Τα τελευταία χρόνια ο Μπερλουσκόνι έχει μηνύσει αρκετούς δημοσιογράφους, μεταξύ των οποίων και τον Άγγλο Ντέιβιντ Λέιν που σε βιβλίο του πριν 4 χρόνια ασχολήθηκε με το πόθεν έσχες της περιουσίας του Ιταλού πολιτικού, σημειώνοντας τους δεσμούς συνεργατών του με τη Μαφία. Στο στόχαστρό του έχει βρεθεί στο παρελθόν και το περιοδικό The Economist γιατί έγραψε πως ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι «δεν είναι κατάλληλος για να κυβερνάει την Ιταλία». Ο εναγόμενος έχασε αυτές τις δίκες. Για κάποιες, όμως, άσκησε ήδη έφεση, ενώ για άλλες σκέφτεται να το κάνει στο μέλλον.

Η αγωγή κατά δημοσιογράφων είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην γειτονική χώρα, σε τέτοιο βαθμό που η Ιταλική Ομοσπονδία Τύπου συγκρότησε ειδικό ταμείο για να τους βοηθά με τα δικαστικά έξοδα.

Ερωτηματικά γεννάει η επιμονή του Ιταλού πρωθυπουργού να καταφεύγει σε τέτοια μέσα, από τη στιγμή που θα μπορούσε να αντικρούσει τις όποιες κατηγορίες μέσα από τα μεγαλύτερα ιδιωτικά κανάλια της χώρας – τα οποία είναι δικά του.

«Αν το ζητούμενο είναι να ειπωθεί η αλήθεια, υπάρχουν απλούστεροι τρόποι» δήλωσε ο Αλεξάντερ Στίλε. Τόσο ο ίδιος όσο και πολλοί άλλοι υποστηρίζουν ότι κίνητρο δεν είναι η δικαστική νίκη αλλά ο εκφοβισμός των δημοσιογράφων, με την προοπτική μιας μακρόχρονης και πολυέξοδης δικαστικής μάχης.

Σύμφωνα με την ιταλική νομοθεσία, ακόμα η αναφορά σε έρευνες που έγιναν για κάποιον ισοδυναμεί με δυσφήμιση. Όμως, οι μηνύσεις για δυσφήμηση είναι δύσκολο να κερδηθούν και συχνά οι δημόσιοι αξιωματούχοι χάνουν.