Εμφανώς αναστατωμένες είναι τις τελευταίες μέρες οι κοινότητες των Μουσουλμάνων και των Βορειοαφρικάνων στη Γαλλία μετά τις ανακοινώσεις των αστυνομικών αρχών για μεθοδεύσεις της Ισλαμικής Τζιχάντ πίσω από την δολοφονική επίθεση του Μοχάμεντ Μεράχ στην Τουλούζη που κόστισε τη ζωή σε τρείς Γάλλους στρατιώτες, έναν δάσκαλο και δύο παιδιά στο εβραϊκό σχολείο της περιοχής.

Ads

Οι φόβοι των αστυνομικών εστιάζονται σε φαινόμενα «εκμετάλλευσης» και «στιγματισμού» στους κόλπους της κοινωνίας. «Τέτοιες μεμονωμένες συμπεριφορές συνιστούν κακόσημο για μια ολόκληρη κοινότητα, όπως αυτή των Μουσουλμάνων οι οποίοι στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι ειρηνικοί πολίτες.

Το στίγμα καταλογίζεται ωστόσο, από τις μικρές ομάδες του περιθωρίου που προβαίνουν σε θηριωδίες», εξηγεί ο Νταλίλ Μπουμπακέρ, ρέκτορας του Grande Mosquée, στο Παρίσι, που είναι το τρίτο μεγαλύτερο τζαμί στην Ευρώπη.

Σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο των Ηλυσίων την Τετάρτη 21 Μαρτίου, παρουσία όλων των εβραϊκών και μουσουλμανικών ιδρυμάτων, ο πρόεδρος του Γαλλικού Συμβουλίου για τη Μουσουλμανική Πίστη Μοχάμεντ Μουσάουι δήλωσε πως ο «Μεράχ δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει σε καμία περίπτωση την μουσουλμανική πίστη ως δικαιολογία για τις πράξεις του».

Την ίδια άποψη μοιράζονται και άλλοι εκπρόσωποι της μουσουλμανικής κοινότητας, οι οποίοι υποστηρίζουν δημόσια πως ο Μεράχ αντιπροσωπεύει μόνο τον εαυτό του και μία μικρή ομάδα φανατισμένων.

Όπως υποστηρίζεται ωστόσο από διάφορους θεσμικούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων και ο ιμάμης του Μπορντό Τάρεκ Όμπρου, τέτοιου είδους ενέργειες είναι έως ένα σημείο αναμενόμενες και άρα ικανές να αποτραπούν. Όλοι γνωρίζουν ότι τα τζαμιά επισκέπτονται και ακραία στοιχεία, έμπλεα θρησκευτικής πώρωσης και φανατισμού, στα οποία δεν είναι δυνατόν να επιτρέπεται η σπίλωση μιας ολόκληρης θρησκευτικής κοινότητας. Σημαντικό ρόλο προς την πρόληψη τέτοιων καταστάσεων μπορεί και πρέπει να διαδραματίζει ο εκάστοτε θρησκευτικός ταγός.

Αυτό που είναι βέβαιο προς το παρόν, είναι η αναδίπλωση της γαλλικής κοινωνίας απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, καθώς ναι μεν η πλειοψηφία των ανθρώπων ζουν και συνεργάζονται ειρηνικά αλλά ο φόβος που ελλοχεύει και για άλλα «μεμονωμένα περιστατικά» είναι στο μυαλό όλων.

Πηγή: Le Monde

Επιμέλεια: Γρηγόρης Καυκιάς