Νέο «όχι» της γερμανικής κυβέρνησης στην καθιέρωση ευρωομόλογου διατυπώνει ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γκίντο Βέστερβελε, δύο 24ωρα πριν το Συμβούλιο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες.

Σε άρθρο του στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung, ο Βέστερβελε υποστηρίζει ότι το ευρωομόλογο «δεν είναι το ενδεδειγμένο μέσο για την επίλυση κρίσεων χρέους μεμονωμένων χωρών-μελών».

Σύμφωνα με τον κ. Βέστερβελε, «εάν όλοι εγγυώνται τα χρέη όλων, δεν υπάρχει για κάθε έκαστο κανένα κίνητρο δημοσιονομικής πειθαρχίας». Αντικρούει δε σθεναρά τα επιχειρήματα για το πέρασμα σε μία αναδιανεμητική ένωση μεταφοράς πόρων από τις πλουσιότερες στις φτωχότερες χώρες, υποστηρίζοντας ότι αυτό «θέτει σε κίνδυνο τη στήριξη της Ευρώπης στις χώρες οι οποίες θα επωμίζονταν και το κύριο βάρος».

Για την προστασία του ευρώ διαμορφώνεται ένας μόνιμος μηχανισμός κρίσεων μετά το 2013, ο οποίος πρέπει να προσδιορίσει «τις προϋποθέσεις για μία συνετή ένταξη και των ιδιωτών πιστωτών όταν απειλείται η πτώχευση ενός κράτους. Οι τράπεζες δεν θα πρέπει να είναι μέρος του προβλήματος, αλλά μέρος της λύσης», λέει ο Βέστερβελε.

Σημειώνει ωστόσο ότι «ο μόνιμος μηχανισμός κρίσεων καθώς και η σημερινή ασπίδα προστασίας αντιμετωπίζουν μόνον τα συμπτώματα».

Η διασφάλιση της σταθερότητας του ευρώ σε βάθος χρόνου προϋποθέτει «μία υγιή δημοσιονομική πολιτική και μία συντονισμένη ανταγωνιστική οικονομική πολιτική». Πάντως, κατά τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών η στενότερη συνεργασία δεν πρέπει να είναι τροχοπέδη για τους ισχυρότερους – «χρειαζόμαστε ανταγωνισμό προς τα πάνω, όχι προς τα κάτω», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά.

Η ΕΕ είναι «το πιο επιτυχημένο εγχείρημα ειρήνης για την ιστορία της Ευρώπης και τη διασφάλιση της ευημερίας», τονίζει ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας. Προσθέτει ότι «καμία ευρωπαϊκή χώρα, ούτε η Γερμανία ως ισχυρότερη εξ αυτών, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της τις θύελλες της παγκοσμιοποίησης».

Ο Βέστερβελε «βλέπει» ένα τρίπτυχο δράσεων προκειμένου να αντιμετωπίσει η ΕΕ τη δοκιμασία στην οποία βρίσκεται σήμερα: «Πρέπει να στηρίξουμε το νόμισμά μας βραχυπρόθεσμα, αλλά και σε βάθος χρόνου. Πρέπει να φέρουμε σε τάξη τα θεμέλια της δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη. Και πρέπει να μορφοποιήσουμε σαφέστερα από ό,τι σήμερα την ΕΕ ως ηγετικό παράγοντα στο χώρο άμεσης γειτνίασης και καθοριστικό παράγοντα παγκοσμίως».