Καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν φαίνεται να βρίσκεται κοντά στον τερματισμό, οι Δυτικοί εταίροι που προμηθεύουν το Κίεβο με όπλα, κομβικά για την έκβαση των συγκρούσεων, παλεύουν έτσι ώστε να διατηρήσουν αυτές τις προμήθειες.

Ωστόσο, και οι δικές τους προμήθειες δεν είναι απεριόριστες, ενώ δεν θα ήθελαν η βοήθεια στο Κίεβο να σημάνει τη μείωση των δικών τους επιπέδων ετοιμότητας. Όπως δήλωσε αξιωματούχος του ΝΑΤΟ στο Foreign Policy, «όλοι τώρα ανησυχούν αρκετά».

Η συμμαχία συζητά τώρα τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να χρειαστεί να υποστηρίξει τα μέλη, εάν τα αποθέματά τους πέσουν κάτω από τα επίπεδα που απαιτούνται για την εκπλήρωση των αμυντικών τους στόχων, βάσει των υποχρεώσεων του Βορειοατλαντικού Συμφώνου. Άλλωστε, το ίδιο το ΝΑΤΟ, μέσω του γενικού Γραμματεία Γενς Στολτενμπεργκ, έχει επανειλημμένα τονίσει πως η στήριξη στην Ουκρανία πρέπει να συνεχιστεί.

Στην Ουάσινγκτον όμως, ορισμένοι αξιωματούχοι, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, επιθυμούν αύξηση των αμυντικών δαπανών, οι οποίες ούτως ή άλλως έχουν αυξηθεί από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, καθώς θεωρούν πως τα αποθέματα των χωρών δεν είναι τα κατάλληλα.

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούσαν μεγάλα αποθέματα όπλων, σπάνιων γαιών και άλλων υλικών για να αυξήσουν γρήγορα την παραγωγή εάν κατέληγαν ποτέ σε πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι Σύμμαχοι άρχισαν να αποσύρουν αυτά τα αποθέματα μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης με την Ουάσιγκτον να στρέφεται στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, καθώς και σε μεγαλύτερη εξάρτηση από πυρομαχικά ακριβείας και νέες τεχνολογίες.

Όπως δήλωσε ανώτερος συνεργάτης του Αμερικανικού Ινστιτούτου Enterprise, το ΝΑΤΟ δεν είναι έτοιμο να διεξάγει πόλεμο που απαιτεί εντατική χρήση πυροβολικών. Ακόμη, σύμφωνα με πρώην βοηθό στο Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ, το Πεντάγωνο δεν έχει πολλά αποθέματα πυραύλων που εκτοξεύονται στη θάλασσα, ενώ πρόβλημα αντιμετωπίζει και με διάφορα πυρομαχικά, πολλά από τα οποία χρησιμοποιούνται αρκετά από τους Ουκρανούς, ή αντιαρματικούς πυραύλους.

Όπως τονίζει το Foreign Policy, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ προέτρεψαν εδώ και χρόνια τις δυτικές εταιρείες όπλων να αυξήσουν την παραγωγή, όμως εκείνες άργησαν να ανταποκριθούν, διότι ήθελαν διαβεβαιώσεις πως η εποχή της «αυξημένης όρεξης για όπλα» είχε έρθει για να μείνει. Φοβόντουσαν δηλαδή πως μόλις τελειώσει ο πόλεμος, θα φύγουν και οι «πελάτες». Αυτό που ήθελαν ήταν υπογεγραμμένα συμβόλαια.

Στην Ευρώπη ωστόσο, οι ηγέτες δεν θέλουν μια κινητοποίηση που θα έθετε την αμυντική βιομηχανία σε μια «πολεμική κατάσταση». «Κανείς δεν σκέφτεται ότι πρέπει να επιστρέψουμε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και να παράγουμε ένα αεροπλάνο ανά λεπτό ή ένα άρμα μάχης ανά λεπτό», δήλωσε ο Καμίλ Γκραντ, διακεκριμένος πολιτικός συνεργάτης στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων.

Πρόβλημα και στη Ρωσία;

Παράλληλα με τα προβλήματα στη Δύση, παρόμοια κατάσταση φαίνεται να επικρατεί και στο μέτωπο της Ρωσίας, η οποία έχει αναγκαστεί να στραφεί στο Ιράν και τη Βόρεια Κορέα για να ενισχύσει τα αποθέματά της. Εδώ και καιρό άλλωστε υπάρχουν αναφορές πως η Ρωσία αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα όσον αφορά τον εφοδιασμό. Το γεγονός ότι έχει χάσει μεγάλος μέρος των εδαφών που είχε κατακτήσει στην αρχή, κάνει την κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη.

Ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Λόιντ Όστιν, τόνισε πως αυτές οι ελλείψεις έχουν επηρεάσει την στρατιωτική προσέγγιση της Ρωσίας. Όπως είπε, χρειάζονται πολλά πυρομαχικά, και δεν είναι καθόλου σίγουρος εάν τα διαθέτουν.

Πλέον δηλαδή, οι δυτικοί μοιάζουν να αμφισβητούν την ικανότητα της Ρωσίας να διατηρήσει τις επιθέσεις της στην Ουκρανία για μεγάλο διάστημα. Το ερώτημα λοιπόν είναι το εξής: σχεδιάζει η Ρωσία μια δεύτερη επίθεση μεγάλης κλίμακας, ή ψάχνει ένα διάλλειμα προκειμένου να ανασυνταχθεί;

Την ίδια ώρα, παρά τη στήριξη της Δύσης, η Ουκρανία επιμένει πως ακόμη δεν έχει λάβει όλο τα κατάλληλα όπλα για να αντιμετωπίσουν τους Ρώσους. Επίσης, το Κίεβο βασίζεται αρκετά σε πυροβολικά παραγωγής του ΝΑΤΟ, αφού τα υπόλοιπα έχουν εξαντληθεί, τα οποία όμως δεν μπορούν να παραχθούν αρκετά γρήγορα. Ο ουκρανικός στρατός φοβάται επίσης πως μια νέα ρωσική επίθεση, για παράδειγμα στα Βόρεια, θα μπορούσε να «τεντώσει» για τα καλά τα όρια του εφοδιασμού.