Κάθε Σαββατοκύριακο, εδώ και 13 χρόνια, ο Τσεν Σι καβαλά το σκουτεράκι του και βρέξει -χιονίσει κάνει μία διαδρομή 20 χλμ για να πάει στη γέφυρα, που οι περισσότεροι αυτόχειρες επιλέγουν για να δώσουν τέλος στη ζωή τους.

Ο 48χρονος -σήμερα- Τσεν Σι, λογιστής στο επάγγελμα, κάνει εβδομαδιαίως αυτό το ταξίδι με προορισμό την γέφυρα που αιωρείται πάνω από το πιο μεγάλο σε μήκος ποτάμι της Κίνας, το Yangtze. Για ποιό λόγο; Έχει μια αποστολή… κι αυτή είναι το να αποτρέπει συμπολίτες του που έχουν προβλήματα και δεν έχουν το σθένος να τα αντιμετωπίσουν, να πηδήξουν από αυτή.

Και εκτελεί την αποστολή του καλά από ότι φαίνεται καθώς μέσα σε αυτό το διάστημα έχει κάνει 12.650 ώρες περιπολίας, έχει σώσει 321 ανθρώπους που ήταν έτοιμοι να αυτοκτονήσουν, έχει παράσχει βοήθεια σε 280 άλλους που το είχαν ανάγκη και έχει φροντίσει να τους εμφυσήσει ξανά την όρεξη και την αυτοπεποίθηση που χρειάζονται για να συνεχίσουν τη ζωή τους.

Το σημείο του θανάτου

Η εντυπωσιακή γέφυρα, που κατασκευάστηκε το 1968 αποτελεί ένα σύμβολο της βιομηχανικής δύναμης της Κομουνιστικής Κίνας, αλλά παράλληλα, όντας 60 μέτρα πάνω από την επιφάνεια του νερού, έχει γίνει «hotspot» για όποιον θέλει να κάνει το απονενοημένο διάβημα.

Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, μεταξύ του 1968 και του 2006 περίπου 2.000 άνθρωποι αυτοκτόνησαν εκεί, και ο αριθμός από τότε έχει μεγαλώσει. Τουλάχιστον, τα τελευταία 13 χρόνια, 321 άνθρωποι δεν μπήκαν σε αυτή τη μακάβρια λίστα, χάρη στον εθελοντή «φύλακα – άγγελο» τους, τον Τσεν Σι.

Ο 48χρονος Κινέζος περιπολεί στη γέφυρα και κάθε φορά που αντιλαμβάνεται κάποια ύποπτη κίνηση από κάποιον διαβάτη, επεμβαίνει. Κάνει κάθε προσπάθεια για να τους σώσει. Τους αρπάζει, τους κρατάει γερά στα χέρια του μέχρι να ηρεμήσουν και τους μιλάει. Σημαντική βοήθεια για αυτόν είναι και οι φοιτητές της σχολής ψυχολογίας της πόλης, που τον συνδράμουν παρέχοντας δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη στους παραλίγο αυτόχειρες.

Η πρώτη φορά που έσωσε κάποιον

Δεν θα ξεχάσει ποτέ την πρώτη φορά που κατάφερε να σώσει έναν συνάνθρωπο του.

Ήταν Σεπτέμβριος του 2003 και περιπολούσε τη γέφυρα με το μηχανάκι του, από το πρωί, όταν αργά το απόγευμα είδε έναν άντρα να έχει σκαρφαλώσει στα προστατευτικά κάγκελα. Ο Σι έτρεξε να τον προλάβει.

Τον ρώτησε γιατί θέλει να πέσει από τη γέφυρα κι εκείνος του είπε ότι είχε καταδικαστεί σε 2 χρόνια φυλάκιση για ένα παράπτωμα που δεν είχε διαπράξει. Τελικά κατάφερε να τον κάνει να κατέβει από τα κιγκλιδώματα, τον έσυρε στο πεζοδρόμιο και του υποσχέθηκε ότι θα τον βοηθήσει να αποδείξει την αθωότητα του. Όπως κι έκανε.  

Πώς τους καταλαβαίνει

Πως ανάμεσα σε τόσο κόσμο καταλαβαίνει όμως ότι κάποιος είναι έτοιμος να βάλει τέλος στη ζωή του; «Συνήθως τα πόδια, τα χέρια και το κεφάλι τους είναι ακίνητα κι άκαμπτα», λέει. «Αυτό γιατί στο μυαλό τους έχουν μία μόνο σκέψη: το θάνατο!», συμπληρώνει.

Όπως λέει από την εμπειρία που έχει πλέον αποκομίσει οι πέντε πιο συνηθισμένοι λόγοι που οδηγούν τους ανθρώπους αυτούς ένα βήμα πριν τον θάνατο είναι οι ψυχικές ασθένεις, η ερωτική απογοήτευση, τα οικονομικά προβλήματα, η ενδοοικογενειακή βία αλλά και οι ανίατες ασθένειες.

Οι δύο τελευταίες περιπτώσεις είναι και οι πιο δύσκολες ως προς την αντιμετώπιση τους, καθώς όσοι τις βιώνουν, δύσκολα μπορούν να δουν τι υπάρχει πίσω από το εμπόδιο.

Το κάνει από χόμπι;

Πρόκειται για κάποιο παράξενο χόμπι; Όχι! Ο λόγος που ο Τσεν Σι κάνει αυτό το «λειτούργημα» είναι το ότι κάποτε βρέθηκε και ο ίδιος στη θέση τους. Δεν προσπάθησε βέβαια να αυτοκτονήσει, αλλά βίωσε την απελπισία και το αδιέξοδο. Προερχόμενος από ένα φτωχό χωριό, ο 48χρονος άνδρας είχε έρθει σε πολύ νεαρή ηλικία στην άγνωστη πόλη, με βάρκα την ελπίδα. Δούλεψε σκληρά, αρχικά ως οικοδόμος κι αργότερα ως μανάβης. Όμως τα χρήματα δεν έφταναν για τίποτα, ενώ ούτε η προσωπική του ζωή ήταν στην καλύτερη της φάση. Τότε άκουσε τη συμβουλή ενός χωρικού και πήρε το κουράγιο που χρειαζόταν για να ανοίξει αρχικά τη δική του επιχείρηση και στη συνέχεια να χτίσει τη ζωή του όπως την είχε ονειρευτεί.

Αυτή η εμπειρία ήταν που τον έκανε να πάρει την απόφαση να γίνει ο άτυπος ψυχολόγος της γέφυρας του Nanjing Yangtze. Όταν βαρέθηκε να παρακολουθεί αμέτοχος στις ειδήσεις τους ανθρώπους να αυτοκτονούν, ο ένας μετά τον άλλο, αποφάσισε πως έπρεπε να κάνει αυτό που είχε κάνει για τον ίδιο, εκείνος ο φίλος του παρελθόντος.

«Πολλές φορές χρειάζονται απλά κάποιον να τους δώσει λίγο κουράγιο», θα πει για τους ανθρώπους που βοηθάει.

Για πόσο;

Κοιτώντας στο μέλλον ο Σι αναγνωρίζει ότι κοντεύει πλέον τα 50 και δεν θα έχει τις δυνάμεις για να κάνει για πάντα το καθήκον του.

Όπως λέει όμως θα κάνει ότι καλύτερο μπορεί…