Παρόλο που οι Εργατικοί κέρδισαν μια σαρωτική νίκη στις βρετανικές εκλογές, σε τρεις εκλογικές περιφέρειες, το κόμμα έχασε έδρες – τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στις επίσημες υποψηφιότητες – από ανεξάρτητους που τάχθηκαν εναντίον της «χλιαρής» γραμμής για τη Γάζα, με το αριστερό κομμάτι στις βρετανικές μουσουλμανικές κοινότητες να εγκαλούν την ηγεσία για σχεδόν «ταύτιση» με τους Συντηρητικούς στο ζήτημα της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού.

Διαβάστε επίσης:

• Βρετανία – Αναλυτής / Το Λονδίνο των Εργατικών δεν θα αλλάξει πολιτική για Ουκρανία, ΕΕ, ΗΠΑ, Γάζα
• Βρετανικές εκλογές 2024 / Η πρώην πρωθυπουργός Λιζ Τρας χάνει την έδρα της στη συντριβή των Συντηρητικών – Ποιοι άλλοι μένουν εκτός 

Στο Dewsbury και Batley, οι Εργατικοί είχαν πλειοψηφία άνω των 14.000 ψήφων στις τελευταίες εκλογές. Αλλά η Heather Iqbal έχασε από τον Iqbal Mohamed με σχεδόν 7.000 ψήφους διαφορά.

Ο Μοχάμεντ νίκησε με μεγάλη διαφορά τη Χέδερ Ικμπάλ του Εργατικού Κόμματος, βασίζοντας την προεκλογική εκστρατεία του στην υποστήριξη της Παλαιστίνης και, συνεπώς, η νίκη του «χρεώνεται» στην αντίδραση του εκλογικού σώματος των Εργατικών στην ηγεσία.

Στο Μπλάκμπερν η Κέιτ Χόλερν, η οποία κατείχε την έδρα για τους Εργατικούς από το 2015, έχασε από τον Αντνάν Χουσέιν με λιγότερες από 200 ψήφους διαφορά, αλλά με το ίδιο πολιτικό μοτίβο σε σχέση με την Γάζα.

Ο Κρεγκ Μάρεϊ, ο οποίος ήταν υποψήφιος με το Εργατικό Κόμμα και έκανε επίσης εκστρατεία κατά της στάσης των Εργατικών στη Γάζα, ήρθε τρίτος, με περισσότερες από 7.000 ψήφους.

Και στο Leicester South ο Jonathan Ashworth, ο οποίος είχε πλειοψηφία άνω των 22.000 ψήφων στις προηγούμενες εκλογές, ηττήθηκε από τον Shockat Adam με μόλις 1.000 ψήφους διαφορά, σε ένα αποτέλεσμα που χαρακτηρίστηκε ως ανατροπή.

Η αντίδραση κατά της θέσης των Εργατικών για τη Γάζα, εμφανίζεται και σε αυτή την περίπτωση ως βασικός παράγοντας της νίκης του.

Σε άλλες έδρες, οι φιλοπαλαιστινιακοί υποψήφιοι πήραν σοβαρά κομμάτια της εκλογικής πίτας από τις πλειοψηφίες των Εργατικών.

Το ποσοστό  του ίδιου του Στάρμερ μειώθηκε κατά 17 μονάδες στην εκλογική του περιφέρεια Holborn and St Pancras.

Ο Andrew Feinstein, ένας ανεξάρτητος που τον αμφισβήτησε, ήρθε δεύτερος με περισσότερες από 7.000 ψήφους.

Και στο Ίλφορντ Νορθ ο Γουές Στρίτινγκ κέρδισε τον ανεξάρτητο Leanne Mohamad με μόλις πάνω από 500 ψήφους.

Ο θρίαμβος του Κόρμπιν

Ο Τζέρεμι Κόρμπιν κέρδισε το Islington North, την εκλογική περιφέρεια που εκπροσωπεί από το 1983 αλλά για πρώτη φορά εξελέγη ως ανεξάρτητος βουλευτής.

Ο πρώην ηγέτης της αντιπολίτευσης κέρδισε τον Praful Nargund, έναν τοπικό δημοτικό σύμβουλο των Εργατικών που επιλέχθηκε από την εκτελεστική επιτροπή του κόμματος ως υποψήφιος τον Μάιο.

Ο Κόρμπιν κέρδισε 24.120 ψήφους, ενώ ο Νάργκουντ εξασφάλισε 16.873 ψήφους. Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν 67,5%, από 71,6% το 2019.

Στη νικητήρια ομιλία του, ο Κόρμπιν δήλωσε ότι είχε δώσει μια «θετική εκστρατεία».

Το πολιτικό σύστημα πρέπει να παράγει απαντήσεις για τα κοινωνικά προβλήματα, είπε, προσθέτοντας ότι η δαιμονοποίηση των αιτούντων άσυλο δεν είναι η απάντηση. Είπε ότι είναι υπερήφανος για την εκλογική του περιφέρεια που υπερασπίστηκε μια «πιο ευγενική, πιο ήπια, πιο περιεκτική πολιτική».

Ο Κόρμπιν πρόσθεσε: «Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο περήφανος για την εκλογική μου περιφέρεια από ό,τι είμαι απόψε και περήφανος για την ομάδα μας που έφερε αυτό το αποτέλεσμα. Σας ευχαριστώ πολύ Islington North για το αποτέλεσμα που πετύχαμε απόψε».

Ο Κόρμπιν, 75 ετών, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι ήταν μια «πολύ ενδιαφέρουσα νύχτα στην πολιτική ιστορία αυτής της χώρας» και ότι «ανυπομονεί να γίνει μέρος αυτής της ιστορίας».

Ερωτηθείς αν ο Keir Starmer θα ήταν καλός πρωθυπουργός, ο Κόρμπιν είπε: «Λοιπόν, ας δούμε τι θα συμβεί. Θα γίνει πρωθυπουργός, θα έχει μια πολύ μεγάλη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, έχει παρουσιάσει ένα μανιφέστο που είναι λιτό για να το θέσω ήπια και δεν προσφέρει μια σοβαρή οικονομική εναλλακτική λύση σε σχέση με αυτό που κάνει η κυβέρνηση των Συντηρητικών. Και έτσι οι απαιτήσεις από αυτόν θα είναι τεράστιες, οι απαιτήσεις από το λαό θα είναι τεράστιες.

«Αν δεν δώσεις στον εαυτό σου χώρο, για να αυξήσεις τις δαπάνες για τις απελπισμένες κοινωνικές ανάγκες, ανέφερα την πολιτική των δύο παιδιών, αλλά υπάρχουν πολλά άλλα, τότε νομίζω ότι θα υπάρξουν πολιτικά προβλήματα. Θα πρέπει να το γνώριζε αυτό όταν συμφώνησε αυτό το μανιφέστο, το οποίο αποτελεί ένα είδος ζουρλομανδύα γύρω από οποιεσδήποτε προτάσεις μπορεί να θέλει να προωθήσει”.

Και πρόσθεσε: «Αν η κυβέρνηση τερματίσει το ανώτατο όριο του επιδόματος των δύο παιδιών, για παράδειγμα, αλληλούια! Θα χαρώ πολύ. Αλλά αν δεν το κάνει, θα είμαι εκεί και θα λέω: γιατί δεν το κάνατε; Αν φέρουν τον έλεγχο των ενοικίων στον ιδιωτικό τομέα, μπράβο. Αν δεν το κάνουν, θα είμαι εκεί. Γιατί αυτή είναι μια ψηφοφορία για να δείξουμε ότι ο κόσμος θέλει μια πραγματική και ανεξάρτητη φωνή στο κοινοβούλιο για να υπερασπιστεί την κοινωνική δικαιοσύνη”.

Ο Κόρμπιν εμποδίστηκε να είναι υποψήφιος των Εργατικών τον Μάρτιο του 2023 από τον Κίρ Στάρμερ, αλλά ανακοίνωσε αμέσως μετά την προκήρυξη των εκλογών ότι θα είναι υποψήφιος ως ανεξάρτητος, γεγονός που οδήγησε στη διαγραφή του από τους Εργατικούς.

Τον Οκτώβριο του 2020, ο Κόρμπιν τέθηκε σε διαθεσιμότητα από το κόμμα και έχασε το κοινοβουλευτικό χρίσμα, αφού χαρακτήρισε τον αντισημιτισμό στους Εργατικούς ως »δραματικά υπερτονισμένο για πολιτικούς λόγους», σε απάντηση σε μια επικριτική έκθεση του Παρατηρητηρίου Ισότητας.

Μετά από 19 ημέρες, έγινε εκ νέου δεκτός στο κόμμα, αλλά συνέχισε ως ανεξάρτητος υποψήφιος βουλευτής μέχρι την προκήρυξη των γενικών εκλογών.

Όπως σχολιάζει ο Guardian, η εκστρατεία του Κόρμπιν αντιμετώπισε τη δυσκολία να ξεπεράσει τη μακρά σύνδεση του με το Εργατικό Κόμμα, με πολλούς ψηφοφόρους στην εκλογική του περιφέρεια στο βόρειο Λονδίνο να φαίνεται ότι δεν γνώριζαν ότι δεν ήταν ο υποψήφιος του κόμματος στις εκλογές.

Αντιμετωπίζοντας μια δύσκολη μάχη χωρίς τα δεδομένα ή την υποδομή του Εργατικού Κόμματος, η εκστρατεία του Κόρμπιν στηρίχθηκε σε εθελοντές από όλο το Ηνωμένο Βασίλειο που ήρθαν για να υποστηρίξουν τις προσπάθειες χτυπήματος της πόρτας.

Η νίκη του τερματίζει μια παράδοση που θέλει το Islington North να ψηφίζει υπέρ των Εργατικών από τις επαναληπτικές εκλογές του 1937.