Tην αχαλίνωτη διαφθορά που επικρατεί στην Ελλάδα εκμεταλλεύονταν επί σειρά ετών γερμανικές εταιρείες για τη σύναψη εξαιρετικά επικερδών συμφωνιών, καταγγέλλει με χθεσινό δημοσίευμά του το Spiegel.

«Χωρίς την απαραίτητη μίζα καμία ξένη εταιρεία δεν θα μπορούσε να συνάψει συμφωνίες στην Ελλάδα. Ειδικά για τις επιχειρήσεις δημοσίου η μίζα είναι απαραίτητη» εξηγεί ο αρθρογράφος.

Αυτές οι συμφωνίες επιτρέπουν σε εκατομμύρια χρημάτων να διασχίζουν τον κόσμο μέσω ειδικών εταιρειών-κελυφών, επιστρέφοντας εν τέλει στις τσέπες των βιομηχάνων, δημοσίων υπαλλήλων, στρατιωτικών και πολιτικών. Οι πληρωμές αυτές συνήθως καταχωρούνται στα λογιστικά βιβλία της εταιρείας ως «αμοιβές για τη διαπραγμάτευση συμφωνίας.» Και οι γερμανικές εταιρείες είναι σημαντικοί παίκτες στο παιχνίδι αυτό.

Εξαιρετικά επικερδείς συμφωνίες

Η Γερμανία είναι από τους σημαντικότερους εμπορικούς εταίρους της χώρας μας. Τον περασμένο χρόνο μόνο, η Ελλάδα εισήγαγε αγαθά αξίας 6.7 δις ευρώ από τη Γερμανία. Η αντίστοιχη αξία εξαγωγών από Ελλάδα προς Γερμανία έφτασε μόνο τα 1.9 δις.

Η απόκλιση αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό, σημειώνει το Spiegel, στις μεθόδους που υιοθετούν γερμανικές εταιρείες για τη σύναψη των συμφωνιών. Είναι πλέον γνωστό ότι γερμανικές εταιρείες όπως η Daimler και η Deutsche Bahn, γερμανική εθνική σιδηροδρομική εταιρεία, έχουν κατά καιρούς πληρώσει σημαντικά ποσά σε μίζα για τη σύναψη των συμφωνιών στην Ελλάδα.

«Και να αναγκαστεί κανείς να πληρώσει μεγάλα ποσά σε μίζες για κρατικά συμβόλαια, αρκεί να αυξήσει κατά κάποια εκατομμύρια τον προϋπολογισμό για την εκπλήρωση του έργου. Σε κάθε περίπτωση το επιπλέον κόστος πληρώνουν οι φορολογούμενοι πολίτες» εξηγεί ο ερευνητής ο οποίος είχε αναλάβει τη διερεύνηση της, γνωστής πια, υπόθεσης Siemens.

Τεράστια κονδύλια για δωροδοκίες

Όσον αφορά, λοιπόν, την υπόθεση Siemens, οι ερευνητές γρήγορα διαπίστωσαν ότι η εταιρεία –το ελληνικό υποκατάστημα αυτής δηλαδή- χρειαζόταν ετήσιο κονδύλι για δωροδοκίες ύψους 15 εκατ. ευρώ. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι για να πετύχει τη σύναψη συμφωνίας με τον ΟΤΕ τη δεκαετία του ’90 ύψους 500 εκατ. ευρώ, το ελληνικό παράρτημα της Siemens πλήρωσε μίζα 35 εκατ. ευρώ.

Δεν ήταν, βέβαια, μόνο η εταιρεία αυτή η οποία επωφελήθηκε από τις συμφωνίες αυτές. Σύμφωνα με δηλώσεις στελεχών της εταιρείας έως 2% των εισόδων του παραρτήματος πληρώθηκαν ως μίζα σε πολιτικούς δυο κομμάτων: του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Αν και, σημειώνει το δημοσίευμα, κανένα από τα δυο κόμματα δεν παραδέχτηκε την εμπλοκή του στο σκάνδαλο.

Και η Siemens, σαφώς, δεν είναι η μοναδική γερμανική εταιρεία που εκμεταλλεύεται την κατάσταση στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η αμυντική βιομηχανία της Γερμανίας. Η Ελλάδα ξοδεύει κάθε χρόνο 3 με 4 δις. ευρώ σε οπλικά συστήματα, «ένα υπερβολικό ποσό για μια τόσο μικρή χώρα.» Γερμανικές, λοιπόν, εταιρείες έχουν επωφεληθεί όσο κανείς από τέτοιου είδους συμφωνίες, με αποτέλεσμα μεταξύ των ετών 2004 και 2008 τα γερμανικά οπλικά συστήματα να αντιστοιχούν στο ένα τρίτο του συνόλου των εισαγωγών.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η αγορά τεσσάρων γερμανικών υποβρυχίων. Την υπόθεση αυτή ερευνά τώρα η εισαγγελία του Μονάχου, καθώς από τα 3 δις ευρώ της συμφωνίας τα 2 δις έπρεπε να πληρωθούν προκαταβολικά –πράγμα ασυνήθιστο στην περίπτωση τέτοιου είδους συμφωνιών.

Παράξενες πληρωμές

Το ενδιαφέρον των ερευνητών για τη συμφωνία αυτή επικεντρώνεται στην πληρωμή ενός ατόμου ως συμβούλου για τη σύναψη της. Πριν από λίγα χρόνια, αναφέρει το δημοσίευμα, ένας άντρας, Έλληνας υπήκοος, προσέγγισε τη γερμανική Ferrostaal απαιτώντας να του καταβληθεί συγκεκριμένο ποσό, ύψους αρκετών εκατομμυρίων, για τη συμφωνία αυτή των υποβρυχίων. Όταν η γερμανική εταιρεία αρνήθηκε να καταβάλλει το ποσό ο άντρας απείλησε ότι θα υποβάλλει μήνυση.

Το θέμα τελικά λύθηκε με εξωδικαστική συμφωνία το 2006, καθώς η Ferrostaal κατέβαλλε το ποσό των 11 εκατ. ευρώ. Αυτό που ζητούν να μάθουν τώρα οι αρχές του Μονάχου είναι για τι είδους υπηρεσίες πληρώθηκε ο άντρας αυτός. Αντίστοιχες έρευνες διεξάγουν οι ελληνικές αρχές, χωρίς όμως να έχουν οδηγηθεί ακόμα σε κάποιο συμπέρασμα.

Εκατομμύρια σε πληρωμές «συμβούλων»

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της πρακτικής αυτής αποτελεί η πρόσφατη αγορά από το ελληνικό δημόσιο 170 τεθωρακισμένων οχημάτων από τη γερμανική Krauss-Mafei Wegmann (KMW), τα οποία παραδόθηκαν πρόσφατα στη χώρα. Το ποσό της συμφωνίας έφτασε τα 1.7 δις. ευρώ.

Είναι συνήθης πρακτική στην περίπτωση τέτοιου είδους συμφωνιών να καταβάλλονται μεγάλα ποσά σε συγκεκριμένα άτομα για παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών. Δεν είναι γνωστό τι ακριβώς υπηρεσίες παρέχουν αυτά τα άτομα, τα οποία συνήθως ανήκουν σε ύποπτες ελληνικές εταιρείες συμβούλων και, όπως υποψιάζονται οι γερμανικές αρχές, λειτουργούν ως ενδιάμεσοι, πληρώνοντας τις μίζες.

Στην περίπτωση, λοιπόν, της συμφωνίας με την KMW, όταν η συμφωνία βρισκόταν ακόμα στη φάση της διαπραγμάτευσης, Έλληνας επιχειρηματίες δημιούργησε επιχείρηση-κέλυφος σε νησί της Καραϊβικής, το φθινόπωρο του 1999. Η επιχείρηση αυτή σύνηψε δυο συμφωνίες: μια με την KMW για την παροχή «συμβουλευτικών υπηρεσιών» και μια με την εταιρεία Evanston Group Ltd., επίσης offshore εταιρεία, η οποία επρόκειτο να λάβει το ποσό $60 εκατ. για την παροχή υπηρεσιών της στην ελληνική εταιρεία.

Σημειώνεται ότι οι γερμανικές αρχές, οι οποίες διεξάγουν τις σχετικές έρευνες, έχουν φτάσει σε αδιέξοδο, καθώς όλοι οι εμπλεκόμενοι αρνούνται την ανάμιξή τους στην υπόθεση και δεν συνεργάζονται με τις αρχές.

Και η επιτυχία συνεχίζεται

Τη στιγμή αυτή η Ελλάδα χρωστά ακόμα 180 εκατ. ευρώ για την αγορά των τεθωρακισμένων αυτών, 321 εκατ. ευρώ για τη συμφωνία για τα υποβρύχια, ενώ η Siemens ακόμα περιμένει να πληρωθεί 20 εκατ. ευρώ για συμβόλαια με το ελληνικό δημόσιο κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

Αποτέλεσμα οι γερμανικές εταιρείες να στραφούν στη γερμανική κυβέρνηση με το αίτημα να υποχρεωθεί πρώτα το ελληνικό δημόσιο να πληρώσει τα χρέη του και μετά να έχει αξιώσεις για βοήθεια από τη Γερμανία.

Πηγή: Spiegel Online