Όταν ξεκίνησε την προετοιμασία για την επανεκλογή του στη θέση του πρωθυπουργού του Ιράκ πριν από ένα χρόνο, ο Kamal Nuri al-Maliki είχε επαναλάβει τις υποσχέσεις του για διασφάλιση εθνικής ενότητας σε μια χώρα διχασμένη μετά από τόσα χρόνια εσωτερικών προβλημάτων. Ένα χρόνο αργότερα και μετά την επανεκλογή του στο αξίωμα αυτό, ο al-Maliki για μια ακόμη φορά παρουσιάζεται αδύναμος να τηρήσει τις υποσχέσεις του.

Ads

Μήνες μετά τις τελευταίες εκλογές στη χώρα ο al-Maliki ως επικεφαλής της προσωρινής κυβέρνησης αδυνατεί να προχωρήσει σε σχηματισμό κυβέρνησης, με αποτέλεσμα η χώρα να κινδυνεύει με νέες ταραχές στο εσωτερικό της. Την κατάσταση ήρθε να επιβαρύνει η ανακοίνωση, την Κυριακή, της αναβολής της προγραμματισμένης απογραφής του πληθυσμού, μετά από αντιδράσεις ότι μια τέτοια κίνηση θα ενέτεινε τον εσωτερικό διχασμό, ιδίως μεταξύ σουνιτών και της σιιτικής πλειοψηφίας.

Ο al-Maliki, σιίτης ο ίδιος, έχει καταφέρει ως τώρα να κερδίσει τη στήριξη μόνο σιιτών, με πρώτο το κόμμα του ριζοσπάστη κληρικού Moktada al-Sadr, το οποίο είχε αναμιχθεί έντονα στη διαμάχη εναντίον της σουνίτικης μειοψηφίας που κυβερνούσε τη χώρα μέσω του πολιτικού κόμματος Baath του Saddam Hussein.

Στην πραγματικότητα ο al-Maliki έχει χάσει τις τελευταίες εκλογές του Μαρτίου από το σουνιτικό συνασπισμό «Iraqiya» του πρώην πρωθυπουργού Ayad Allawi και προσπαθεί έκτοτε να διατηρηθεί στην εξουσία. «Βεβαίως, δεν αποδεχόμαστε αυτά τα αποτελέσματα. Είναι προσωρινά», είχε δηλώσει αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων.

Όταν, μάλιστα, η Εθνική Συμμαχία, ο συνασπισμός των σιιτικών πολιτικών κομμάτων του Ιράκ, τον επέλεξε ως τον υποψήφιό της για το σχηματισμό κυβέρνησης, φάνηκε ότι ο απερχόμενος πρωθυπουργός θα καταφέρει να πετύχει το σκοπό του. Το τίμημα; Νέοι διχασμοί σε μια χώρα, της οποίας οι πολίτες, όπως φάνηκε και στις πρόσφατες εκλογές, ψηφίζουν με βάση όχι ιδεολογικά κριτήρια αλλά τις θρησκευτικές τοποθετήσεις των υποψηφίων.

Ο al-Maliki έχοντας διασφαλίσει τη στήριξη τουλάχιστον 148 μελών από τα συνολικά 352 μέλη του νέου κοινοβουλίου, χρειάζεται τη στήριξη του κουρδικού μπλοκ –το οποίο έχει κερδίσει 57 έδρες στις πρόσφατες εκλογές, για να κερδίσει την πλειοψηφία και να σχηματίσει κυβέρνηση. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι στην –όχι και τόσο αμφίβολη- περίπτωση αυτή οι σουνίτες θα είναι σχεδόν τελείως αποκλεισμένοι από την εξουσία. Και νέες ταραχές αναμένεται να ακολουθήσουν.

Οι προθέσεις αυτές του al-Maliki είναι και ο λόγος της έντασης στις σχέσεις του με την Αμερική, η οποία πιέζει για το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας, για να μπορεί να ισχυριστεί ότι το Ιράκ επωφελήθηκε από την αμερικανική εισβολή του 2003 και παραμένει σταθερό μετά την πρόσφατη «αποχώρησή» της. Ιδανικά, βέβαια, οι ΗΠΑ θα ήθελαν να δουν τον Allawi στην εξουσία, δεδομένης της επιρροής που θα έχει το Ιράν στη χώρα στην περίπτωση επικράτησης μιας πλειοψηφικής σιιτικής κυβέρνησης στο Ιράκ.

Η μόνη διέξοδος τώρα για τον Allawi είναι να καταφέρει με τον συνασπισμό του, ο οποίος αποτελείται τόσο από σιιτικές όσο και απο σουνιτικές ομάδες, να βρει τρόπο να υπερβεί τους διχασμούς μεταξύ σουνιτών και Κούρδων σε επαρχίες όπως οι Nineveh, Kirkuk και Diyala. Σε περίπτωση επιτυχίας του, ενδεχομένως να μπορέσει να ξεπεράσει τον φιλόδοξο απερχόμενο πρωθυπουργό της χώρας.