Το σπίτι ήταν 200 ετών, όταν εξερράγη το ηφαίστειο.

Ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο Λουντ της Σουηδίας σε συνεργασία με Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας της Ιταλίας και το Σουηδικό Ινστιτούτο στη Ρώμη παρουσίασαν την ψηφιακή αναπαράσταση μίας ρωμαϊκής έπαυλης στην Πομηία πριν καταστραφεί από την έκρηξη του Βεζούβιου, το 79 μ.Χ.

Το πρότζεκτ ξεκίνησε το 2000, μετά από μια παρότρυνση των εφόρων της Πομπηίας, καθώς η κατάσταση του οικήματος γινόταν ολοένα και πιο κακή. 

Τα πρώτα σκαναρίσματα έγιναν το 2011-12 και τώρα τα τρισδιάστατα μοντέλα σπιτιών της κατεστραμμένης πόλης ολοκληρώθηκαν.

Το σπίτι ήταν 200 ετών, όταν εξερράγη το ηφαίστειο. Όπου δεν υπήρχαν ενδείξεις ή στοιχεία για το τι υπήρχε στο χώρο, οι επιστήμονες δανείστηκαν πληροφορίες από αντίστοιχες ρωμαϊκές οικίες.

«Ως αρχαιολόγοι, δουλεύουμε σε 3D. Όταν βρισκόμαστε στο χώρο της ανασκαφής, όταν βλέπουμε το μνημείο, ενσωματωνόμαστε στην κυριολεξία στο μνημείο. Σκεφτόμαστε λοιπόν σε τρεις διαστάσεις. Η δυνατότητα να επαναφέρουμε το χώρο για να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε πώς ήταν τα πράγματα, είναι κομβικής σημασίας» υπογράμμισε ο Νικολό ντελ’ Ούντο, ψηφιακός αρχαιολόγος από το Πανεπιστήμιο Λουντ.

Ήταν 24 Αυγούστου του 79 μ.Χ. 

Στις 24 Αυγούστου του 79 μ.Χ., μετά από μια φοβερή έκρηξη του Βεζούβιου, ένα τεράστιο κύμα από στάχτη έθαψε για πάντα, μέσα σε λίγες ώρες, την εύθυμη, σπάταλη και πανέμορφη ρωμαϊκή πόλη. Στην αρχή σηκώθηκε ένα φοβερό σύννεφο από στάχτη, η οποία σκέπασε την πόλη σε ύψος ενός μέτρου.

Μόλις αντιλήφθηκαν οι κάτοικοι της Πομπηίας τη θεομηνία, άρχισαν να τρέπονται σε φυγή, παίρνοντας ο καθένας ό,τι μπορούσε να προφτάσει τις συνταρακτικές εκείνες στιγμές.

Πολλοί όμως άλλαξαν γνώμη και ξαναγύριζαν αλλά τους έπιανε παραλυσία από τον πανικό.

Ύστερα από το σύννεφο της στάχτης, κατέκλυσε την πόλη μία αφάνταστη καταιγίδα από ηφαιστειακά αναβλήματα και κίσσηρι (ελαφρόπετρα), που την σκέπασαν σε ύψος 3 και περισσότερα μέτρα, πάνω δε σε αυτές επικάθησε νέο στρώμα από στάχτη και πέτρες, ώστε η σημερινή επίχωση φτάνει τα 6-7 μέτρα.

Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 2.000 άτομα τάφηκαν ζωντανά και πέθαναν έτσι από ασφυξία.

Η ανακάλυψη της θαμμένης πόλης το 1592

Η παλαιά πόλη είχε ξεχαστεί και κανείς δεν ήξερε την ύπαρξή της. Πρώτη ανακάλυψη τμήματος της Πομπηίας έγινε το 1592, τυχαία, κατά τις εργασίες για την κατασκευή του υπόγειου υδραγωγείου της πόλης Τόρε Ανουντσιάτα που βρίσκεται σε μικρή απόσταση.

Τότε βρέθηκαν πολλά σημαντικά αντικείμενα, που μαζί με όσα ανακάλυψαν σε κατοπινές ανασκαφές αποτελούν σήμερα έναν πραγματικό θησαυρό τέχνης.

Οι ανασκαφές έφεραν την Πομπηία ζωντανή στα μάτια μας, αποκαλύπτοντας πολλές λεπτομέρειες της καθημερινότητας των κατοίκων της. Διασώθηκαν, προστατευμένες από τη φθορά του χρόνου, όλες οι επαύλεις, με τις πολυάριθμες τοιχογραφίες, η αγορά, οι πολυάριθμοι ναοί, το μικρό και το μεγάλο θέατρο, οι αψίδες, οι κρήνες, τα καταστήματα, τα ιδιωτικά σπίτια.

Διασώθηκαν λεπτομέρειες που μαρτυρούν τον ξαφνικό θάνατο της πόλης, την καθημερινή ζωή που κόπηκε απότομα.

Άνθρωποι που έτρωγαν στα ανάκλιντρα πνίγηκαν από τις αναθυμιάσεις προσπαθώντας να ξεφύγουν από το φριχτό θάνατο.

Στα τραπέζια των πανδοχείων βρέθηκαν παρατημένα κύπελλα και πιάτα, σ’ ένα δωμάτιο βρέθηκαν τα σώματα επτά παιδιών που ο θάνατος τα είχε προλάβει ενώ έπαιζαν.

Περίπου 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι επισκέπτονται την Πομπηία κάθε χρόνο.