Στις ΗΠΑ, σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, στη Σουηδία, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πολωνία, στην Τουρκία, στην Ελλάδα και αλλού, γυναικείες συλλογικότητες, οργανώσεις και φορείς, καλούν τις γυναίκες να συμμετάσχουν στις κινητοποιήσεις.

«Εμείς στις 8 Μάρτη δεν γιορτάζουμε, αγωνιζόμαστε, το 2017 και κάθε χρόνο» δηλώνουν και οργανώνουν με πολλούς τρόπους την παγκόσμια απεργία τους, που όπως λένε είναι η αρχή…
 
Για την ακρίβεια, η αρχή έγινε με την εντυπωσιακή απεργία των γυναικών στην Πολωνία τη «Μαύρη Δευτέρα» στις αρχές του περασμένου Οκτώβρη, ενάντια στην πρόταση της κυβέρνησης για καθολική απαγόρευση των αμβλώσεων.

Μερικές εβδομάδες αργότερα, στις 19 Οκτώβρη, την σκυτάλη πήρε η Αργεντινή, όπου δεκάδες χιλιάδες διαδήλωσαν ενάντια στην έμφυλη βία, με αφορμή τον άγριο βιασμό και δολοφονία της δεκαεξάχρονης Lucia Perez, με κάλεσμα της ομάδας Ni Una Menos και άλλων συλλογικοτήτων. Παρόμοιες κινητοποιήσεις είχαμε πρόσφατα και σε άλλες χώρες της περιοχής.

 
Στην Αργεντινή μια γυναίκα δολοφονείται κάθε 30 ώρες. Στο Μεξικό 7 γυναίκες δολοφονούνται τη μέρα και στη Βραζιλία 15. Κάπου εκεί γεννήθηκε μεταξύ φεμινιστριών στη Λατινική Αμερική η ιδέα για μια κοινή μέρα δράσης, με «αποχή» κάθε γυναικείας δραστηριότητας ή «απεργία». Και η ιδέα εξαπλώθηκε. Η διοργάνωση κινητοποιήσεων για τις 25 Νοέμβρη σε πολλές πόλεις ανά τον κόσμο έδωσε νέα πνοή, καθώς αποτέλεσε αφορμή για να στηθούν συνελεύσεις και κανάλια επικοινωνίας, που σε πολλές περιπτώσεις ξεπέρασαν τοπικά και εθνικά όρια.

 
Στην εποχή της κρίσης και των πολιτικών λιτότητας, τα νέα φεμινιστικά κινήματα φαίνεται πως αντλούν τη δύναμή τους από τη συνάρθρωση των διαφορετικών αγώνων. Ο φεμινιστικός λόγος συνδέει τα κινήματα γυναικών με εκείνα για λοατ δικαιώματα, για υπεράσπιση των μεταναστών/τριών, των μη λευκών ομάδων και εντέλει όλων των καταπιεσμένων.

Η απεργία που καλείται για τις τις 8 Μάρτη αποτυπώνει ακριβώς τη συνολικότητα των αιτημάτων: αποχή τόσο από την αμειβόμενη όσο και τη μη αμειβόμενη εργασία. Πρόκειται για καλέσματα σε ολικό σταμάτημα κάθε γυναικείας δραστηριότητας, σε κλασική απεργία, ακόμα και σε αποχή από την κατανάλωση. Αφορά τόσο εργασιακούς χώρους όσο και το νοικοκυριό, τις εργαζόμενες εκτός σπιτιού και τις άνεργες, αυτές που έχουν έγγραφα αλλά και εκείνες που τα στερούνται, τις φοιτήτριες και τις συνταξιούχες. Όλες. Αφορά τόσο τη σεξουαλική βία, τις παρενοχλήσεις και τα αναπαραγωγικά δικαιώματα όσο και την ελαστικοποίηση της εργασίας, τη μισθολογική ανισότητα και τη διάλυση των παροχών πρόνοιας. Αφορά κάθε πτυχή της ζωής μας.

 
Στην Ιταλία οι γυναίκες δηλώνουν χαρακτηριστικά: «Από παλίρροια σε ωκεανό. Είμαστε μια καταιγίδα. Και καμιά πλαγιά δεν μπορεί να μας σταματήσει».

 Στην Αθήνα η συγκέντρωση είναι στην πλατεία Κλαυθμώνος, ώρα 19.00 και πορεία προς τη Βουλή και στη Θεσσαλονίκη ώρα 18.00 στο Άγαλμα Βενιζέλου.

 
Το κάλεσμα
 
Εμείς στις 8 Μάρτη δεν γιορτάζουμε, αγωνιζόμαστε, το 2017 και κάθε χρόνο
 
 Η ημέρα της γυναίκας δεν είναι μια μέρα για εκπτώσεις και προσφορές καλλυντικών σε γυναίκες. Ούτε και είναι μια μέρα για να δώσεις λουλούδια στο «ωραίο φύλο». Η ημέρα της γυναίκας, που καθιερώθηκε το 1911 προς τιμή των κινητοποιήσεων εργατριών της κλωστοϋφαντουργίας στις ΗΠΑ το 1908, συμβολίζει τους αγώνες των γυναικών για ίσα δικαιώματα, στην εργασία και στο σπίτι. Κι εμείς πιάνουμε το νήμα, την κλωστή των αγώνων, που ξεκινά αιώνες πριν, και φτάνει σήμερα στην Τουρκία, στο Κομπάνι, στην Πολωνία, στην Λατινική Αμερική, στις ΗΠΑ την επομένη κιόλας της εκλογής του Trump.
 
Ζούμε καθημερινά, ως γυναίκες, τις συνέπειες της κρίσης, της ανεργίας, της επισφάλειας, τους περιορισμούς και την βία της πατριαρχίας, του σεξισμού και της κουλτούρας του βιασμού. Βγαίνουμε στους δρόμους για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, από τα αναπαραγωγικά δικαιώματα και την κατακραυγή της ανδρικής βίας, μέχρι την εναντίωση στην επισφάλεια και τον περιορισμό των κοινωνικών παροχών. Βγαίνουμε στους δρόμους ενάντια στην ομοφοβία, στην τρανσφοβία και στο ρατσισμό.
 
Και στις 8 Μαρτίου θα ξαναβγούμε στο δρόμο.
 
Θα ενώσουμε τις φωνές μας με κάθε αγωνιζόμενη γυναίκα: γυναίκες που συμμετέχουν σε σωματεία, σε συλλογικότητες στις γειτονιές, σε δομές αλληλεγγύης και δίκτυα αλληλοβοήθειας· γυναίκες που επενδύουν κόπο και χρόνο για τη «φροντίδα» της κοινωνίας και την κοινωνική αλλαγή· γυναίκες που υπερασπίζονται το δικαίωμά τους στο σεξουαλικό και έμφυλο αυτοπροσδιορισμό και αρνούνται τις ταμπέλες και τους κοινωνικά επιβεβλημένους ρόλους. Αλλά και γυναίκες που έχουν γίνει χίλια κομμάτια για να ταΐσουν τα παιδιά τους και να φροντίσουν τις οικογένειές τους, γυναίκες μετανάστριες και πρόσφυγες που αναζητούν μια καλύτερη μοίρα. Θέλουμε ακόμα να ενώσουμε τις φωνές μας με όσους και όσες καταπιέζονται από την πατριαρχία και τους συμμάχους μας που αντιλαμβάνονται την ανάγκη εναντίωσης σε αυτή. Στόχος μας είναι να αντιταχθούμε συλλογικά στις πολιτικές, πολιτισμικές και οικονομικές επιθέσεις εναντίων των γυναικών και να καταστήσουμε ορατές τις ανάγκες και τις προσδοκίες μας. Μέχρι την ημέρα που θα γιορτάσουμε τη νίκη μας.
 
8η Μάρτη οι αγώνες των γυναικών μπροστά
 
Συγκέντρωση πλ. Κλαυθμώνος, ώρα 19.00 και πορεία προς τη Βουλή