Θεωρείται μία από τις πιο «επικίνδυνες» φυλές του κόσμου… Οι Sentinelese ζουν στο βόρειο νησί Sentinel στον Ινδικό Ωκεανό και ο πληθυσμός τους εκτιμάται ότι κυμαίνεται από 50 έως 400 άτομα. Οι Sentinelese δεν δέχονται να έχουν καμία επαφή με άλλους ανθρώπους και είναι από τους τελευταίους πληθυσμούς που παραμένουν σχεδόν «ανέγγιχτοι» από τον σύγχρονο πολιτισμό.

Ζουν εδώ και περίπου 30.000 χρόνια στο θαμνώδες νησί και κυκλοφορούν γυμνοί κρατώντας τόξα και πέτρες στα χέρια τους και επιτίθενται σε όποιον τολμά να τους προσεγγίσει, ακόμα κι αν θέλει να τους προσφέρει δώρα. Η γλώσσα των ιθαγενών είναι άγνωστη, όπως το ίδιο και οι συνήθειές τους, ενώ πλέον η ινδική κυβέρνηση έχει διακόψει κάθε προσπάθεια επικοινωνίας μαζί τους, καθώς οι συναντήσεις των ντόπιων με τους επισκέπτες δεν έχουν αίσιο τέλος. Μάλιστα υπάρχουν αρκετές ιστορίες για το πως φέρονται στους ξένους τους οποίους βασανίζουν και σκοτώνουν.

Τα περιστατικά

Πριν λίγες μέρες ο ιεραπόστολος Τζον Κάου αποφάσισε να μεταβεί παράνομα στο Βόρειο Σέντινελ με ένα καγιάκ και την Βίβλο για να τους προσηλυτίσει στον Χριστιανισμό. Οι ψαράδες που τον βοήθησαν να πάει με σκάφος κοντά στο νησί υποστήριξαν ότι οι ιθαγενείς μόλις τον είδαν εκτόξευσαν βέλη προς το μέρος του, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί. Ωστόσο, αυτός συνέχισε να προσπαθεί να προσεγγίσει το νησί, προσφέροντας στα μέλη της φυλής μια μικρή μπάλα ποδοσφαίρου και ψαλίδια. Το πρωινό της 17ης Νοεμβρίου οι ψαράδες είδαν τους ιθαγενείς να μεταφέρουν το σώμα του. Η περίπτωση του ιεραπόστολου Τζον Κάου, ανοίγει νέες συζητήσεις στους ανθρωπολόγους για τα χαρακτηριστικά της φυλής τους.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που οι Σεντινελέζοι επιτίθενται σε κόσμο που τους προσεγγίζει. Το 1981 ένα φορτηγό πλοίο με το όνομα Primrose έπεσε σε θαλασσοταραχή επειδή οι άνεμοι ήταν έντονοι και το πλήρωμα σώθηκε από θαύμα όταν βρήκε καταφύγιο και σταμάτησε σε ένα κατάφυτο νησί στον κόλπο της Βεγγάλης. Μετά από λίγες μέρες που ήταν «εγκλωβισμένοι» στο νησί λόγω του καιρού, ένας άνδρας του πληρώματος είδε μια ομάδα να βγαίνει από τη ζούγκλα του νησιού σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων. Οι άνδρες ήταν σχεδόν γυμνοί και άρχισαν να πετούν βέλη και δόρατα προς το μέρος του.

«Οι ιθαγενείς είναι περισσότεροι από 50, είναι οπλισμένοι και κατασκευάζουν δύο ή τρία ξύλινα σκάφη. Φοβόμαστε ότι θα μας επιτεθούν και οι ζωές μας βρίσκονται σε κίνδυνο», είχε αναφέρει στον ασύρματο ο καπετάνιος του Primrose. Τελικά το πλήρωμα σώθηκε αφού έδωσε μάχη για τρεις ημέρες με αυτοσχέδια όπλα, ωστόσο τα συντρίμμια του βρίσκονται στο ίδιο σημείο τα τελευταία 37 χρόνια.

Το 1974, ένα μέλος του πληρώματος του National Geographic που κινηματογραφούσε ένα ντοκιμαντέρ στο νησί χτυπήθηκε στο πόδι από ένα βέλος. Τον επόμενο χρόνο, ο εξόριστος βασιλιάς του Βελγίου λέγεται ότι διέκοψε την επίσκεψή του στο νησί όταν ένας ιθαγενής βγήκε από τη ζούγκλα και έτρεξε με το τόξο του προς το σκάφος, ενώ το 2006, είχαν σκοτώσει δύο Ινδούς ψαράδες που ψάρευαν γύρω από το νησί.

Ωστόσο, αυτοί που έχουν έρθει σε επαφή μαζί τους υποστηρίζουν ότι δεν είναι καθόλου επιθετικοί. «Είναι ένας λαός που αγαπά την ειρήνη», δήλωσε στα τοπικά μέσα της Ινδίας ο TN Pandit, ένας ανθρωπολόγος που πραγματοποίησε μια από τις πρώτες επιτυχημένες συναντήσεις με τη φυλή το 1991. «Η εχθρότητά τους είναι ένδειξη μεγάλης ανασφάλειας», συμφωνεί ο Vivek Rae από το νησί Andaman και Nicobar, το ινδικό έδαφος που περιλαμβάνει το «σπίτι» των Sentinelese. «Συχνά χαρακτηρίζεται ως ένα είδος παράλογης βαρβαρότητας, η ακραία καχυποψία τους για τους ξένους και αυτό έχει περάσει από γενιά σε γενιά», πρόσθεσε ο Pandit.

Μακριά ιστορία

Πριν από αιώνες, το αρχιπέλαγος του Andaman ήταν μαγνήτης για τους έμπορους σκλάβων οι οποίοι κατέλαβαν μέλη των τεσσάρων φυλών και τους πούλησαν στη νοτιοανατολική Ασία. Από το 1857, τα νησιά έγιναν μόνιμη βρετανική αποικία, μια φυλακή για όσους συμμετείχαν στην ινδική εξέγερση του ίδιου έτους, τη μεγαλύτερη ένοπλη εξέγερση ενάντια στην αποικιακή κυριαρχία στη χερσόνησο.

«Οι Βρετανοί ξεκίνησαν μια πολιτική που είχε σαν στόχο την αφομοίωση, τον περιορισμό και την εξόντωση», αναφέρει στον Guardian η Clare Anderson, καθηγήτρια ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Leicester. Μια από τις πρακτικές που χρησιμοποιούσαν ήταν η απαγωγή μελών των φυλών και η κράτησή τους για αρκετές εβδομάδες για να αποδείξουν τους καρπούς του βρετανικού πολιτισμού. Στα τέλη του 19ου αιώνα ο Μορίς Βιντάλ Πόρτμαν έφτασε στο Βόρειο Σέντινελ ως απεσταλμένος του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού για να διοικήσει και να ερευνήσει τα νησιά του αρχιπελάγους. Όσο καιρό έμεινε εκεί, απήγαγε αρκετά μέλη της φυλής. Τα πήγε σε ένα μεγαλύτερο νησί, όπου βρισκόταν το σπίτι του και στο οποίο οι Βρετανοί είχαν φτιάξει μια φυλακή. Οι αιχμάλωτοι αρρώστησαν και κάποιοι από αυτούς πέθαναν, ενώ στη συνέχεια τους επέστρεφαν πίσω στο νησί.

Οι φυλές που απομακρύνθηκαν από τη βρετανική κυριαρχία υπέφεραν από σοβαρές αρρώστιες και «καταστράφηκαν» από την επαφή με το αλκοόλ, τον καπνό και τη ζάχαρη που τους προσέφεραν. Το 1858, οι Βρετανοί αριθμούσαν τουλάχιστον 5.000 άνδρες σε όλη την περιοχή των Ανταμάνων. Μέχρι το 1931, ο αριθμός τους μειώθηκε στα 460. Ακόμα και στον Πόρτμαν ήταν προφανές: «Η σχέση των φυλών με τους ιθαγινείς μόνο κακό έκανε και θεωρώ πολύ λυπηρό μια τόσο ευχάριστη φυλή να εξαφανίζεται τόσο γρήγορα», δήλωσε στην Royal Society στο Λονδίνο.

Κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, οι κάτοικοι της περιοχής δέχτηκαν βομβαρδισμούς και έκαναν σκληρές μάχες. Ο PC Joshi, καθηγητής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Δελχί, θεωρεί ότι αυτό θα μπορούσε να έχει αντίκτυπο στην φυλή των Sentinelese. «Πρέπει να φέρουν μερικές από αυτές τις μνήμες», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Από το 1967, η κυβέρνηση της Ινδίας επιχείρησε με τη βοήθεια ανθρωπολόγων να έρθει σε επαφή με αυτούς τους ανθρώπους, προσφέροντας του δώρα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Μετά το φονικό τσουνάμι του 2014 που είχε πλήξει τον Ινδικό Ωκεανό, ελικόπτερα της ινδικής ακτοφυλακής είχαν στείλει βοήθεια στη φυλή πετώντας δέματα με τρόφιμα. Ωστόσο, φάνηκαν να είναι και πάλι εχθρικοί καθώς ένας άντρας εκτόξευσε βέλη προς την ομάδα διάσωσης. Από τότε έχουν απαγορευτεί οι επισκέψεις στο νησί και το ινδικό ναυτικό έχει επιβάλει μια ζώνη προστασίας 3 μιλίων.

Αξίζει να αναφερθεί ότι υπάρχουν πολλοί που θεωρούν ότι ο τρόπος ζωής της φυλής θα μπορούσε να εξελιχθεί όπως και σε οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη κοινότητα. Κι αυτό γιατί χρησιμοποιούν για παράδειγμα μέταλλα που έχουν ξεβραστεί στο νησί, τα οποία ακονίζουν και τοποθετούν στις αιχμές των βελών τους.

«Οι Σεντινελέζοι έχουν δείξει ξανά και ξανά ότι θέλουν να μείνουν μόνοι και οι επιθυμίες τους πρέπει να γίνουν σεβαστές», δήλωσε ο Στίβεν Κόρι, διευθυντής της οργάνωσης Survival International που εργάζεται για τα δικαιώματα των αυτόχθονων πληθυσμών και φυλών. Παρόλο αυτά το συμβάν με τον ιεραπόστολο στο νησί έχει προκαλέσει οργή στην Ινδία και επιβεβαίωσε την επιφυλακτική στάση της κυβέρνησης.