Φωνές από τον 19ο αιώνα, μέσα από το εργαστήριο του σπουδαίου εφευρέτη Γκράχαμ Μπελ, ταξίδεψαν στο χρόνο και με τη βοήθεια της τεχνολογίας έφτασαν στο σήμερα.

Ads

Πρόκειται για ηχογραφήσεις που είχαν πραγματοποιηθεί τη δεκαετία του 1880 στο πλαίσιο των πειραμάτων του Μπελ και φυλάσσονταν στο Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν για διάστημα μεγαλύτερο του ενός αιώνα.
 
Τα ηχητικά ντοκουμέντα θεωρούνταν μέχρι σήμερα άχρηστα, καθώς η τεχνολογία δεν επέτρεπε την αναπαραγωγή τους. Ωστόσο αυτό άλλαξε καθώς η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου συνεργάστηκε με το Εθνικό Εργαστήριο Λώρενς Μπέρκλεϊ, του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια/ Μπέρκλεϊ και ανέπτυξαν μία τεχνολογία που δίνει τη δυνατότητα ψηφιακών σαρώσεων υψηλής ανάλυσης στους δίσκους που έχουν γίνει οι εγγραφές.
 
Το εν λόγω σχέδιο κόστισε ένα εκατομμύριο δολάρια, ενώ χρειάστηκε περίπου μία δεκαετία για την ανάπτυξη της κατάλληλης τεχνολογίας.
 
Στον πρώτο δίσκο ακούγεται ένας άνδρας να απαγγέλει ένα κομμάτι από τον «Άμλετ». «Να ζει κανείς ή να μη ζει…» λέει ο άνδρας. Μία άλλη πειραματική εγγραφή σε ένα χάλκινο δίσκο έχει κάποιον να μετρά από το 1 έως το 6.
 
Εντυπωσιακή είναι και η ηχητική καταγραφή της πρώτης απογοήτευσης κατά τη διάρκεια των πειραματικών εγγραφών…«Η Μαίρη είχε ένα μικρό αρνί, με προβιά λευκή σαν χιόνι. Όπου πήγαινε η Μαίρη…ωχ, όχι!», ακούγεται από τα ηχεία πριν η ηχογράφηση διακοπή απότομα λόγω κάποιου προβλήματος.
 
Συνολικά 200 πειραματικές ηχογραφήσεις από το εργαστήριο του Μπελ είναι υποθηκευμένες στο Σμιθσόνιαν, όπου οι εφευρέτες της εποχής έστελναν στοιχεία για τις εφευρέσεις τους, ελπίζοντας να τις κατοχυρώσουν πρώτοι.
 
«Αυτό το υλικό με κάνει να ανατριχιάζω» λέει η Καρλίν Στίβενς, στέλεχος του Εθνικού Μουσείου Αμερικανικής Ιστορίας, όπου και παίχτηκαν οι εν λόγω εγγραφές. «Είναι το παρελθόν το οποίο μας μιλάει με έναν τρόπο που δεν έχουμε ακούσει ξανά», σημειώνει.