Η σκηνή της γέννησης του Χριστού είναι γνωστή σε δισεκατομμύρια ανθρώπους, με τον ετοιμόρροπο στάβλο, τη φάτνη, τα ζώα να στέκονται γαλήνια τριγύρω. Τι βρισκόταν όμως πραγματικά σε ένα τέτοιο στάβλο 2000 χρόνια πριν; Περίπου τα ίδια οικιακά ζώα με σήμερα μαζί με παράσιτα και σαρκοφάγα έντομα που μετέδιδαν ασθένειες και χρησιμοποιούσαν ανθρώπους και ζώα ως ξενιστές, λένε οι επιστήμονες.

Ads

Η σκηνή της Θείας Γέννησης δεν πρέπει να ήταν και τόσο ειδυλιακή, τουλάχιστον σύμφωνα με τις επιστήμες της κτηνιατρικής και της αρχαιολογίας. Το επιστημονικό περιοδικό NewScientist παρουσιάζει μία διαφορετική εκδοχή της φάτνης και των ζώων που βρίσκονταν εκεί, με βάση πληροφορίες της αρχαιολογικής υπηρεσίας της περιοχής όπου πιστεύεται ότι γεννήθηκε ο Ιησούς και τις σημερινές γνώσεις της κτηνιατρικής.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες τα οικιακά ζώα της εποχής του Ιησού ήταν περίπου ίδια με τα σημερινά σε είδη και εμφάνιση. Οι άνθρωποι είχαν στραφεί στην εξημέρωση ζώων χιλιάδες χρόνια πριν, όταν το κυνήγι έπαψε να επαρκεί ως πηγή τροφής. Πρώτα πιστεύεται ότι εξημερώθηκαν τα πρόβατα, με ένα πρώτο ρεύμα γύρω στα 11.000 χρόνια πριν και ένα δεύτερο 6.000 χρόνια πριν. Ακολούθησαν τα βοοειδή, που προήλθαν από την εξημέρωση άγριων βούβαλων στη νοτιοδυτική Ασία και μεταφέρθηκαν αργότερα σε Αφρική και Ευρώπη. Τα γουρούνια εξημερώθηκαν την ίδια περίοδο, σε διάφορα μέρη.

Τα γαϊδούρια εξημερώθηκαν στην Αφρική από ένα είδος άγριου αφρικανικού γαϊδουριού περίπου 5000 χρόνια πριν, ενώ λίγο αργότερα ακολούθησαν τα άλογα. Και τα δύο χρησιμοποιήθηκαν εξαρχής για μεταφορά και κουβάλημα. Το μόνο ζώο που δεν είχε εξημερωθεί ακόμα την εποχή του Χριστού ήταν η γαλοπούλα.

Η εμφάνιση των ζώων άλλαξε σύντομα μετά την εξημέρωσή τους και απέκτησαν πιό έντονα χρώματα και σχέδια όπως οι βούλες των αγελάδων και το ροζ των γουρουνιών. Επομένως την εποχή του Χριστού έμοιαζαν ήδη με τα σημερινά. Η πρακτική του ευνουχισμού των ζώων ήταν επίσης διαδεδομένη. Επομένως η γνωστή σκηνή με τα γαϊδουράκια, τις αγελάδες και τα πρόβατα να περιβάλλουν τη φάτνη είναι πιστευτή. Ωστόσο δεν ήταν τα μόνα ζώα εκεί.

Σύμφωνα με το NewScientist ένας στάβλος με πολλά ζώα στριμωγμένα μέσα αποτελεί παράδεισο για έντομα και παράσιτα. Ειδικά το χειμώνα ζώα όπως οι αγελάδες θα ήταν γεμάτα με ψείρες, καθώς το τρίχωμά τους είναι πυκνότερο απ’ότι το καλοκαίρι. Ο χώρος θα ήταν επίσης γεμάτος με «μύγες του παζαριού», το αντίστοιχο της κοινής οικιακής μύγας για τη Μέση Ανατολή, που εκτός από το ενοχλητικό ζουζούνισμα μεταδίδει και τράχωμα, μία ασθένεια των οφθαλμών.

Την παρουσία τους θα έκαναν αισθητή και οι αλογόμυγες που τρέφονται με αίμα βοοειδών αλλά και ανθρώπινο, ενώ μπορεί να μεταφέρουν βάκιλους άνθρακα. Το αχυρένιο στρώμα δεν θα ήταν ότι πιο ασφαλές για ένα νεογέννητο, καθώς συνήθως στα άχυρα κρύβονται ακάρεα που προκαλούν φαγούρα και δερματίτιδες.

Αν τα παραπάνω έντομα είναι ενοχλητικά, δεν είναι τίποτα μπροστά σε ένα είδος μύγας που χρησιμοποιεί κυρίως πρόβατα, αλλά και ανθρώπους ως ξενιστές. Η μύγα Oestrus ovis τοποθετεί ζωντανές προνύμφες στη μύτη των προβάτων, οι οποίες μεγαλώνουν τρεφόμενες από τους ιστούς της ρινικής κοιλότητας και του κρανίου το χειμώνα και την άνοιξη εξέρχονται με το φτάρνισμα από τα ρουθούνια. Αυτό μπορεί να συμβεί και σε ανθρώπους, μάλιστα τα σκουλήκια μπορεί να προκαλέσουν πυρετό και οφθαλμομύαση, δηλαδή να συγκεντρωθούν στις κοιλότητες των οφθαλμών!

Παρόμοια είναι και η κηλιδωτή μύγα Wohlfahrtia magnificα, κοινή στη Μέση Ανατολή, που χρησιμοποιεί ανοιχτές πληγές, ακόμα και το σημείο κοπής του ομφάλιου λώρου ή τα γεννητικά όργανα για να τοποθετήσει τα μικρά της. Αν προσθέσουμε στα παραπάνω τα ποντίκια και τουα αρουραίους, καταλαβαίνει κανείς γιατί το στάβλο δεν αποτελεί την καλύτερη επιλογή για τη γέννηση ενός βρέφους.