Την κατάργηση του νόμου που απαγορεύει στις γυναίκες να φορούν «αντρικά ρούχα» ζήτησαν στις 29 Απριλίου αριστεροί εκπρόσωποι της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης. Ο λόγος για νόμο του 1799, στον οποίο ορίζεται ότι «καμία γυναίκα δεν πρέπει να φορά άλλα ρούχα από αυτά του φύλου της για λόγους υγείας», και ο οποίος βρίσκεται σε ισχύ μέχρι σήμερα.

Δεν πρόκειται, βέβαια, για νόμο όπως τον καταλαβαίνουμε εμείς σήμερα, αλλά για ειδική οδηγία της αστυνομίας, επικυρωμένη από το διοικητή της στις 17 Νοεμβρίου του 1799. Tις εποχές εκείνες, όμως, αρκούσε να απευθυνθεί κάποιος στην αστυνομία προβάλλοντας ένα αίτημα, επικαλούμενος «λόγους υγείας.» Μετά την επικύρωση από τον διοικητή, το αίτημα αυτό ήταν νόμος.

Η ιστορία του «αγώνα» των γυναικών να φορέσουν παντελόνια, το «κατεξοχήν ανδρικό ένδυμα» είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. «Χρειάστηκε να φτάσει ο 19ος αιώνας και το κίνημα για την προσωπική υγιεινή για να δημιουργηθούν οι βερμούδες και τα γυναικεία εσώρουχα –οι γνωστές κιλότες. Πριν από την εποχή εκείνη οι γυναίκες δεν φορούσαν τίποτα κάτω από τα φορέματά τους» επισημαίνει η ιστορικός για θέματα γυναικών Mathilde Dubesset.

Δεν λείπουν βέβαια οι γυναίκες εκείνες που, αδιαφορώντας για τους περιορισμούς της εποχής τους, φόρεσαν παντελόνι σοκάροντας την κοινωνία της εποχής. Η πιο γνωστή εξ αυτών είναι η συγγραφέας George Sand, η οποία φορούσε συχνά παντελόνι. «Δεν φορούσε παντελόνι μόνο για πρακτικούς λόγους: στην πραγματικότητα ήθελε να την περνούν για άντρα» εξηγεί η Dubesset.

Δεν ήταν, όμως, η μόνη που το τόλμησε. «Το παντελόνι φοριόταν συχνά από γυναίκες οι οποίες αψηφούσαν τη σχετική απαγόρευση, ή την αγνοούσαν. Ο λόγος για εργάτριες, χωριάτισσες, περιπετειώδεις, συγγραφείς, καλλιτέχνιδες, μαχήτριες, επαναστάτιδες…» αναφέρει η Christine Bard, επίσης ιστορικός.

Την περίοδο 1892-1902, αναφέρει το γαλλικό πρακτορείο AFP, πολλές τοπικές αρχές χαλάρωσαν λίγο την απαγόρευση: οι γυναίκες μπορούσαν να καλύπτουν τα πόδια τους, αλλά υπό όρους. Μόνο, δηλαδή, αν οδηγούσαν ποδήλατο ή επέβαιναν σε άλογο. Η Bard, πάντως, αμφισβητεί την ύπαρξη των όρων αυτών και επισημαίνει ότι επρόκειτο, στην πραγματικότητα, για ηθική και κοινωνική απαγόρευση, ακόμα και αν δεν αποτυπωνόταν σε σχετική νομοθετική ρύθμιση.

Αρκετά χρόνια αργότερα, η Madeleine Pelletier, πρωτοπόρος της εποχής της αψηφά κάθε νομικό, κοινωνικό και ηθικό περιορισμό: γίνεται η πρώτη γυναίκα ψυχίατρος και, απορρίπτοντας κάθε στοιχείο θηλυκότητας, φορά αντρικό κουστούμι. «Την περνούσαν για τρελή ή εκκεντρική» εξηγεί η Dubesset.

To 1970 το παντελόνι είναι πια αρκετά δημοφιλές στις γυναίκες. Ο ερχομός, μάλιστα, των blue jeans στην Αμερική φέρνει την επανάσταση τόσο στην ανδρική όσο και στη γυναικεία ένδυση. Η γαλλική, όμως Εθνοσυνέλευση, χρειάστηκε μια ακόμη δεκαετία για να επιτρέψει στις γυναίκες-μέλη της να προσέρχονται στις συνελεύσεις φορώντας παντελόνι.

Μένει μόνο να καταργηθεί ο σχετικός νόμος του 1799. Τίποτα πιο εύκολο, θα περίμενε κανείς. Αλλά το 1968 ο διοικητής της αστυνομίας αρνήθηκε να το πράξει. Ομοίως, το 2004, η αρμόδια υπουργός Nicole Ameline απάντησε σε σχετικό αίτημα ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ανώφελο. Ο νόμος έχει περάσει πλέον σε αχρηστία και η ύπαρξή του είναι πια καθαρά συμβολικής σημασίας.

Πηγή: Rue 89