Tεράστιες αποικίες βακτηρίων στο βυθό των ωκεανών λειτουργούν ως ένας ενιαίος οργανισμός αφού έχουν καταφέρει να συνδέονται μεταξύ τους μέσω μικροσκοπικών ηλεκτρικών δικτύων, υποστηρίζουν Δανοί επιστήμονες.

Οι λεπτομέρειες της διαδικασίας παραμένουν ασαφείς με πολλά σημεία να είναι ακόμα σκοτεινά για τους επιστήμονες, αλλά, αν επιβεβαιωθεί και από άλλες έρευνες, τότε μπορεί να φέρει επανάσταση στην κατανόηση των επιστημόνων για το πώς λειτουργούν τα οικοσυστήματα των μικρότερων οργανισμών του πλανήτη μας. Δεν αποκλείεται δε από αυτά να εμπνευστούν οι άνθρωποι για τον καλύτερο σχεδιασμό των δικών μας ηλεκτρικών δικτύων.

Η ανακάλυψη έγινε από τον ειδικό στην οικολογία των μικροβίων Λαρς Πίτερ Νίλσεν του πανεπιστημίου του Άαρχους και συνεργάτες του (στους τομείς της γεωμικροβιολογίας, βιογεωχημείας και θαλάσσιας οικολογίας) και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Nature”, σύμφωνα με το “Science” και το “New Scientist”.

Τα βακτήρια του λασπώδους βυθού έχουν ένα ζωτικό πρόβλημα. Όσα βρίσκονται πάνω από την επιφάνεια του βυθού έχουν μεν πρόσβαση στο πολύτιμο οξυγόνο του νερού για να το απορροφήσουν, αλλά δεν έχουν πρόσβαση στις θρεπτικές ουσίες που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια του βυθού. Αντίστροφα, όσα βακτήρια ζουν κάτω από την επιφάνεια, έχουν πρόσβαση στις ανόργανες θρεπτικές ουσίες των ορυκτών, αλλά όχι στο επίσης αναγκαίο οξυγόνο του νερού. Για να λύσουν το πρόβλημα, τα βακτήρια, κατά τα φαινόμενα, συνεργάζονται με βάση την αρχή “η ισχύς εν τη ενώσει”, συγκροτώντας ένα δίκτυο και ανταλλάσσοντας οξυγόνο και θρεπτικές ουσίες αμοιβαία.

Τα πειράματα των Δανών επιστημόνων έδειξαν ότι οι δυο ομάδες βακτηριών επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω ηλεκτρισμού (κίνησης ηλεκτρονίων). Έτσι, οι μικροργανισμοί κάτω από την επιφάνεια του βυθού “μαθαίνουν” σχεδόν αμέσως αν και πότε λιγοστεύει το οξυγόνο στους μικροργανισμούς πάνω στην επιφάνεια του βυθού, και μεταβάλλουν ανάλογα τον μεταβολισμό τους, προσαρμοζόμενα στις νέες και πιο δυσμενείς συνθήκες.

Αν αποδειχτεί αυτή η εκτίμηση περί δικτύωσης, τότε -αναλογικά με την ανθρώπινη κλίμακα- οι βακτηριακές κοινότητες έχουν πετύχει να οργανώνουν και να συντηρούν τεράστια ηλεκτρικά δίκτυα έκτασης περίπου 20 χιλιομέτρων. Αντί να παίρνουν οξυγόνο από το θαλασσινό νερό και να το μετατρέπουν σε ενέργεια, τα θαμμένα βακτήρια παίρνουν ενέργεια με την μορφή μεταφερόμενων ηλεκτρονίων από τα βακτήρια της επιφάνειας. Τα τελευταία, με τη σειρά τους τροφοδοτούνται, σε αντάλλαγμα, μέσω χημικών “μονοπατιών”, με θρεπτικές ουσίες από τους μικρο-οργανισμούς που ζουν μέσα στα πετρώματα του βυθού.

Σύμφωνα με τον Νίλσεν, “η ανακάλυψη είναι σχεδόν μαγική. Είναι αντίθετη με οτιδήποτε ξέραμε μέχρι τώρα. Οι μικρο-οργανισμοί μπορούν να ζουν σε ηλεκτρική συμβίωση σε μεγάλες αποστάσεις. Πρέπει πια να ξανασκεφτούμε με άλλο μάτι τις αντιλήψεις μας για το πώς ζουν, τι μπορούν και τις δεν μπορούν να κάνουν”. Υπέρ της ανακάλυψης αυτής συνηγορούν στοιχεία και από άλλες έρευνες. Γεωχημικοί, εδώ και μερικά χρόνια, έχουν διαπιστώσει ότι τα μικρόβια δημιουργούν ένα ασθενές ηλεκτρικό ρεύμα στο βυθό, μια διαδικασία την οποία αρκετές επιστημονικές ομάδες αξιοποιούν προσπαθώντας να δημιουργήσουν “μικροβιακές κυψέλες καυσίμων”. Επόμενος στόχος των επιστημόνων να ανακαλύψουν τα νήματα- καλώδια που συνδέουν μεταξύ τους τα βακτήρια.