Πρώτα το ευρώ, τώρα η βρετανική λίρα. Το νόμισμα της Μεγάλης Βρετανίας βρίσκεται πλέον κάτω από μεγάλη πίεση καθώς οι ερευνητές στοιχηματίζουν ότι το βρετανικό εθνικό χρέος θα ξεφύγει σύντομα από τον έλεγχο. Όπως και στην Ελλάδα έτσι και στην Αγγλία οι κυβερνήσεις ευθύνονται σε μεγάλο ποσοστό για τη σημερινή κατάσταση μόνο που οι Βρετανοί δεν έχουν υποστηρικτές στη ζώνη του ευρώ για να τους βοηθήσουν.

Τα δημοσιονομικά και προβλήματα χρέους που απασχολούν την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ιρλανδία και την Ισπανία ενίσχυσαν την πεποίθησή των Βρετανών πως η απόφασή τους να μείνουν έξω από τη ζώνη του ευρώ ήταν σωστή, ενώ το Λονδίνο δε δεσμεύεται να δώσει οικονομική βοήθεια σε χώρες που έχουν πρόβλημα.

Όμως η βρετανική λίρα έχει γίνει αγαπημένος στόχος των αναλυτών οι οποίοι έχουν βαλθεί να δείξουν στους Βρετανούς πόσο ευάλωτο είναι το νόμισμά τους. Παρά το γεγονός πως το νόμισμα ανέκαμψε την τελευταία εβδομάδα, οι πιέσεις που δέχεται η βρετανική αγορά δεν εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη στην σταθεροποίηση της λίρας.

Τα προβλήματα αρχίζουν με το μέγεθος του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας το οποίο ανέρχεται στο 13% του ΑΕΠ φέτος. Η Μεγάλη Βρετανία έχει αποφύγει μέχρι τώρα μια κρίση σαν της Ελλάδας της οποίας το δημοσιονομικό έλλειμμα ανέρχεται στο 12,7%, γιατί η οικονομία της είναι πιο εύκαμπτη και ανταγωνιστική από της χώρας μας.

Επιπλέον, η χώρα είναι σε θέση να ρυθμίσει το χρέος της χωρίς τη βοήθεια «τρίτων». Επίσης, αντίθετα από την Ελλάδα, που αντιμετωπίζει την ανάγκη να αναχρηματοδοτήσει €20 δισεκατομμύρια στο χρέος άμεσα, οι Βρετανοί δεν έχουν πρόβλημα για ακόμα 14 χρόνια.

Αλλά οι διεθνείς χρηματοδότες αρχίζουν να χάνουν την υπομονή τους. Από την αρχή του έτους, το μερίδιο των ξένων επενδυτών στα βρετανικά ομόλογα έχει μειωθεί από 35% σε 29%. Οι αριθμοί δείχνουν την αυξανόμενη ανησυχία που επικρατεί στην αγορά του «νησιού».

Παρόλα αυτά οι Βρετανοί τους τελευταίους μήνες, έχουν προβάλει περήφανα τα πλεονεκτήματα που αποφέρει το να έχουν δικό τους νόμισμά στη μέση της κρίσης. Μέσω της υποτίμησης της λίβρας, οι εξαγωγές έχουν γίνει φτηνότερες και οι επενδύσεις στη χώρα ελκυστικότερες ενώ έχει ωφεληθεί και η εσωτερική οικονομία.

Επιτράπηκε επίσης στην Τράπεζα της Αγγλίας να επέμβει σε μεγάλο βαθμό, συγκρατώντας τα επιτόκια έτσι ώστε τα χρήματα να είναι διαθέσιμα και στην κυβέρνηση και στους καταναλωτές. Τα ελκυστικά ποσοστά των επιτοκίων στα στεγαστικά δάνεια έχουν βοηθήσει επίσης να αναβιώσουν τη κτηματομεσιτική αγορά.

Το μειονέκτημα αυτών των νομισματικών πολιτικών, εν τούτοις, είναι ότι απλά κρύβουν τις πραγματικές επιπτώσεις της κρίσης. Τα πιο πρόσφατα ομόλογα που εκδόθηκαν από τη βρετανική κυβέρνηση προσυπογράφηκαν πλήρως επειδή η Τράπεζα της Αγγλίας αγόρασε την πλειοψηφία τους. Παρά το γεγονός πως αυτή η κίνηση επιτρέπει στην κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει το έλλειμμά υπό ευνοϊκούς όρους παράλληλα εμπεριέχει ρίσκο που κλονίζει την εμπιστοσύνη των αγορών.

Παράλληλα το χρέος των καταναλωτών στη Μεγάλη Βρετανία καλύπτεται κατά παρόμοιο τρόπο, δηλαδή κρατώντας τα επιτόκια σε χαμηλό ποσοστό. Με ένα μέσο προσωπικό χρέος 170% των ετήσιων εσόδων, οι βρετανικές οικογένειες είναι περισσότερο χρεωμένες από τις αμερικανικές. Άρα είναι ζήτημα χρόνου να αυξηθούν τα επιτόκια.

Εάν η Μεγάλη Βρετανία είχε μπει στη ζώνη του ευρώ όταν αυτή καθιερώθηκε, μερικές τουλάχιστον από αυτές τις υπερβολικές ανισότητες θα είχαν αποτραπεί από τις οδηγίες της οικονομικής πολιτικής του κοινού νομίσματος. Το μέσο ετήσιο έλλειμμα των χωρών της ευρω-ζώνης είναι αυτήν την περίοδο μόνο 6%. Πλέον η Μεγάλη Βρετανία σαν μια μικρή σχετικά χώρα εμφανίζεται τρωτή.

Ωστόσο στη Μεγάλη Βρετανία, επικρατεί ακόμα η άποψη ότι είναι καλύτερο που η χώρα έχει το δικό της νόμισμα. Ακόμα, η λίρα όμως παραμένει αδύναμη. Αν και θεωρείται απίθανο αυτή τη στιγμή οι οίκοι πιστοληπτικής ικανότητας να υποβάλλουν τη δανειοληπτική ικανότητα της Μεγάλης Βρετανίας, ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως εάν η Μεγάλη Βρετανία τη δανειοληπτική της ικανότητα φαντάζει τρομακτικό με καταστροφικές συνέπειες για τη λίρα, άποψη που ενστερνίζεται η πλειοψηφία των ανα τον κόσμο οικονομικών αναλυτών.

Πηγή: Spiegel