Συγνώμη ζήτησε σήμερα η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ από τις οικογένειες των δέκα θυμάτων – ένας Έλληνας, ο Θεόδωρος Βουλγαρίδης από το Μόναχο, οκτώ Τούρκοι και μια Γερμανίδα αστυνομικός – νεοναζιστικής οργάνωσης, που δολοφονήθηκαν κατά την περίοδο 2000-2007 στη Γερμανία, στη διάρκεια εκδήλωσης μνήμης στο Μέγαρο Μουσικής του Βερολίνου. Νωρίτερα, Γερμανοί πολίτες και κυβέρνηση τήρησαν ενός λεπτού σιγή, στη μνήμη θυμάτων των νεοναζί. Στο Βερολίνο και το Αμβούργο τα μέσα μαζικής μεταφοράς σταμάτησαν για ένα λεπτό, ενώ μεσίστιες σημαίες κυματίζουν σε πολλά σημεία της χώρας.

Ads

 
Ντυμένη στα μαύρα, η Μέρκελ στάθηκε δίπλα στα δέκα κεριά που έκαιγαν για τα θύματα, διάβασε τα ονόματά τους και ζήτησε συγγνώμη στις οικογένειές τους, για το γεγονός ότι για μεγάλο διάστημα τα εγκλήματα είχαν αποδοθεί σε συγγενείς αλλά και για το ότι η εξιχνίαση δεν έγινε παρά τον περασμένο Νοέμβριο, έπειτα από μια σειρά τυχαίων αποκαλύψεων.
 
Η καγκελάριος, ενώπιον των συγγενών των θυμάτων και 1.200 επίσημων προσκεκλημένων, πολιτικών, διπλωματών και ακαδημαϊκών, έκανε λόγο για μια «επίθεση εναντίον της Γερμανίας», αλλά και για μια «ντροπή της Γερμανίας» που δεν πρόκειται να επαναληφθεί ποτέ και υποσχέθηκε ότι οι αρχές καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να αποδοθεί δικαιοσύνη.
 
Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη και κοινοβουλευτική έρευνα σχετικώς με τις καθυστερήσεις και τα λάθη που είχαν ως αποτέλεσμα η οργάνωση να δρα ανενόχλητη επί χρόνια, ενώ το γερμανικό κράτος έχει καταβάλει ως αποζημίωση περί τα 10.000 ευρώ σε κάθε οικογένεια.
 
Εκ μέρους των οικογενειών, στην εκδήλωση μίλησαν ο πατέρας και η κόρη δύο εκ των θυμάτων. Ο πρώτος περιέγραψε πώς ο 21χρονος γιος του πέθανε στα χέρια του, μέσα στο Ίντερντ καφέ που διηύθυνε στο Κάσελ, ενώ η 25χρονη δασκάλα Σεμιγιά Σιμσέκ από την Νυρεμβέργη, κόρη του πρώτου θύματος, αναφέρθηκε στο πώς είναι να χάνεις τον πατέρα σου και να θεωρείται ύποπτη η μητέρα σου, τόνισε ότι, γεννημένη στην Γερμανία και φοιτώντας σε γερμανικό σχολείο, δεν είχε αναρωτηθεί ποτέ εάν έχει «ενταχθεί» στη γερμανική κοινωνία και αναρωτήθηκε «είναι η Γερμανία το σπίτι μου;», για να απαντήσει η ίδια «ναι».