Αρχαιολόγοι στην Βρετανία πιστεύουν ότι έχουν βρει το πρώτο αρχαίο σεξουαλικό βοήθημα σε πραγματικό μέγεθος από την Ρωμαϊκή περίοδο.

Εάν δεν χρησιμοποιήθηκε ως σεξουαλικό εργαλείο, τότε το αντικείμενο ηλικίας 2.000 ετών μπορεί να ήταν ένα όργανο σε σχήμα πέους ή να ήταν χαρακτηριστικό ενός αγάλματος που οι άνθρωποι άγγιζαν για καλή τύχη, σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο του Νιουκάστλ.

Όπως αναφέρει ο Guardian, το αντικείμενο είχε καταγραφεί ως ένα εργαλείο.

«Πρέπει να ομολογήσω», είπε ο ανώτερος λέκτορας της αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Νιούκαστλ, Ρομπ Κόλινς, «ένα μέρος του εαυτού μου πιστεύει ότι είναι αυτονόητο ότι πρόκειται για πέος. Δεν ξέρω ποιος το έβαλε στον κατάλογο. Ίσως κάποιος να ένιωθε άβολα με αυτό ή να μην πίστευε ότι οι Ρωμαίοι θα έκαναν τέτοια ανόητα πράγματα».

Ο φαλλός Vindolanda έχει μήκος 16 εκατοστά, αλλά, λένε οι ερευνητές, ήταν πιθανώς μεγαλύτερος επειδή το αρχαιολογικό ξύλο είναι επιρρεπές σε συρρίκνωση και παραμόρφωση.

Έχει εξεταστεί από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ και στο University College του Δουβλίνου. Η ανάλυση αποκάλυψε ότι είναι, τουλάχιστον, το πρώτο γνωστό παράδειγμα ενός ασώματου φαλλού από ξύλο που ανακτήθηκε οπουδήποτε στον ρωμαϊκό κόσμο.

O Κόλινς αναφέρει ότι «Δεν είναι μικροσκοπικός φαλλός. Είναι φυσικό μέγεθος. Είναι επίσης σημαντικό γιατί το ξύλο δεν επιβιώνει κανονικά… δεν μπορέσαμε να βρούμε παράλληλους.»

Το μέγεθος και η αβεβαιότητα της λειτουργίας ήταν συναρπαστικά, είπε.

«Συχνά στην αρχαιολογία, όταν βρίσκουμε ένα αντικείμενο, μπορούμε να πούμε σε τι χρησίμευε ή να συμπεράνουμε σε τι χρησίμευε. Αυτό δεν ίσχυε για αυτό το αντικείμενο. Χρειάστηκε να ρίξουμε τα δίχτυα μας διάπλατα για να σκεφτούμε τι θα χρησιμοποιούσε ένα ξύλινο σκάλισμα έξι και μισής ίντσας ενός φαλλού τόνισε.

Τα αρχαία φαλλικά αντικείμενα χρησιμοποιούνταν συχνά για την αποτροπή του κακού. Η ανάλυση έδειξε ότι ο φαλλός Vindolanda είχε σημαντικά πιο ομαλά άκρα, υποδεικνύοντας ότι χρησιμοποιήθηκε για κάτι για κάποιο χρονικό διάστημα.

Η ομάδα έχει καταλήξει σε τρεις πιθανές θεωρίες, οι οποίες περιγράφονται σε ένα λεπτομερές έγγραφο συζήτησης που δημοσιεύεται στο περιοδικό Antiquity.

Μια θεωρία είναι ότι χρησιμοποιήθηκε για σεξουαλικούς λόγους. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι ήταν ένα σεξουαλικό παιχνίδι, αν και χρειάζεται κάποια προσοχή, είπε ο Κόλινς.

«Μερικές φορές δεν χρησιμοποιούνταν πάντα για ευχαρίστηση… μπορεί να είναι εργαλεία βασανιστηρίων, γι’ αυτό έχω μεγάλη συνείδηση ​​να χρησιμοποιώ τον όρο σεξουαλικό παιχνίδι. Ας ελπίσουμε ότι χρησιμοποιήθηκε για αυτό. Αυτή είναι η πιο συναρπαστική και ενδιαφέρουσα πιθανότητα» σημείωσε.

«Αν ισχύει αυτό, θα ήταν, εξ όσων γνωρίζουμε, το πρώτο ρωμαϊκό σεξουαλικό βοήθημα που έχει συναντηθεί από την αρχαιολογία. Γνωρίζουμε από την ελληνική και τη ρωμαϊκή ποίηση και την ελληνική και ρωμαϊκή τέχνη ότι χρησιμοποιούσαν βοηθήματα. Αλλά δεν βρήκαμε αρχαιολογικά παραδείγματα» πρόσθεσε.

Η δεύτερη θεωρία είναι ότι το αντικείμενο χρησιμοποιήθηκε ως γουδοχέρι, είτε για γαστρονομικούς σκοπούς είτε για άλεση καλλυντικών ή φαρμακευτικών συστατικών. 

Η τρίτη επιλογή είναι ότι προοριζόταν για κάποιο άγαλμα το οποίο οι περαστικοί άγγιζαν για καλή τύχη ή για να απορροφήσει ή να ενεργοποιήσει την προστασία από την ατυχία – κάτι που ήταν κοινό σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Αν ίσχυε αυτό, το άγαλμα θα βρισκόταν πιθανώς κοντά στην είσοδο ενός σημαντικού κτηρίου, αλλά τα στοιχεία δείχνουν ότι ο φαλλός ήταν είτε σε εσωτερικό χώρο είτε τουλάχιστον όχι σε εκτεθειμένη θέση έξω για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι ο φαλλός Vindolanda θα προκαλέσει μια αναζήτηση για παρόμοια αντικείμενα σε άλλες συλλογές.