κα Μπριζεντάιν ασχολείται με τον ανδρικό κι όχι τον γυναικείο εγκέφαλο – για να καταλήξει και πάλι όμως στο ίδιο συμπέρασμα.

Η κα Μπριζεντάιν είχε περιλάβει αρκετά αμφισβητούμενα και αμφιλεγόνα δεδομένα στο προηγούμενο βιβλίο της, προκαλώντας αρκετές αντιδράσεις τόσο από επιστήμονες όσο και από οργανώσεις για την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Μεταξύ άλλων, η συγγραφέας ανέφερε το ανεκδιήγητο ότι οι γυναίκες χρησιμοποιούν 20.000 λέξεις τη μέρα κατά μέσο όρο στην ομιλία τους έναντι μόλις των 7.000 των ανδρών, ότι οι άνδρες έχουν πιο επιφανειακά συναισθήματα σε σχέση με τις γυναίκες και ότι οι γυναίκες όταν γίνονται μαμάδες, συντονίζονται σε τέτοια εγκεφαλική “συχνότητα”, που στην κυριολεξία δεν έχουν μυαλό για τίποτε άλλο από αυτά που συμβαίνουν γύρω τους, εκτός από το παιδί τους και μόνο.

Στο νέο της βιβλίο λοιπόν, η Μπριζεντάιν υποστηρίζει ότι, μετά από μακρά εξελικτική πορεία, ο ανδρικός εγκέφαλος, ο οποίος κολυμπάει στην τεστοστερόνη, ήδη από την όγδοη εβδομάδα της σύλληψής του παιδιού μέσα στην μήτρα, αποκτά ορισμένες εγγενείς ιδιότητες, που καθίστανται κατά κάποιο τρόπο αναπόφευκτες να εκδηλωθούν αργότερα: να λέει συστηματικά ψέματα (ιδίως στις γυναίκες για να κρύβει τις… ζαβολιές του), να παίρνει υπερβολικά ρίσκα (συχνά για να εντυπωσιάσει τις γυναίκες), να καταπιέζει σε μόνιμη βάση τα συναισθήματά του (για να μην φανεί… γυναίκα) κ.α.

Όλη αυτή η ορμονική πλημμυρίδα υποτίθεται ότι πνίγει την ικανότητα του εφήβου να κατανοεί τις εκφράσεις του προσώπου των γύρω του και να τους συναισθάνεται, ενώ παράλληλα αυξάνει υπερβολικά την υπερευαισθησία του απέναντι στην κριτική των άλλων και τον κάνει να βαριέται υπερβολικά, αν δεν κάνει κάτι που να περιέχει πολλή δράση (και, όχι σπάνια, βία), υποστηρίζει η συγγραφέας. Το ποτισμένο στην τεστοστερόνη αρσενικό κέντρο ανταμοιβής του εγκεφάλου απαιτεί συνεχώς την ενεργοποίηση έντονων αισθήσεων και εμπειριών δράσης και μια κλασική διέξοδος είναι όλα αυτά τα βιντεοπαιχνίδια, στα οποία ο νέος αρέσκεται να σκοτώνει όποιον περνάει από μπροστά του.

Αν πάλι ο νέος κοιμηθεί αμέσως μετά το σεξ, αφήνοντας στα κρύα του λουτρού την σύντροφό του, γράφει η κα Μπριζεντάιν, φταίει απλώς ένα είδος ναρκοληψίας που προκαλείται μόνο στους άνδρες, εξαιτίας της ξαφνικής έκρηξης της ορμόνης της απόλαυσης ωκυτοκίνης, η οποία απελευθερώνεται στον υποθάλαμο του εγκεφάλου μετά τον οργασμό. Στις μεν γυναίκες, η ωκυτοκίνη προκαλεί την ανάγκη για κουβεντούλα και χάδια, όμως στους άνδρες «για λόγους που δεν γνωρίζουμε ακόμα», επιδρά στο κέντρο ύπνου του εγκεφάλου και δρα σαν υπνωτικό χαπάκι.

Όπως αναφέρεουν οι Times του Λονδίνου, η κα. Μπριζεντάιν είναι τακτικός θαμώνας των talk show στις ΗΠΑ, όπου συνεισφέρει τον… πνευματικό οβολό της στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Η κα Μπριζεντάιν δηλώνει ότι βασίζει τα συμπεράσματά της για τις διαφορές στον εγκέφαλο των δύο φύλων, τόσο σε πλήθος επιστημονικών δεδομένων, αλλά και αναπόδεικτων θεωριών, όσο και στη δική της 25ετή κλινική εμπειρία. Η βορειοαμερικανίδα ψυχίατρος, η οποία δηλώνει φεμινίστρια, αλλά αποτελεί κόκκινο πανί για πολλές φεμινίστριες, αναγκάστηκε σε επόμενη έκδοση του βιβλίου της “Θηλυκός εγκέφαλος” να απαλείψει τον αρχικό ισχυρισμό της ότι οι γυναίκες χρησιμοποιούν πολύ περισσότερες λέξεις από τους άνδρες, όταν το έγκυρο περιοδικό “Nature” (που είχε δημοσιεύσει σχετική έρευνα) την κατηγόρησε ότι είχε παρανοήσει και παραποιήσει τα πορίσματα της δημοσιευμένης έρευνας.

Η Μπριζεντάιν επιμένει πάντως ότι το νέο βιβλίο της θα βοηθήσει τις γυναίκες να δουν τον κόσμο μέσα από τα ανδρικά μάτια, ώστε να καταλάβουν καλύτερα τους συζύγους, τους εραστές και τα αγόρια τους. «Όντας φεμινίστρια στη δεκαετία του ’90, θεωρούσα πράγματι τους άνδρες εχθρό. Εμείς οι γυναίκες βάλαμε ένα φίμωτρο εδώ και 30 χρόνια στους άνδρες και τους εμποδίσαμε να μιλάνε για την πραγματικότητά τους. Όμως το εκκρεμές πήγε πολύ μακριά και τώρα επανέρχεται… Αν ξεκινήσουμε με μια βαθύτερη κατανόηση του αρσενικού εγκεφάλου, μπορούμε να δημιουργήσουμε πιο ρεαλιστικές προσδοκίες για τα αγόρια και τους άνδρες», δηλώνει η συγγραφέας…