Αρκετοί σχεδιαστές παιχνιδιών, σκέφτηκαν πριν κάποια χρόνια πως τα παιχνίδια «εικονικής πραγματικότητας» στον υπολογιστή και τις κονσόλες μπορούν τουλάχιστον να έχουν έναν θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία, αν δεν μπορούν να αλλάξουν τελείως τον κόσμο. Η προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από περίπου έξι χρόνια έχει μεγάλη απήχηση.

To 2004 δημιουργήθηκε το κίνημα «Games for Change», που είναι γνωστό επίσης και ως G4C, με σκοπό τη δημιουργία ηλεκτρονικών παιχνιδιών με «κοινωνική συνείδηση». Όποιο παιχνίδι δημιουργείται από αυτήν την κοινότητα ή ασπάζεται την ιδεολογία του κινήματος χαρακτηρίζεται ως «game for change».

Αυτά τα παιχνίδια εντάσσονται στον κλάδο των «serious games» που απευθύνονται σε κοινωνικά ζητήματα και αποσκοπούν σε κοινωνικές αλλαγές. Οι ιδέες και τα ιδανικά του κινήματος αντιπροσωπεύουν εκατοντάδες ανθρώπους από όλους τους χώρους ενώ έχει αποκτήσει μερικούς πολύ διάσημους πιστούς οπαδούς.

Ο πρώτος ψηφιακός ακτιβιστής

Το πρώτο ακτιβιστικό παιχνίδι για υπολογιστή ή για κονσόλα ηλεκτρονικών παιχνιδιών, που απευθυνόταν σε ευρύ κοινό ήταν το «Darfur is Dying» το οποίο κυκλοφόρησε από το ΜΤV το 2006. Οι χαρακτήρες του παιχνιδιού είναι μετανάστες στο Νταρφούρ που ρισκάρουν τη ζωή τους για να φέρουν νερό στον υπόλοιπο καταυλισμό.

Μόλις στην πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του παιχνιδιού «εικονικής πραγματικότητας» οι παίκτες έφτασαν τους 700.000, ενώ από τότε προσέλκυσε και ευαισθητοποίησε χιλιάδες ανθρώπους. Μάλιστα το μουσικό διαδίκτυο συμπεριλαμβάνει από τότε το παιχνίδι σε όλες του τις καμπάνιες.

Από τότε έχουν παραχθεί αρκετά παιχνίδια στα πλαίσια του κινήματος «Games for Change» με σκοπό να ευαισθητοποιήσουν τους πολίτες πάνω στα μείζονα κοινωνικά θέματα όπως το «Food Force» του 2005. Είναι δυνατόν όμως τα παιχνίδια αυτά να δώσουν ένα «γερό χτύπημα» σε αυτά τα προβλήματα που απασχολούν ολόκληρη την ανθρωπότητα;

Όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει το παιχνίδι του MTV, πολλοί ήταν ανήσυχοι για τον αν θα διαιωνίζει την κατάσταση στο Νταρφούρ του Σουδάν. Μια εκ των παραγωγών του παιχνιδιού είχε πει τότε πως το να μην κάνουμε τίποτα και να μην αναφερόμαστε καθόλου διαιωνίζει την κατάσταση.

Οι υποστηρικτές της προσπάθειας εκφράζουν την πεποίθηση πως αυτά τα παιχνίδια, αν και παρουσιάζουν απλοποιημένα τα γεγονότα, βοηθάνε, ενημερώνουν και ευαισθητοποιούν τον κόσμο, η πλειοψηφία του οποίου δεν ενημερώνεται για το τι συμβαίνει έξω από τη χώρα του.

Επίσης ισχυρίζονται πως αρχίζουν πλέον, μέσω αυτών των παιχνιδιών να ενημερώνεται και το νεανικό κοινό στο οποίο έχουν μεγάλη απήχηση. Η διευθυντής του σχολείου του Oakdale, Linda Snow, συμφωνεί για την ενημέρωση των παιδιών.
«Υπήρχαν χρόνια που τα απιδιά διαβάζανε από εφημερίδες και βιβλία. Πλέον τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι μέρος της καθημερινής τους ζωής. Δεν βρίσκω κάποιον λόγο να μη συμφωνώ στο κίνημα καθώς μπορεί να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους από πολύ μικρή ηλικία», δήλωσε η κ. Snow, απαντώντας στους επικριτές της προσπάθειας.

Πηγή: The Independent