Η Γάζα βιώνει μια από τις πιο σκοτεινές και δυστοπικές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της. Οι εικόνες που περιγράφει η συγγραφέας και ποιήτρια Taqwa Ahmed Al-Wawi, κάτοικος της Γάζας, της θυμίζουν όπως επισημαίνει την ταινία επιστημονικής φαντασίας «Αγώνες Πείνας» από το ομώνυμο μυθιστόρημα της Σούζαν Κόλινς. Ωστόσο η βία και η δυστυχία που περιγράφει στο Al Jazeera, δεν είναι προϊόν μυθοπλασίας, αποτελούν πλέον καθημερινότητα για τους Παλαιστίνιους της πολιορκημένης Λωρίδας.

Από τις αρχές Μαρτίου 2025, η Γάζα τελεί υπό απόλυτο ισραηλινό αποκλεισμό. Ο πληθυσμός σε ολόκληρη την περιοχή λιμοκτονεί. Η πλειοψηφία των οικογενειών καταναλώνει μόλις ένα γεύμα την ημέρα, ενώ δεν είναι σπάνιο κάποιοι να περάσουν μέρες χωρίς καθόλου τροφή. Η σπάνια και περιορισμένη διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας έχει μετατραπεί σε παγίδα θανάτου.

Στα τέλη Μαΐου, ξεκίνησε η διανομή βοήθειας μέσω του Ιδρύματος Ανθρωπιστικής Βοήθειας για τη Γάζα (Gaza Humanitarian Foundation – GHF), ενός οργανισμού με υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ. Ωστόσο, η διαδικασία αυτή χαρακτηρίζεται από απόλυτο χάος και βία. Οι Παλαιστίνιοι αναγκάζονται να συμμετέχουν σε ένα είδος «παιχνιδιού επιβίωσης», προσπαθώντας να αποκτήσουν λίγη τροφή μέσα σε συνθήκες τρόμου και απειλής. Η ανθρωπιστική βοήθεια μοιάζει με σαδιστικό παιχνίδι.

• Διαβάστε: Γάζα / Ναρκωτικά στο αλεύρι στα κέντρα διανομής της αμερικανικής GHF

Η Taqwa Ahmed Al-Wawi περιγράφει:

«Οι ζώνες διανομής, όπως ο λεγόμενος διάδρομος Νετσαρίμ, παρουσιάζονται ως οργανωμένοι χώροι, αλλά στην πραγματικότητα είναι πεδία θανάτου. Ο χώρος είναι περιφραγμένος, γεμάτος άμμο, περιπολείται από ξένους μισθοφόρους και φρουρείται από ισραηλινά άρματα και στρατιώτες. Δεν υπάρχει σταθερό ωράριο διανομής, με τους ανθρώπους να περιμένουν όλη τη νύχτα, ελπίζοντας ότι θα ανοίξουν οι πύλες.

Όταν τελικά ανοίγουν, δεν υπάρχουν ούτε ουρές, ούτε προσωπικό, ούτε πληροφορίες. Ένα ηχείο ανακοινώνει “Τέσσερα λεπτά! Πάρτε ό,τι μπορείτε!”. Σε αυτό το διάστημα, εκατοντάδες άνθρωποι ορμούν προς έναν σωρό από κουτιά φαγητού, παλεύοντας κυριολεκτικά για την επιβίωσή τους. Ξεσπούν συμπλοκές, γρονθοκοπήματα, ακόμα και μαχαιρώματα. Παιδιά ουρλιάζουν, γυναίκες σέρνονται στην άμμο. Και όταν αρχίζει η ανταλλαγή πυρών από ισραηλινά drones και στρατιώτες, το σκηνικό μετατρέπεται σε σφαγείο.

Μέχρι τα τέλη Ιουνίου, περισσότεροι από 500 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί και πάνω από 4.000 έχουν τραυματιστεί προσπαθώντας να αποκτήσουν βοήθεια… λίγη τροφή. Τα περιστατικά αυτά, τα οποία το Υπουργείο Υγείας της Γάζας αποκαλεί «σφαγές βοήθειας», έχουν χαρακτηριστεί από νομικούς κύκλους ως πιθανά εγκλήματα πολέμου».

Η Al-Wawi περιγράφει προσωπικές μαρτυρίες φίλων της: Ο πατέρας της φίλης της Nour, ο Σούμπχι, σκοτώθηκε στις 14 Ιουνίου προσπαθώντας να φέρει τροφή στο σπίτι. Η οικογένειά του περίμενε με άγχος και αγωνία, μέχρι που διαπιστώθηκε ο θάνατός του από διασώστες. Ο Κχαμίς, συγγενής άλλης φίλης της, σκοτώθηκε από σφαίρα που εκτοξεύτηκε από ισραηλινό drone όταν βγήκε από την κρυψώνα του για να δει αν είχαν ανοίξει οι πύλες της βοήθειας. Ο Κχαμίς φρόντιζε τα παιδιά του σκοτωμένου αδελφού του και άφησε πίσω του μια χήρα και πεινασμένα ανίψια.

Η Al-Wawi καταγγέλλει ότι οι συνθήκες αυτές δεν είναι αποτέλεσμα αμέλειας, αλλά οργανωμένες και εσκεμμένες πρακτικές που στοχεύουν στην κατάρρευση του κοινωνικού ιστού της Παλαιστινιακής κοινωνίας. Οι «αγώνες πείνας» δεν είναι μεταφορά – είναι ένα στρατηγικό εργαλείο καταστολής και αποδόμησης της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας και της κοινωνικής συνοχής.

Η ίδια επισημαίνει ότι το Ισραήλ στόχευσε και στην υπηρεσία UNRWA, την κύρια υπηρεσία διανομής ανθρωπιστικής βοήθειας στους Παλαιστίνιους, η οποία προσέφερε διανομή με σειρά προτεραιότητας και σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η UNRWA παρείχε βοήθεια οργανωμένα, με κάρτες, δίνοντας προτεραιότητα σε ευάλωτους πληθυσμούς -χήρες, ορφανά, ηλικιωμένους, άτομα με αναπηρία. Όμως το σύστημα αυτό θεωρήθηκε «απειλή» για το αφήγημα του χάους και του διχασμού.

«Η επιλογή να εγκαταλειφθεί ένα σύστημα αξιοπρεπούς και δίκαιης διανομής και να αντικατασταθεί από μια διαδικασία που μοιάζει με ανθρωποκυνηγητό, αποκαλύπτει τη στρατηγική πρόθεση της ισραηλινής κατοχής: να εξαναγκάσει τους Παλαιστίνιους σε μεταξύ τους ανταγωνισμό, αποσυνθέτοντας την κοινωνική τους συνοχή» γράφει η συγγραφέας.

Κατά την ίδια περίοδο, για περίπου έναν μήνα, τόσο το Ισραήλ όσο και το GHF αρνούνταν ότι υπήρχαν θάνατοι κατά τη διανομή της βοήθειας. Οι επίσημες ισραηλινές αφηγήσεις κατέρρευσαν όταν ισραηλινά μέσα ενημέρωσης επιβεβαίωσαν ότι είχαν δοθεί διαταγές από τον ισραηλινό στρατό να ανοίξουν πυρ κατά των συγκεντρωμένων αμάχων.

Το ερώτημα που θέτει η Al-Wawi είναι αν τώρα ο κόσμος θα πιστέψει τους Παλαιστίνιους. Αν θα αναλάβει δράση. Αν θα αποδεχτεί ότι δεν πρόκειται για μυθοπλασία ή μια φαντασιακή δυστοπία, αλλά για μια πραγματική, εν εξελίξει γενοκτονία.

Το άρθρο της αποτελεί κραυγή αγωνίας αλλά και απόπειρα καταγγελίας μιας πολιτικής που μετατρέπει την πείνα σε όπλο, ταΐζοντας το θάνατο αντί για τους ανθρώπους. Η σιωπή της διεθνούς κοινότητας – υποστηρίζει – αποδεικνύει τη συνενοχή της στην αποδόμηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Σε μια περίοδο όπου η πείνα στην Παλαιστίνη δεν είναι απλώς φυσική ανάγκη αλλά και πολιτικό εργαλείο, η συγγραφέας μας καλεί να αντικρίσουμε την αλήθεια: οι «αγώνες πείνας» είναι πραγματικοί όπως και η γενοκτονία. Και η παγκόσμια ανοχή σε αυτό που ζούμε σημαίνει δραματική απώλεια της ανθρωπιάς.