Τις προτεραιότητές της για την προεδρία στην G20 ανακοίνωσε η Γαλλία, η οποία αναλαμβάνει από σήμερα και για ένα χρόνο τα ηνία της «ομάδας», μετά το τέλος της συνεδρίασης στη Σεούλ.

Ads

Βασική προτεραιότητα της Γαλλίας είναι η μεταρρύθμιση του διεθνούς νομισματικού ταμείου. Άλλωστε ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί έχει καταγγείλει στο παρελθόν «την αστάθεια των συναλλαγματικών ισοτιμιών η οποία αποτελεί μείζονα απειλή για την παγκόσμια ανάπτυξη». Το εν λόγω ζήτημα βρέθηκε στην συνέχεια στη πρώτη σελίδα της διεθνούς ατζέντας με το πόλεμο των νομισμάτων.

Ο Σαρκοζί σκοπεύει να προωθήσει «τη δημιουργία αποτελεσματικότερων και ταχύτερων μηχανισμών για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των κρίσεων και τη βελτίωση του συντονισμού των οικονομικών και νομισματικών πολιτικών». Επιπλέον, σκοπεύει «να θέσει σε αμφισβήτηση το σύστημα στο οποίο κυριαρχεί το δολάριο» και σε αυτό το πλαίσιο πρότεινε «προσφερθεί ένα διεθνές αποθεματικό στοιχείο που δεν θα εκδοθεί από μία μόνο χώρα», αναφέροντας τα ειδικά τραβηκτικά δικαιώματα (DTS) που έχουν δημιουργηθεί από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) το 1969.

Ορισμένοι, πρότειναν την επιστροφή του χρυσού, ως σημείο αναφοράς ή τη δημιουργία μίας υπερεθνικής αρχής που θα συντονίζει την έκδοση νομίσματος από τις μεγάλες δυνάμεις και θα καλεί, αν χρειαστεί, τις χώρες να επανεξετάσουν την πολιτική τους.

Προτεραιότητα του Σαρκοζί αποτελεί και η καταπολέμηση της αστάθειας των τιμών, με τη Γαλλία να επιδιώκει μια καλύτερη ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών που σχετίζονται με τις πρώτες ύλες, κυρίως των «παραγώγων» που θεωρούνται ως ένα είδος εγγύησης που θα επιτρέπει στους χρηματιστές να καλυφθούν σε περίπτωση μεγάλων διακυμάνσεων των ισοτιμιών.

Τέλος, η Γαλλία δηλώνει ότι στοχεύει στη «βελτίωση της παγκόσμιας διακυβέρνησης», και προς αυτό το στόχο επιθυμεί την αναγνώριση της G20 ως το κύριο παγκόσμιο φόρουμ για οικονομικά και χρηματοπιστωτικά θέματα, και να έχει μάλιστα και μια μόνιμη γραμματεία. Παράλληλα, σύμφωνα με τη Γαλλία, η G20 θα πρέπει να ασχοληθεί με θέματα όπως «η καινοτόμες χρηματοδοτήσεις για την δημόσια βοήθεια στην ανάπτυξη ή τον αγώνα για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη», αλλά και να στείλει «ένα ισχυρό μήνυμα υπέρ μιας μεταρρύθμισης του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για να μπορεί να διευρυνθεί προς τις μεγάλες αναδυόμενες χώρες, κυρίως στην Αφρική».