Σύμφωνα με τον οικονομολόγο Νουριέλ Ρουμπινί το πιο πιθανό ενδεχόμενο για την παγκόσμια οικονομία είναι μια ανάκαμψη αργή και απογοητευτική, ώστε να επιτευχθεί η έξοδος από την ύφεση. Στο βιβλίο του, που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά και προδημοσιεύεται από το Βήμα, αναφέρεται κυρίως στις χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης, και συγκεκριμένα στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Ιταλία και στην Ισπανία, για τις οποίες τονίζει ότι έχουν μπει σε σοβαρούς μπελάδες, καθώς «η ένταξή τους στο ευρώ έδωσε στις χώρες αυτές τη δυνατότητα να δανείζονται και να καταναλώνουν περισσότερο από ό,τι πριν. Η επακόλουθη ραγδαία πιστωτική άνοδος στήριξε την κατανάλωση, αλλά και οδήγησε στην αύξηση των μισθών. Αυτό κατέστησε τις εξαγωγές τους λιγότερο ανταγωνιστικές και ταυτόχρονα η υπέρμετρη γραφειοκρατία και άλλα δομικά προβλήματα αποθάρρυναν τις επενδύσεις σε τομείς υψηλής εξειδίκευσης» σημειώνει σχετικά.

Εκτιμά επιπλέον ότι η παγκοσμιοποίηση και η καινοτομία κρύβουν κινδύνους, λέγοντας χαρακτηριστικά «Αναλογιστείτε,για παράδειγμα,την τρομακτική πρόκληση που συνεπάγεται η προσθήκη δισεκατομμυρίων ανθρώπων στην παγκόσμια αγορά εργασίας. Η Κίνα και η Ινδία περικλείουν στα σύνορά τους σχεδόν 2,6 δισεκατομμύρια ανθρώπους,την ίδια στιγμή που όλες οι υπόλοιπες οικονομίες έχουν άλλα 2 δισεκατομμύρια»υποστηρίζει ο ίδιος. Και συνεχίζει:«Η αποτυχία αυτής της ενσωμάτωσης θα μπορούσε να προκαλέσει αντίδραση εναντίον της παγκοσμιοποίησης και του ελεύθερου εμπορίου στις ανεπτυγμένες οικονομίες».

Τέλος, κατά τη γνώμη του στην περίπτωση που η κρίση χρέους διαχυθεί σε πολλές χώρες της ευρωζώνης (Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία), η προθυμία της ΕΕ και της ΕΚΤ να τις διασώσουν θα έφθανε στο όριό της. «Τότε η Ελλάδα θα αναγκαζόταν να φύγει από την ΟΝΕ και να υιοθετήσει μια νέα υποτιμημένη δραχμή,για να αντικαταστήσει το ευρώ» εξηγεί ο ίδιος, συμπληρώνοντας ότι με την αθέτηση αποπληρωμής και την υποτίμηση οι συνέπειες θα ήταν φοβερές, προκαλώντας ακόμη και τη διάλυση της ΟΝΕ και, σε δεύτερη φάση, της Ευρωπαϊκής Ένωσης.