Σαν σήμερα, στις 13 Οκτωβρίου 2010 διασώθηκε και ο τελευταίος από τους 33 ανθρακωρύχους που παρέμειναν παγιδευμένοι μισό μίλι κάτω από τη γη για περισσότερο από δύο μήνες, όταν το ορυχείο χαλκού στη Βόρεια Χιλή όπου εργάζονταν, κατέρρευσε.

Ads

 
Η περιπέτεια των 33 ξεκίνησε στις 5 Αυγούστου 2010. Το ορυχείο στο οποίο δούλευαν υποχώρησε και έτσι αναζήτησαν προστασία από τους χωμάτινους όγκους που θα τους καταπλάκωναν στο καταφύγιο έκτακτης ανάγκης, όπου τους περίμενε ωστόσο μία δυσάρεστη έκπληξη: οι μερίδες τροφίμων στο καταφύγιο τούς εξασφάλιζαν μόλις λίγες ημέρες επιβίωσης.
 
Μετά από 17 ημέρες εγκλωβισμού στην υπόγεια παγίδα τους, οι 33 άρχισαν να νιώθουν απελπισία και να αναρωτιούνται αν ακόμη υπήρχαν πιθανότητες να τους εντοπίσει κάποιος. Η ιδέα της αυτοκτονίας αλλά και του κανιβαλισμού άρχισε να περνά από το μυαλό τους. Στις 22 Αυγούστου οι ομάδες διάσωσης που τους αναζητούσαν, άνοιξαν μία τρύπα ακριβώς πάνω από το σημείο όπου βρίσκονταν οι παγιδευμένοι ανθρακωρύχοι. «Είμαστε στο καταφύγιο και είμαστε καλά. Οι 33», έγραφε το σημείωμα που έστειλαν οι ανθρακωρύχοι στους διασώστες.
 
Οι ανθρακωρύχοι σύντομα είχαν στη διάθεσή τους νερό, φαγητό, φάρμακα και άλλες προμήθειες, απαραίτητες για την επιβίωσή τους. Οι διασώστες έστειλαν κάμερες στον υπόγειο χώρο όπου ήταν εγκλωβισμένοι  οι 33 άντρες κι έτσι μπορούσαν να τους παρακολουθούν όλο το 24ωρο. Μηχανικοί, εμπειρογνώμονες και ειδικοί από όλο τον κόσμο, συνεργάστηκαν προκειμένου να καταστρώσουν ένα σχέδιο για τον απεγκλωβισμό των ανθρακωρύχων. Κατάφεραν να σκάψουν μία έξοδο διαφυγής από την οποία ήταν δυνατό να τραβήξουν έναν – έναν τους παγιδευμένους άντρες.
 
Στις 12 Οκτωβρίου, ο πρώτος διασωθέντας επέστρεψε στην επιφάνεια του εδάφους, μέσα σε μία ειδικά διαμορφωμένη κάψουλα μήκους 13 ποδιών, που ήταν βαμμένη με τα χρώματα της σημαίας της Χιλής. Λιγότερο από 24 ώρες μετά την έναρξη της επιχείρησης διάσωσης, στις 13 Οκτωβρίου, και οι 33 ανθρακωρύχοι ηλικίας  19 έως 63 ετών, ήταν πλέον ασφαλείς στα χέρια των ανθρώπων που εργάστηκαν πυρετωδώς και μεθοδικά για τη διάσωσή τους.

Ο πρόεδρος της Χιλής Σεμπάστιαν Πινιέρα, φίλοι, συγγενείς, κι ένα μεγάλο πλήθος που ζητωκραύγαζε, υποδέχτηκαν τους ανθρακωρύχους, η ιστορία των οποίων  ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο χάρις στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, με τους ανθρώπους που παρακολούθησαν τη διάσωση όπως μεταδόθηκε ζωντανά στην τηλεόραση να υπολογίζονται σε αρκετά εκατομμύρια.
 
Μετά την πρόσκαιρη δόξα που απόλαυσαν, τα χρήματα και τα δώρα που έλαβαν, οι 33 Χιλιανοί ανθρακωρύχοι  καταγγέλλουν σήμερα ότι η ζωή τους είναι πιο δύσκολη από ποτέ. Το ψυχολογικό τραύμα από την εμπειρία που τους έφερε πολύ κοντά στο θάνατο είναι τέτοιο, που δυσκολεύονται να βρουν δουλειά. Κάποιοι αναζήτησαν και βρήκαν διέξοδο στο  αλκοόλ ή στα ναρκωτικά, ενώ άλλοι ακόμη διατηρούν ελπίδες για μία καλύτερη ζωή για τους ίδιους αλλά και τα παιδιά τους.
 
«Έχουν ακριβώς τα ίδια συμπτώματα με τους στρατιώτες που γύρισαν από το Βιετνάμ. Εμφανίζουν συμπτώματα μετατραυματικού άγχους», εξηγεί ο Ροντρίγκο Γκίλιμπραντ, ο ψυχίατρος που ανέλαβε τη θεραπεία των εννέα ανδρών.