Τα αποτελέσματα των αμερικανικών ενδιάμεσων εκλογών, το κίνημα «Πάρτι Τσαγιού» και το μέλλον του Δημοκρατικού και του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος σχολίασε στο Democracy Now ο κινηματογραφιστής, συγγραφέας και ακτιβιστής Michael Moore.

Ads

Ακολουθούν τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της συνέντευξής του:

Προεκλογική εκστρατεία το 2012 με 4 υποψήφιους προέδρους;

Αν κοιτάξουμε μέσα στην κρυστάλλινη μπάλα και δούμε το 2012… Αν το κίνημα «Πάρτι Τσαγιού» συνεχίσει με την ίδια δυναμική, έχουν αρκετές ελπίδες να οριστεί υποψήφιος ένας δικός τους, όπως η Σάρα Πέιλιν ή ο Ραντ Πολ. Εάν αυτό δεν συμβεί και λάβει το χρίσμα για την υποψηφιότητα ένας περισσότερο παραδοσιακός Ρεπουμπλικάνος, το πιθανό είναι ότι θα εκνευριστούν και θα ορίσουν υποψήφιο ένα τρίτο πρόσωπο του κόμματος. Πιθανότατα θα υπάρξει ισχυρή ρήξη και θα οριστούν δύο υποψήφιοι από το ίδιο κόμμα για την προεδρία των ΗΠΑ.

Ο Ομπάμα, αν συνεχίσει αυτό τον πόλεμο, αν δεν συγκρατήσει τη Wall Street, αν βρεθούμε αντιμέτωποι με άλλη μία ύφεση τα επόμενα 10 χρόνια επειδή δεν έκανε τη δουλειά που έπρεπε να κάνει, δεν είναι απίθανο οι Δημοκρατικοί να βρεθούν αντιμέτωποι με μια νέα πρόκληση. Ίσως όχι στην πρώτη φάση των εκλογών, αλλά θα μπορούσαμε να έχουμε έναν ανεξάρτητο υποψήφιο. Θα έχουμε – νομίζω – για πρώτη φορά τα τελευταία 150 χρόνια προεκλογική εκστρατεία με 4 υποψήφιους προέδρους.

«Ο Ομπάμα πρέπει να εμπνεύσει τους ψηφοφόρους του»

Αυτό που θα έπρεπε να κάνει ο Ομπάμα είναι βγει αύριο στην τηλεόραση, να κοιτάξει την κάμερα και να πει: «Συμπατριώτες μου Αμερικανοί, εργαζόμενε λαέ αυτής της χώρας, εσείς είστε η πλειοψηφία και εγώ είμαι ο εκπρόσωπός σας. Θα αγωνιστώ για σας. Θα επαναφέρουμε τον έλεγχο αυτής της χώρας πίσω στα χέρια του λαού, στα δικά σας. Η χώρα αυτή δεν χτίστηκε για τους δισεκατομμυριούχους και το 1% του πληθυσμού. Το ξέρω ότι δεν θα σας αρέσουν ορισμένα από αυτά, αλλά θα πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά και να τα πράξουμε». Μπορεί να μην έχει τη Βουλή των Αντιπροσώπων, αλλά έχει τη Γερουσία και έχει και τον εαυτό του. Πρέπει να εμπνεύσει τους ψηφοφόρους του, ώστε να ασκήσουν πίεση στη ρεπουμπλικανική Βουλή για να κάνει πράξη αυτά που πρέπει. Αν δεν το κάνουν, θα είναι εκείνοι που θα αντιμετωπίσουν την πρόκληση στις επόμενες εκλογές. Αλλά αυτό χρειάζεται κότσια και ηγετική ικανότητα. Όχι άλλη σκέψη. Και το λέω αυτό προς τιμήν του, είναι καλός τύπος.

Στο λόγο του πρέπει να προσθέσει: «Ούτε εγώ ούτε οι Δημοκρατικοί πρόκειται να δεχτούμε ούτε ένα δολάριο από τα χρήματα της Wall Street για το 2012, δεν θα πάρουμε τα βρόμικα χρήματά τους. Τα χρήματά τους έφεραν την κατάρρευση αυτής της χώρας, της μεσαίας τάξης. […] Εάν το έλεγε αυτό, ο κόσμος θα ξυπνούσε και θα έβγαινε από την κατάθλιψη που αισθάνεται. Και δεν εννοώ οικονομική ύφεση, αλλά την κατάθλιψη που έρχεται όταν παλεύεις να τα βγάλεις πέρα και δεν σκέφτεσαι τις εκλογές. Οι άνθρωποι σήμερα σκέφτονται για τη δεύτερη δουλειά στην οποία πρέπει να πάνε, για τα παιδιά που πρέπει να τα στείλουν φέτος στο κοινοτικό κολέγιο διότι δεν μπορούν να πληρώσουν τα δίδακτρα του πανεπιστημίου. Οι άνθρωποι είναι τρομοκρατημένοι με αυτά που τους περιμένουν.

Η άποψή του για τον Τζον Μπένερ, πιθανότατα τον επόμενο Ρεπουμπλικάνο πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων

To 55-60% που δεν ψήφισε θα πάρει μια καλή γεύση για το τι ακριβώς είναι ο Μπένερ. Περισσότερο από πιθανό είναι ότι οι Ρεπουμπλικάνοι θα καταφέρουν να αποτύχουν από μόνοι τους και ο κόσμος θα καταλάβει. Αλλά πάλι, πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε: δεν θέλουν, δεν μπορούν. Εννοώ, γι’ αυτό θαυμάζεις τους Ρεπουμπλικάνους, διότι ξέρουν πώς να μιλήσουν. […] Το τελευταίο που θέλω να πω είναι πως έχουμε κάτι σημαντικό με το μέρος μας και αυτό είναι η λαϊκή κουλτούρα. Η λαϊκή κουλτούρα κινητοποιεί τους ανθρώπους, ειδικά τους νέους, με εξαιρετικό τρόπο. Αν κοιτάξουμε παλιότερα κινήματα – το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων, το γυναικείο κίνημα, το αντιπολεμικό – πολιτισμός, μουσική, κινηματογράφος, βιβλία, ποίηση, τηλεόραση, ραδιόφωνο, όλα ήταν μέρος τους. Στη δική μας πλευρά, έχουμε τόσους δημιουργικούς ανθρώπους που κάνουν πολλά πράγματα για το κοινό καλό. Και ο Ομπάμα δεν τα έχει εκμεταλλευτεί.

Η κριτική του στη Wikileaks

Μία κριτική έχω να ασκήσω στην ιστοσελίδα Wikileaks. Και πρόκειται και πάλι για το γεγονός ότι δεν κάνουμε τα πράγματα εξίσου καλά όσο η Δεξιά και οι Συντηρητικοί. Αποκάλυψαν περισσότερα από 400.000 έγγραφα, με τρόπο που δείχνει ότι δεν θέλεις να προσέξει κανείς τα έγγραφα αυτά. Δεν το πίστευα. Πως θα βγάζαμε άκρη; Και το λέω με όλο το σεβασμό προς την WikiLeaks, διότι τους θαυμάζω απεριόριστα. Αλλά θα πρέπει να συνέλθουμε και να σταματήσουμε να χαζολογούμε…