Ελλιπείς έως και ανύπαρκτοι διαπιστώνεται ότι είναι οι έλεγχοι βιολογικών συστημάτων κοντά σε βιομηχανικές περιοχές ενώ τα συστήματα βιολογικού καθαρισμού υπολειτουργούν ή «παρακάμπτονται» αφού έχουν μετατραπεί σε διόδους αποβλήτων έχοντας την είσοδό τους «αφύλακτη και ανοιχτή».

Ads

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το σύστημα καθαρισμού στις περιοχές Οινόφυτα,Σχηματάρι και Δήλεσι αλλά και η μονάδα που βρίσκεται στον Ασωπό, η οποία φιλοξενεί άγνωστο είδος υγρών αποβλήτων. Για τον βιολογικό καθαρισμό που καλύπτει τις πρώτες τρεις περιοχές, οι ανησυχίες εκφράστηκαν έντονες τα τελευταία χρόνια -ειδικά μετά το 2007 που ανακοινώθηκε επισήμως το πρόβλημα με το καρκινογόνο ασθενές χρώμιο στο νερό ύδρευσης. Η αυτοψία που ακολούθησε έδειξε περιέργως, ότι όλα έβαιναν καλώς εκτός από κάποιες ελλείψεις αδειοδότησης. Μετά από μεγάλες πιέσεις, έγινε τελικά αυτοψία από υπεύθυνο και εξειδικευμένο προσωπικό του Συνηγόρου του Πολίτη στις 29 Σεπτεμβρίου 2009, με την οποία και απεδείχθει ότι υπήρχε σωρεία κενών και παραλείψεων που παραβίαζαν συγκεκριμένες απαιτήσεις της Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων. Πιο συγκεκριμένα, τα αποτελέσματα της αυτοψίας έδειξαν ότι:

-Η κεντρική πόρτα εισόδου είναι ανοιχτή χωρίς κανέναν υπεύθυνο από πλευράς Συνδέσμου Β.Κ. Οινοφύτων-Σχηματαρίου, με αποτέλεσμα τα βυτιοφόρα οχήματα που έφθαναν συνεχώς στην εγκατάσταση να αδειάζουν από τους οδηγούς τους.
– Τα λύματα να οδηγούνται σε ρυάκι, χωματόδρομο, παραπόταμο και από εκεί στα παρακείμενα χωράφια.
– Τα συλλεγόμενα επιπλέοντα οδηγούνταν έξω από τις δεξαμενές καθίζησης και καίγονταν.
– Ο δρόμος προσέλευσης δεν είναι ασφαλτοστρωμένος.
– Η αυτόματη σχάρα βοθρολυμάτων δεν λειτουργούσε, τα λύματα υπερχείλιζαν στο παράλληλο κανάλι στο οποίο δεν υπήρχε εγκατεστημένη σχάρα, με συνέπεια συχνές εμφράξεις των αντλιών.
– Τα βοθρολύματα εκκενώνονταν από τα βυτιοφόρα σε φρεάτιο ανοιχτού τύπου.
– Το συγκρότημα όπου κανονικά γίνεται απομάκρυνση άμμου, λιπών και ελαίων δεν λειτουργούσε για πολύ καιρό.
– Δεν γίνονταν μετρήσεις με ειδικά όργανα στις παροχές των λυμάτων αλλά και στις ουσίες που χρησιμοποιούνται για την επεξεργασία τους.
– Δεν λειτουργούσε η δεξαμενή απονιτροποίησης, ενώ δε γινόταν χημική απομάκρυνση του φωσφόρου.
– Δεν γινόταν απολύμανση των εκροών με διάλυμα υποχλωριώδους νατρίου και αποχλωρίωση.
– Δεν λειτουργούσε η μονάδα απόσμησης και δεν πληρούνταν οι προδιαγραφές για τη μη διαφυγή των αρίων από το κτίριο.
– Δεν υπήρχε μόνιμη απασχόληση εξειδικευμένου προσωπικού που να έχει την ευθύνη της λειτουργίας.
– Δεν υπήρχε διαθέσιμο το αρχείο των χημικών αναλύσεων, ενώ εκκρεμούσε και η έκδοση της άδειας διάθεσης επεξεργασμένων αποβλήτων, όπως ενημέρωσε ο δήμαρχος Οινοφύτων Γ. Θεοδωρόπουλος.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και τα αποτελέσματα των αλλεπάλληλων μετρήσεων που γίνονται στον Θερμιδόνα, το ρέμα που δέχεται τα λύματα από τον βιολογικό και καταλήγει στον πολύπαθο Ασωπό Ποταμό. Αναλυτικά:

1) Ο δείκτης COD (δείχνει την επιβάρυνση από τη μόλυνση) μετριέται στο 60,11 (με όριο 60) στην έξοδο του βιολογικού ενώ υπερτριπλασιάζεται στο 200,37 μέσα στο ρέμα.
2) Τα αιωρούμενα σωματίδια (SS) στην έξοδο είναι 6,6 (όριο 10), αλλά στο ρέμα Θερμιδόνα στο 631!
3) Η αμμωνία στο ρέμα είναι 5,6 mg/l (όριο 3) ενώ στην έξοδο είναι μόλις 0,56.
4) Το άζωτο στο ρέμα είναι 13,44 (όριο 10) ενώ στην έξοδο 6,16 και τα φωσφορικά υπερβαίνουν το όριο (2 μγ/λ) τόσο στην έξοδο του βιολογικού (28) όσο και στο ρέμα (68).

Τα παραπάνω αποτελέσματα προέκυψαν από αυτοψία που έγινε έπειτα από ανώνυμη τηλεφωνική καταγγελία, την οποία ο δήμαρχος της πόλης, που δεν παρέστη στον έλεγχο, απέδωσε στους πολιτικούς του αντιπάλους.

Όπως διαπίστωσαν οι επιθεωρητές, με το σύστημα εκτός λειτουργίας, τα υγρά απόβλητα έφταναν στην εγκατάσταση, οδηγούνταν σε αγωγό παράκαμψης, από εκεί σε παρακείμενο χείμαρρο, μη προσβάσιμο λόγω της πυκνής βλάστησης και από κει -πού αλλού;- στον ποταμό Ασωπό…