Ενδεχόμενη εξαφάνιση ή μείωση του αριθμού των πτηνών θα σήμαινε αναπόφευκτα και εξαφάνιση των φυτών που επικονιάζονται από αυτά, υπαγορεύει η κοινή λογική. Το γεγονός αυτό απέδειξαν και πειραματικά, τώρα, οι επιστήμονες, μετά την δραστική μείωση του αριθμού των πτηνών στη Νέα Ζηλανδία.

Ads

Οι επιστήμονες, λοιπόν, μελέτησαν το θάμνο Rhabdothamnus solandri, που απαντάται μόνο στη Νέα Ζηλανδία και ξεχωρίζει από τα πορτοκαλί του άνθη, ο οποίος επικονιάζεται από τρία είδη πτηνών. Εξαιτίας όμως της αύξησης του αριθμού «ειδών» από την Ευρώπη, όπως οι οικόσιτες γάτες και οι αρουραίοι, δυο από τα είδη αυτά σχεδόν εξαφανίστηκαν και απαντώνται μόνο σε μικρότερα νησιά της Νέας Ζηλανδίας. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι όπου υπάρχουν τα πτηνά αυτά, οι θάμνοι παράγουν περισσότερα και αισθητά μεγαλύτερα άνθη.

«Η επικονίαση άρχισε να φθίνει περίπου το 1870, όταν οι πληθυσμοί των πτηνών μειώθηκαν», λέει ο Ντέιβ Κέλι, ένας εκ των επιστημόνων που συμμετείχαν στη μελέτη, σημειώνοντας ότι άλλοι επικονιαστές όπως τα έντομα αδυνατούν να καλύψουν το «χαμένο έδαφος». «Συνήθως τα φυτά που επαφίενται στα πτηνά δεν επικονιάζονται σωστά από τα έντομα γιατί [τα έντομα] δεν μπορούν να φθάσουν στα σωστά σημεία».

Όταν,όμως, οι ίδιοι οι επιστήμονες ανέλαβαν το ρόλο αυτό, τότε ο πληθυσμός των φυτών αυτών αυξήθηκε άμεσα. Ωστόσο, αυτό δεν λύνει το πρόβλημα, καθώς, σύμφωνα με τους ίδιους, πολλά φυτά ενδέχεται να έχουν την ίδια μοίρα καθώς συχνά οι άνθρωποι – συμπεριλαμβανομένων των επιστημόνων- αγνοούν τις αναφορές για μειώσεις πληθυσμών, κάτι που συνέβη και στην περίπτωση του φυτού που μελέτησε η ομάδα.

Ο λόγος είναι ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για πολύ σταδιακές αλλαγές, κάτι όμως το οποίο ενδέχεται να συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις εξαιτίας της επιβράδυνσης των οικολογικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ φυτών και πτηνών.