Μπορεί ο Εμάνουελ Μακρόν στο διάγγελμά του το βράδυ της Τετάρτης να απέκλεισε τον σχηματισμό «κυβέρνησης εθνικής ενότητας», ωστόσο δίχως να κατέχει την απόλυτη πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, βρίσκεται στην αναζήτηση συμμαχιών, χωρίς όμως να φαίνεται «φως στο τούνελ».

Γι’ αυτό άλλωστε άφησε και ανοιχτό το ενδεχόμενο για συνεργασίες, υποστηρίζοντας πως «καμία πολιτική παράταξη δεν μπορεί πλέον να ψηφίζει νόμους από μόνη της», αλλά και ότι «πρέπει να μάθουμε να κυβερνούμε και να φτιάχνουμε νόμους με διαφορετικό τρόπο».

Πάντως τις προηγούμενες μέρες, τόσο ο βουλευτής του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCF) Φαμπιέν Ρουσέλ, όσο και η ηγέτιδα της Ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν, ανέφεραν πως ο Μακρόν επικοινώνησε μαζί τους για το ενδεχόμενο συνεργασίας.

Οι Ρεπουμπλικάνοι από την άλλη, αποδυναμωμένοι πλέον, θα μπορούσαν να δώσουν την πολυπόθητη πλειοψηφία στον Μακρόν (κατέχουν 61 θέσεις), ωστόσο κάτι τέτοιο δεν φαίνεται πως θα συμβεί, αν και επικρατεί διχασμός στο κόμμα ως προς το ζήτημα.

Πώς έφτασε ως εδώ

Η κεντρώα-φιλελεύθερη παράταξη του, Ensemble («Μαζί»), συγκέντρωσε 245 από τις 577 έδρες, ωστόσο έρχεται αντιμέτωπη στην Εθνοσυνέλευση με την αριστερή συμμαχία NUPES (131 έδρες) και την ακροδεξιά (89 έδρες). Έτσι, το κοινοβούλιο φαίνεται πως θα «παραλύσει» για τα επόμενα πέντε χρόνια, όπως σημειώνει το Politico σε σχετική ανάλυση, με τις πρόωρες εκλογές πάντως να βρίσκονται στο μυαλό του Μακρόν, σύμφωνα με πηγές προσκείμενες στον Γάλλο Πρόεδρο.

Στη δεύτερη και τελευταία θητεία του ως πρόεδρος, ο Εμάνουελ Μακρόν ίσως ανέμενε πως θα έχει το ελεύθερο να κάνει ό,τι επιθυμεί, όντας ο δεύτερος πρόεδρος που επανεκλέγεται μετά τον Ζαν Σιράκ το 2002. Η πτώση όμως ήταν ξαφνική και σκληρή, με τις φιλοδοξίες του να διαψεύδονται. Για παράδειγμα, το 2017 είχε δηλώσει πως θα κάνει τα πάντα για να μην ψηφίζει ο κόσμος τα άκρα.

Αυτό που φαίνεται όμως ότι θα χαρακτηρίσει την δεύτερη θητεία του, είναι «το τέλος του Μακρονισμού», όπως επισημαίνει το Politico. Η διακυβέρνηση της χώρας «από πάνω προς τα κάτω» ηττήθηκε στις κάλπες και η ακροδεξιά κατέγραψε ιστορικά κέρδη κατά τη διάρκεια της θητείας του.

«Είναι σαφές ότι έχει χάσει τη δυναμική του», λέει στο Politico ο Ολίβιερ Ρόζενμπεργκ καθηγητής Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Sciences Po του Παρισιού προσθέτοντας: «Τώρα βλέπουμε τα όρια του “Μακρόν, ο έξυπνος κεντρώος”, που πάντα καταφέρνει να τα βγάλει πέρα. Οι αριστεροί ψηφοφόροι ειδικότερα αισθάνονται ότι δεν είναι πλέον σε θέση να τους προστατεύσει».

Ο Γάλλος Πρόεδρος άλλωστε έκανε και ορισμένα λάθη, όπως σημειώνει το δημοσίευμα, το τελευταίο διάστημα, όπως για παράδειγμα η άκαιρη επίσκεψή του στην Ουκρανία, ή το γεγονός πως δεν έδωσε ιδιαίτερο βάρος στην προεκλογική του εκστρατεία. Η πολιτική ανανέωση που για κάποιους πρόσφερε παλαιότερα, κι ένα νέο όραμα πέρα από τη διάκριση Αριστεράς – Δεξιάς, μοιάζουν να έχουν εξαφανιστεί.

Μάλιστα, το συνολικό μέγεθος των επιπτώσεων δεν έχει ακόμη φανεί, με τον Ζακ Λυκ Μελανσόν να προτίθεται να καταθέσει πρόταση μομφής τον επόμενο μήνα, ενώ η πρωθυπουργός Ελιζαμπέτ Μπορν, η οποία υπέβαλλε την παραίτησή της αλλά δεν έγινε δεκτή, μοιάζει να είναι ήδη αποτυχημένη.

Η πολιτική του αργοπεθαίνει;

Οι αποτυχίες του Μακρόν αποκάλυψαν τις αδυναμίες της προσέγγισής του όσον αφορά την πολιτική, θέτοντας υπό αμφισβήτηση και την ίδια την επιβίωσή της. Ο «Μακρονισμός» είχε να κάνει με την αποτελεσματικότητα, αγκαλιάζοντας την φιλελεύθερη οικονομία. Σε έναν χαλαρό ορισμό, πρόκειται για μια θέση συνολικά προοδευτική, φιλοευρωπαϊκή, υπέρ των επιχειρήσεων. Για την ακρίβεια, μάλλον αποτέλεσε ένα πολιτικό όραμα, με μια μίξη θέσεων. «Μια προωθητική δύναμη για μεταρρυθμίσεις», όπως αναφέρει ο πολιτικός αναλυτής Jaint Sainte-Marie.

Σύμφωνα με το Politico, στην αρχή της θητείας του σημείωσε ορισμένα επιτεύγματα: «Φιλελευθεροποίησε» τους νόμους για την απασχόληση και μείωσε τα ποσοστά της ανεργίας. Φαίνεται όμως πως δεν ήταν έτοιμος για τις μελλοντικές προκλήσεις. Η κυβέρνησή του περιλαμβάνει και τεχνοκράτες, οι οποίοι δεν έχουν ιδιαίτερη πολιτική επιρροή, με αποτέλεσμα ο ίδιος να μοιάζει τώρα απομονωμένος και εκτεθειμένος.

Ταυτόχρονα, πολλοί τον κατηγορούν για αλαζονεία, ενώ ο πρώην πρεσβευτής της Γαλλίας Ζεράρ Αρό, είχε δηλώσει ήδη πριν τις εκλογές πως το στυλ διακυβέρνησης που επέλεξε ο Μακρόν ήταν εντελώς μοναχικό, ενώ αρκετές φορές επέδειξε πολιτικό ναρκισσισμό. Ακόμη, όντας νέος στο αξίωμα, δεν φρόντισε να δημιουργήσει την υποδομή που χρειάζεται από πίσω, έτσι ώστε να μπορεί να προστατευθεί στο μέλλον.

Υπάρχει διέξοδος;

Ο υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Κλεμάν Μπον, μετά την αποτυχία στις εκλογές, έκανε λόγο για ένα «νέο κεφάλαιο». Πράγματι, πολλοί υποστηρίζουν πως αυτή η ευελιξία που χαρακτηρίζει τον «Μακρονισμό», θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να ξεπεραστεί η κρίση. Κανείς δεν ξέρει όμως αν ο Μακρόν είναι έτοιμος να επαναπροσδιορίσει τις φιλοδοξίες του, κάνοντας για παράδειγμα περισσότερους συμβιβασμούς. Οι συμμαχίες για παράδειγμα τις οποίες αναζητά ο Μακρόν, δεν είναι μέρος της πολιτικής κουλτούρας της χώρας.

Μπορεί βέβαια να δώσει βάση στην εξωτερική πολιτική, προσπαθώντας να διατηρήσει την προεδρία του μέσω αυτής. Έχοντας όμως δεχθεί πλήγμα σχετικά με την αξιοπιστία και τη δημοτικότητά του στο εσωτερικό, όντως και σε επίπεδο ΕΕ αποδυναμωμένος, ως ένας ηγέτης που στερείται της διακομματικής υποστήριξης, δεν είναι σίγουρο πως αυτό θα πετύχει.

«Ο Δίας θα πρέπει τώρα να συνηθίσει τη νέα του ζωή ανάμεσα στους θνητούς», σχολιάζει με νόημα το Politico.