Καθώς ξεκίνησε η καταδίκη του την Τρίτη, το δικαστήριο άκουσε ότι «ο σχεδιασμός του ήταν ψυχρός, σκόπιμος και χωρίς συμπάθεια ή συναίσθημα προς τα πραγματικά ή τα δυνητικά θύματα».

Η δικαστής Τσίμα Γκράμπ δήλωσε ότι οι λεπτομέρειες της υπόθεσης του Πρόσπερ ήταν «ανατριχιαστικές» και πως ήθελε να μιμηθεί και να ξεπεράσει τις σφαγές σε σχολεία των ΗΠΑ στο Sandy Hook το 2012 και στο Virginia Tech το 2007.

Πρόσθεσε επίσης ότι παρότι ο Πρόσπερ ισχυριζόταν πως δεν είχε μισήσει τη μητέρα ή τα αδέλφια του και ότι «είχε μια καλή ζωή μαζί τους», αλλά ότι πρόθεσή του ήταν να τους σκοτώσει στον ύπνο τους και να βιάσει την αδελφή του.

Η «κύρια επιθυμία» του, σύμφωνα με την εισαγγελία, ήταν η κακή φήμη που θα συνδεόταν με το όνομά του, λέγοντας σε νοσοκόμο της φυλακής: «Μακάρι να είχα σκοτώσει περισσότερους».

Αναγνώρισε ότι ο Πρόσπερ είχε διαταραχή του φάσματος του αυτισμού, αλλά δήλωσε ότι ήταν ικανοποιημένη πως αυτό δεν επηρέασε αρκετά τη λήψη αποφάσεων εκ μέρους του ώστε να θεωρηθεί ελαφρυντικό στοιχείο.

«Ένα όργιο δολοφονιών με μοναδικό στόχο να δοξαστεί το όνομα του δράστη στην ιστορία των μαζικών δολοφόνων είναι αυτό που σκοπεύατε», του είπε.

«Δεν εκφράσατε επίσης καμία μεταμέλεια και καμία θλίψη. Μάλιστα, όταν σας ρώτησε ο ψυχίατρος αν θα προσπαθούσατε να διαπράξετε άλλη μια σφαγή, απαντήσατε: «Λοιπόν, αυτή είναι η δουλειά τους για να με εμποδίσουν να πάρω τα όπλα αν αποφυλακιστώ»».

Η δικαστής πρόσθεσε: «Τα σχέδιά σας ήταν έξυπνα, υπολογισμένα. Η φιλοδοξία σας ήταν η φήμη. Ήθελες να γίνεις γνωστός μετά θάνατον ως ο πιο διάσημος σχολικός εκτελεστής του 21ου αιώνα.»

«Λέξεις όπως άκαρδες και βάναυσες δεν επαρκούν για να περιγράψουν τη φρίκη αυτών των τελευταίων στιγμών των ανθρώπων που ήταν τόσο κοντά σου», πρόσθεσε χαρακτηριστικά η δικαστής.

Ο αξιωματικός που διαχειρίστηκε το αστυνομικό κομάτι της υπόθεσης, ο ντετέκτιβ Σαμ Κάανα, δήλωσε ότι η υπόθεση είναι η πιο «οδυνηρή» στην οποία έχει εργαστεί ποτέ.