Η Τουρκία μπορεί πολύ εύκολα να γίνει ιδιαιτέρως ενεργό εργαστήριο πολιτικών επιστημών. Μπορούμε να βρούμε απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα: Πώς καταστρέφεται η μοναρχία; Πώς να εξισορροπούνται οι διπλωματικές σχέσεις; Ποιος είναι ο χειρότερος τρόπος διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης; Πώς να αδειάσετε τα κρατικά ταμεία και τι να κάνετε, όταν δεν υπάρχουν πλέον χρήματα;

Ads

Η ημερήσια διάταξη και η ιεραρχία των γεγονότων αλλάζουν τουλάχιστον δύο φορές σε ένα 24ωρο. Αλλά αυτό δεν αποτελεί ένδειξη πολιτικού-κοινωνικού δυναμισμού. Είναι η εκδήλωση της αυθαιρεσίας, κύριο χαρακτηριστικό του καθεστώτος του Ενός Ανδρός. Επιπλέον, το τουρκικό πλοίο βυθίζεται, έτσι, το μικρό πλήρωμα τρέχει πολύ γρήγορα, για να κλείσει τις τρύπες που συνεχίζουν να αυξάνονται.

Σε ελεύθερη πτώση στις δημοσκοπήσεις ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και το κυβερνητικό κόμμα, δεν έχει πλέον νέους ψηφοφόρους να κερδίσει. Έτσι, πρέπει, τουλάχιστον, να κρατήσει πιστούς τους ψηφοφόρους του. Για αυτό, ανακοίνωσε με προεδρικό διάταγμα -με μία μόνη, δηλαδή, υπογραφή- την αποχώρηση της Άγκυρας από τη Διεθνή Σύμβαση για την Προστασία των Γυναικών κατά της Βίας. Πρόκειται για τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης που είχε υπογραφεί από την κυβέρνησή του και είχε ομόφωνα εγκριθεί από το Κοινοβούλιο, όπου οι βουλευτές του κυβερνητικού κόμματός του αποτελούν την πλειοψηφία. Αλλά οι σέκτες, οι ισλαμιστικές οργανώσεις και ομάδες, απαιτούσαν την αποχώρηση, καθώς «αυτή η Σύμβαση ήταν αντίθετη με τα μουσουλμανικά ήθη και έθιμα». Άλλως ειπείν, οι μουσουλμάνοι έχουν το δικαίωμα να χτυπούν τις γυναίκες.

Αυτή η αποχώρηση είναι προφανώς παράτυπη και παράνομη σύμφωνα με την πλειοψηφία των νομικών. Υπάρχουν ακόμη και προσκείμενες στην εξουσία γυναίκες, οι οποίες εξακολουθούν να επιθυμούν την εφαρμογή αυτής της Σύμβασης.

Ads

Ο Πρόεδρος της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας, Μουσταφά Σεντόπ (Mustafa Sentop), καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, τάχθηκε υπέρ του προεδρικού διατάγματος και τόλμησε να δηλώσει «Εάν ο Πρόεδρος το επιθυμεί, μπορεί, επίσης, να κηρύξει την αποχώρηση της Τουρκίας από τη Σύμβαση του Μοντρέ». Καπνός!

Σε μία χώρα, όπου η εξουσία καθημερινά παραβιάζει το Σύνταγμα, σε μία χώρα, όπου συστηματικά παραβιάζεται ο νόμος, το να είσαι καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου δεν έχει, πλέον, κανένα νόημα.

Η Σύμβαση του Μοντρέ, που υπεγράφη από 27 χώρες το 1936, οργανώνει τη διέλευση, από το Αιγαίο Πέλαγος στη Μαύρη Θάλασσα, των πολεμικών πλοίων και οποιωνδήποτε άλλων σκαφών. Οι κανόνες είναι πολύ συγκεκριμένοι για τις παράκτιες χώρες της Μαύρης Θάλασσας. Ο αριθμός, η χωρητικότητα και οι τεχνικές διαστάσεις κάθε πλοίου περιγράφονται λεπτομερώς στην παρούσα Σύμβαση. Η εν λόγω Σύμβαση, αναγνωρίζει την κυριαρχία της Τουρκίας στα Δαρδανέλια και το Βόσπορο. Προστατεύει, ουσιαστικά, τα θαλάσσια και εμπορικά δικαιώματα των παράκτιων χωρών της Μαύρης Θάλασσας. Περιορίζει το δικαίωμα διέλευσης και τον αριθμό των πολεμικών πλοίων που ανήκουν σε μη παράκτιες χώρες της Μαύρης Θάλασσας, οπότε η Ουάσινγκτον δεν μπορεί, όπως θέλει, να υψώσει σημαία στη Μαύρη Θάλασσα.

Ενώ ο Τούρκος Πρόεδρος έχει απόλυτη ανάγκη, αυτήν τη στιγμή, οικονομικής, χρηματοπιστωτικής και πολιτικής υποστήριξης από το δυτικό κόσμο, θέλει να προσφέρει ένα μικρό δώρο στη νέα αμερικανική διοίκηση. Γνωρίζει ότι ο Πρόεδρος Μπάιντεν βρίσκεται σε σύγκρουση με τη Μόσχα. Επιπλέον, θέλει να αποτρέψει την καταδίκη της Άγκυρας από την Ουάσινγκτον σε δύο περιπτώσεις: την αγορά των ρωσικών πυραύλων S400 και τη δίκη που ξεκίνησε στην Ουάσινγκτον εναντίον μίας τουρκικής κρατικής τράπεζας, η οποία κατηγορείται για παραβίαση του αμερικανικού εμπάργκο εναντίον του Ιράν. Στο κατηγορητήριο αναφέρονται τα ονόματα των μελών της οικογένειας του Ερντογάν.

Στη συνέχεια, προέκυψε ένα κοινό ανακοινωθέν των 104 απόστρατων ναυάρχων, οι οποίοι υπερασπίζονται τη Σύμβαση του Μοντρέ και επικρίνουν την πολιτική του Ερντογάν. Δέκα από αυτούς έχουν τεθεί υπό κράτηση, ενώ από τους άλλους, ο εισαγγελέας θα ζητήσει να λογοδοτήσουν. Μπλόκαραν αμέσως τις συντάξεις τους και τους ζήτησαν να εγκαταλείψουν τις στρατιωτικές τους κατοικίες, χωρίς καμία δικαστική απόφαση. Όλοι τους κατηγορούνται για «υποκίνηση Πραξικοπήματος». Παράξενο, κωμικό, καθώς αυτοί οι 104 άνθρωποι είναι όλοι άνω των 65 ετών και δεν έχουν καν το δικαίωμα να βγουν έξω από το σπίτι τους εξαιτίας των περιορισμών του κορωναϊού. Επιπλέον, στο ανακοινωθέν δεν υπάρχει ούτε μία λέξη, ούτε μία γραμμή που να μπορεί να νοηθεί, εκληφθεί ή ερμηνευτεί ως κάλεσμα σε πραξικόπημα. Το πραξικόπημα, όμως, είναι μία μαγική λέξη για όλες τις δυνάμεις στην Τουρκία. Υπήρξαν τρία επίσημα και τουλάχιστον τέσσερα ανεπίσημα από το 1960.

Όταν στις 6 Απριλίου ο Ερντογάν δέχθηκε στο παλάτι του την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η κοινή γνώμη είδε τη φωτογραφία επίδειξης  ανδρικού σεξισμού της τουρκικής εξουσίας και την άθλια κατάσταση των σχέσεών του με τη Γηραιά Ήπειρο. Κατά τη διάρκεια αυτής της τριμερούς συνάντησης, δεν υπήρχε καρέκλα για την Πρόεδρο Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, και ο Πρόεδρος Σαρλ Μισέλ, έλλειψη σεβασμού προς τις γυναίκες, κάθισε στη μοναδική διαθέσιμη καρέκλα. Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήθελαν να «μαλακώσουν» περαιτέρω τον Ερντογάν και αυτός, χλεύασε τη στοιχειώδη αρχή του πρωτοκόλλου. Η πολιτική του κατευνασμού έχει το τίμημά της.

Το εργαστήριο πολιτικών επιστημών που ονομάζεται Τουρκία εξακολουθεί να είναι πολύ ενεργό, αλλά όχι πολύ παραγωγικό. Υπάρχει μία τεράστια διαφορά μεταξύ του πολιτικού δυναμισμού και του πανικού λόγω έλλειψης λύσεων.

* Ο Τούρκος δημοσιογράφος Ραγκίπ Ντουράν, με ρεπορτάζ και αναλύσεις, καταγράφει κάθε Σαββατοκύριακο στο Tvxs.gr,  τις εξελίξεις στην Τουρκία.