Τον Οκτώβριο του 2018, ο κωμικός Ryan Creamer, είχε μια καλή ιδέα αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί τη φήμη που θα του χάριζε.

Αποφάσισε να ανοίξει ένα κανάλι στο PornHub και να δημοσιεύσει μια σειρά βίντεο, διαφορετικών από αυτά που μπορεί να βρει κανείς εκεί. Σκοπός του ήταν να ανατρέψει την πορνογραφική φόρμουλα που εστιάζει στο σεξ ως σεξ και παραμελεί την συναισθηματική διάσταση της σαρκικής επαφής δύο ανθρώπων: τη στοργή και την οικειότητα.

Το αποτέλεσμα δεν ήταν μόνο αστείο, αλλά επικροτήθηκε πραγματικά από τους online καταναλωτές πορνό σε όλο τον κόσμο. Τα βίντεο είναι κινηματογραφημένα από την οπτική κάποιου που κοιτάζει τον Creamer, ο οποίος με τη σειρά του αλληλεπιδρά με την κάμερα σαν να ήταν το ταίρι του. 

* ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Carpe diem

Για παράδειγμα στο βίντεο «I Hug You and Say I Had a Really Good Time Tonight and Then I Go Home», ο 26χρονος κωμικός, ντυμένος καθώς πρέπει κοιτάει απευθείας την κάμερα, την αγκαλιάζει και λέει: «Πέρασα πολύ όμορφα απόψε μαζί σου. Θα σου τηλεφωνήσω αύριο».

Στο βίντεο «POV Forehead Kiss Compilation» κρατάει την κάμερα και την φιλάει γλυκά ξανά και ξανά στο υποτιθέμενο «μέτωπο» καλημερίζοντας και καληνυχτίζοντας το «έτερο ήμισύ» του.

Στο «I Tuck you in after you have cum» ο Creamer, φορώντας πάντα πουκάμισο, καζάκα και γραβάτα και από κάτω τις πιτζάμες του, σκεπάζει την φανταστική ερωμένη του, εφόσον υποτίθεται ότι έχουν κάνει σεξ. Στη συνέχεια για άλλη μια φορά την «φιλάει» και χαμογελά. Τα σχόλια των χρηστών του PornHub κυμαίνονται από τρολάρισμα μέχρι μηνύματα πραγματικής εκτίμησης. Στο συγκεκριμένο βίντεο κάποιος του έγραψε χαρακτηριστικά: «Σε ευχαριστώ πολύ για τη φροντίδα».

Όπως σημειώνει το περιοδικό Jacobin, ο συνδυασμός της υποκειμενικής λήψης με το χαμόγελο του Creamer, που κατά καιρούς σχεδόν κοκκινίζει, κάνει τα βίντεο να χάνουν την αίσθηση του σκετς και να μοιάζουν περισσότερο με μια πραγματική αλληλεπίδραση μεταξύ εραστών – ειδικά για μια γενιά που έχει συνηθίσει στην αισθητική της βιντεοκλήσης. Το κοινό δεν είναι πλέον μόνο παρατηρητής, αλλά συμμετέχει ενεργά σε αυτό που βλέπει. Το υποσυνείδητο μήνυμα είναι ότι στην αθέατη πλευρά της κάμερας θα μπορούσες να είναι εσύ και να παίρνεις ένα φιλί στο μέτωπο από αυτόν τον όμορφο νεαρό άνδρα.

Το να παίζεις τον ρόλο αυτού που δίνει αγάπη δεν είναι κάτι καινούριο, αφού στα αλήθεια είναι η συναισθηματική εργασία που κάνουν οι εργάτες και εργάτριες του σεξ στο πέρας των αιώνων. Μάλιστα έχουμε φτάσει στο σημείο στην Ιαπωνία να μπορεί πια κανείς να ενοικιάσει φίλους ή πλατωνικούς εραστές. Αλλά αυτό που αρχίζει να γίνεται trend στο διαδίκτυο πια είναι η παραγωγή και η έντονη κατανάλωση περιεχομένου που μιμείται την οικειότητα που απουσιάζει ολοένα και περισσότερο από τις μοναχικές ζωές μας.

Την έλλειψη οικειότητας που βιώνουν οι σύγχρονοι άνθρωποι μπορεί κανείς να την συναρτήσει άμεσα με την άνθιση των ASMR YouTubers. Το ASMR (Autonomous Sensory Meridian Response) είναι αυτή τη στιγμή η νο1 τάση στο διαδίκτυο. Πρόκειται για την ηχογράφηση «απαλών ήχων» όπως αυτούς που κάνουν τα χείλη που ψιθυρίζουν, ο ήχος των μαλλιών που χτενίζονται, αυτός των χεριών που αγγίζουν ένα σώμα και που δημιουργούν στους ακροατές τους την αίσθηση μιας ήπιας ανατριχίλας. Πρόκειται για ήχους που ακούμε όταν στα αλήθεια βρισκόμαστε πραγματικά κοντά με μια άλλη ανθρώπινη ύπαρξη.

Ο ψίθυρος και η εκδήλωση στοργής είναι ασυνήθιστοι τρόποι αλληλεπίδρασης μεταξύ αγνώστων στην κοινωνία μας. Αντίθετα, είναι βασικές πτυχές της ανθρώπινης οικειότητας, τις οποίες βιώνουμε για πρώτη φορά ως νεογέννητα, στη συνέχεια μέσω της εγγύτητας με τους ενήλικες που φροντίζουν για εμάς ως παιδιά και ύστερα με τους ερωτικούς μας συντρόφους. Δεν χρειάζεται να είσαι μαθητής του Φρόυντ για να καταλάβεις την παβλοφική σύνδεση μεταξύ ενός απαλού ψιθύρου στο αυτί σου κι ενός αισθήματος ασφάλειας και συναισθηματικής οικειότητας.

Όπως τονίζει το Jacobin, εκτός από τη συσσώρευση κερδών, το κεφάλαιο δίνει μεγάλη σημασία σε δύο πράγματα: την κοινωνική αναπαραγωγή του εργαζομένου με το μικρότερο δυνατό κόστος και τη διάβρωση των υποδομών που θα μπορούσαν να επιτρέψουν σε έναν εργαζόμενο να επηρεάσει το κεφάλαιο. Παραδοσιακά, αυτό έχει σημάνει την επιλογή της πυρηνικής οικογένειας ως την ιδανική κοινωνική μονάδα υπό τον καπιταλισμό. Η βασική επιβίωση του εργαζόμενου άνδρα είναι εγγυημένη από την απλήρωτη εργασία μιας εργαζόμενης γυναίκας.

Φυσικά, η πυρηνική οικογένεια εξακολουθεί να υφίσταται. Αλλά στον κόσμο του ύστερου καπιταλισμού, όπου μπορούμε να προμηθευτούμε την τροφή μας από είκοσι διαφορετικά εστιατόρια και να μας την φέρουν μάλιστα στην πόρτα μας μέσα σε 30 λεπτά, όπου υπάρχουν μηχανές να μας πλύνουν τα πιάτα, να καρφώσουν τα ράφια μας και να επισκευάσουν τα ρούχα μας και όπου η επόμενη σεξουαλική επαφή μας μπορεί να είναι με κάποιον που μπορεί να κρύβει ένα σωρό πράγματα πίσω του, αντικαθιστούμε όλο και περισσότερο μια οπισθοδρομική κοινωνική δομή για μια άλλη.

Όπως ο θεωρητικός του Μαρξισμού, Mark Fisher, περιγράφει «η εργασία και η ζωή γίνονται αδιαχώριστες». Η οικονομία σας βλέπει να χρησιμοποιείτε το δικό σας ποδήλατο για να παραδίδετε γεύματα και η μέρα σας γεμίζει με μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από έναν «πελάτη» που θέλει να μισθώσει τις υπηρεσίες σας. «Όπως η παραγωγή και η διανομή ανακατασκευάζονται», υποστηρίζει ο Fisher, «έτσι συμβαίνει και με το νευρικό μας σύστημα» Η παραγωγικότητα μας είναι υψηλότερη από ποτέ καιη προσβασιμότητα μας από τον εργοδότη επίσης. Με την καταστροφή των κοινοτήτων μας, οι οικογενειακές μας μονάδες διαβρώθηκαν, η συναισθηματική και η σωματική μας εγγύτητα με τους άλλους γίνεται όλο και πιο ανύπαρκτη, με αποτέλεσμα εμείς οι άνθρωποι του ύστερου καπιταλισμού να έχουμε έρθει αντιμέτωποι με ένα έλλειμμα οικειότητας και στοργικής προσοχής.

Ωστόσο, να είστε σίγουροι ότι η διεστραμμένη εφευρετικότητα του καπιταλιστικού συστήματος θα μας την προσφέρει, σημειώνει το Jacobin. Tα ασέξουαλ βίντεο σε ιστότοπους πορνογραφικού περιεχομένου και οι ASMR YouTubers είναι μόνο δύο παραδείγματα της εμπορευματοποίησης της οικειότητας και της διαμεσολαβούμενης κατανάλωσης της, από τις πεινασμένες ψυχές μας. 

Η πραγματική εγγύτητα, η πραγματική ανθρώπινη σύνδεση, γίνεται πια ανάθεμα. Η αίσθηση της κοινότητας αντικαθίσταται από τη γενική εκδοχή της, και λειτουργεί μέσω οθόνης και ηχεία υψηλής ανάλυσης.

Ο δρόμος για να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση δεν μπορεί παρά να είναι πολιτικός.  Ο πόλεμος για την επανακατάκτηση της αγάπης και της οικειότητας συνδέεται άμεσα με τις διεκδικήσεις για έναν αξιοπρεπή μισθό και ελεύθερο χρόνο.

Αν δεν παλέψουμε για αυτά, θα έρθει μια μέρα στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον που θα ζούμε σε έναν κόσμο, όπου η μόνη υπενθύμιση της ανθρωπιάς μας, θα είναι η λαχτάρα για ένα βίντεο ενός αγοριού στο PornHub που θα μας «φροντίζει» αφού έχουμε έρθει σε διαδικτυακό οργασμό.