Όταν τον Ιούνιο του 2019 οι διαπραγματευτές της ΕΕ φιλοδοξούσαν να κλείσουν μια εμπορική συμφωνία «μαμούθ» με τις χώρες της Mercosur –και κυρίως με τη Βραζιλία υπό τον Ζαΐρ Μπολσονάρου- ίσως δεν υπολόγισαν ότι μπορεί έτσι να συνέβαλαν σε ένα παγκόσμιας εμβέλειας περιβαλλοντικό έγκλημα: Εάν η συμφωνία που έκλεισαν πριν δύο χρόνια, επικυρωθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τις χώρες μέλη, τότε η ΕΕ θα έχει βάλει και την δική της υπογραφή στην σταδιακή καταστροφή του Αμαζονίου.

Από το 2000, η ΕΕ και τα τέσσερα ιδρυτικά μέλη της Mercosur (Αργεντινή, Βραζιλία, Παραγουάη και Ουρουγουάη) ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις για μια εμπορική συμφωνία, η οποία έκτοτε πέρασε διάφορες φάσεις, καταλήγοντας το 2019 ώστε να δώσουν τα χέρια Ευρωπαίοι και Λατινοαμερικάνοι στο πλαίσιο μιας διπεριφερειακής Συμφωνίας Σύνδεσης. Πέραν του γεγονότος ότι οι Ευρωπαίοι εξάγουν περισσότερα απ’ ότι εισάγουν από τους Λατινοαμερικάνους, το μερίδιο του λέοντος στις εξαγωγές των χωρών της Mercosur στην ΕΕ φέρουν τα αγροτικά προϊόντα (21.2%), όπως τρόφιμα, ποτά, καπνό, λαχανικά, συμπεριλαμβανομένης της σόγιας και του καφέ (17.4%)  και κρέας (6,5%).