«Ένα βιβλίο πρέπει να είναι το τσεκούρι για την παγωμένη θάλασσα που υπάρχει μέσα μας», έγραφε ο Φραντς Κάφκα στον καλύτερό του παιδικό φίλο. Για τον Αλεξάντερ Τσι, έναν ακόμη ταλαντούχο συγγραφέα, η μεταφορά του Κάφκα ζωντάνεψε όταν η οικογένειά του μετακόμισε από το Γκουάμ στην Αμερική, εγκαταλείποντας τις θερμές θάλασσες του Νότιου Ειρηνικού για τις παγωμένες θάλασσες του Μέιν, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Η ανάγνωση έγινε γι’ αυτόν μια πύλη για τα μέρη που του έλειπαν και για τα μέρη μέσα του που μόλις είχε αρχίσει να ανακαλύπτει. 

Ο Τσι λέει την ιστορία του μοναδικού ρόλου που έπαιξαν τα βιβλία στην αυτο-δημιουργία του, στο βιβλίο του «A Velocity of Being: Letters to a Young Reader» (Η ταχύτητα της ύπαρξης: Γράμματα σε έναν νεαρό αναγνώστη). Είναι ένα πόνημα που ολοκληρώθηκε σε οκτώ χρόνια και αποτελείται από 121 εικονογραφημένα γράμματα για παιδιά που αφορούν το γιατί διαβάζουμε και πώς τα βιβλία μας μετατρέπουν σε εμπνευσμένους ανθρώπους: καλλιτέχνες, συγγραφείς, επιστήμονες, μουσικούς, επιχειρηματίες φιλοσόφους. 

Ένα από τα γράμματα του Τσι: 

Αγαπητέ αναγνώστη του αύριο (και του σήμερα), 

Όταν ήμουν στην ηλικία σου, είχα κάνει μια συμφωνία με τη μητέρα μου: κάθε φορά που πήγαινε για ψώνια, με άφηνε σε ένα βιβλιοπωλείο ή μια βιβλιοθήκη. Όπου κι αν βρισκόμασταν στον κόσμο αυτή ήταν η συμφωνία μας και μας έκανε τόσο ευτυχισμένους. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκα για το πόση ώρα έκανε να ψωνίσει. Ποτέ. Α μη τι άλλο, όταν ερχόταν να με πάρει, παρόλο που την αγαπούσα, ήμουν λίγο λυπημένος. 

Με έλεγαν βιβλιοφάγο όταν ήμουν στην ηλικία σου. Δίδαξα τον εαυτό μου να διαβάζω και να περπατώ ταυτόχρονα, ώστε να μπορώ να διαβάζω στο δρόμο για το σχολείο. Η μητέρα μου έλεγε ότι θα χαλάσω τα μάτια μου διαβάζοντας τόσο πολύ, αλλά είμαι ακόμη ο μόνος στην οικογένειά μου που δεν χρειάζεται γυαλιά. Ίσως η συνεχής ανάγνωση να ενίσχυσε την όρασή μου. 

Άρχισα να διαβάζω τόσο πολύ, γιατί είχαμε μόλις μετακομίσει στο Μέιν ενώ εγώ ήθελα να μείνω στο Γκουάμ. Το Μέιν μου φαινόταν σκληρό, κρύο και απελπιστικό σε σύγκριση με το όμορφο νησί του Νότιου Ειρηνικού, με τις ζεστές θάλασσες και τα πολύχρωμα ψάρια που είχαμε αφήσει πίσω. Κι αφού δεν υπήρχε κανένας τρόπος για να επιστρέψω, στα βιβλία βρήκα πόρτες για άλλους κόσμους εκτός από εκείνον που υπήρχε γύρω μου και για πολλές άλλες ζωές. Πολύ σύντομα άρχισα να το σκάω για να διαβάσω και κάθε ένα από τα βιβλία που μου άρεσαν ήταν σαν ένα δώρο που μου άφησε ένας ξένος, ο οποίος με κάποιο τρόπο ήξερε ακριβώς πώς ένιωθα. 

Έμαθα, σταδιακά, να αγαπώ το Μέιν όσο και το Γκουάμ. Αλλά διαβάζω και τώρα για τους ίδιους λόγους που διάβαζα και τότε, για να αισθάνομαι λιγότερο μόνος. Διαβάζω όμως και για ακόμη ένα λόγο: το διάβασμα μου δίδασκε τις απαντήσεις σε προβλήματα που ακόμη δεν είχα ή σε προβλήματα που δεν μπορούσα καν να περιγράψω. Και όταν νιώθω λιγότερο μόνος με το πρόβλημα που με απασχολεί, είναι πιο εύκολο να βρω λύσεις. Ένα βιβλίο για μένα είναι σαν ένας φίλος, ένα καταφύγιο, μια συμβουλή, ένα επιχείρημα από κάποιον που νοιάζεται αρκετά για να διαφωνήσει μαζί μου για μια καλύτερη απάντηση από αυτήν στην οποία έχουμε ήδη φτάσει και οι δυο. 

Τα βιβλία δεν είναι απλά μια πόρτα σε έναν άλλο κόσμο – κάθε βιβλίο είναι μέρος μιας πόρτας που ανοίγει σε ολόκληρο τον κόσμο, μια πόρτα που κρύβει πάντα περισσότερα πίσω της. Για το λόγο αυτό δεν μπορώ να βρω τίποτα που θα προτιμούσα περισσότερο από το να διαβάσω. 

Δικός σας ειλικρινά, 
Alexander Chee

Πηγή: brainpickings.org