Από τότε που ξεκίνησε η Πρωτοβουλία Belt and Road (ο Δρόμος του μεταξιού) πριν από μια δεκαετία, η Κίνα έχει παράσχει σχεδόν 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, κυρίως με τη μορφή δανείων, σε αναπτυσσόμενες χώρες για την κατασκευή σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, δρόμων, αεροδρομίων, δικτύων τηλεπικοινωνιών και άλλων υποδομών.

Όπως γράφουν οι New York Times, το Κέντρο Παγκόσμιας Αναπτυξιακής Πολιτικής του Πανεπιστημίου της Βοστώνης εκτιμά ότι τα ξένα δάνεια της Κίνας και άλλες αναπτυξιακές χρηματοδοτήσεις κορυφώθηκαν το 2016 σε σχεδόν 90 δισεκατομμύρια δολάρια, πριν πέσουν σε λιγότερο από 5 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2021.

«Ο Σι Τζινπίνγκ χρησιμοποίησε τους οικονομικούς πόρους και την τεχνογνωσία των υποδομών της Κίνας για να συνδέσει χώρες στην Ασία, την Αφρική, τη Λατινική Αμερική και τμήματα της Ανατολικής και Νότιας Ευρώπης», σημειώνει η δημοσίευση.

Ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ ξεκίνησε την Πρωτοβουλία “Belt and Road” πριν από μια δεκαετία για να χρησιμοποιήσει την οικονομική δύναμη της χώρας για να αυξήσει τη γεωπολιτική της δύναμη και να αντιμετωπίσει την επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων βιομηχανοποιημένων δημοκρατιών.

Παρά την επιρροή που έφερε η πρωτοβουλία στο Πεκίνο, οδήγησε επίσης σε μη βιώσιμα επίπεδα χρέους για δεκάδες φτωχές χώρες.

Η Κίνα επίσης συνήψε συμβάσεις με τις δικές της εταιρείες και σε ορισμένες περιπτώσεις κατασκεύασε ακριβά έργα που δεν συνέβαλαν στην οικονομική ανάπτυξη των χωρών. Ένα παράδειγμα αυτού είναι ο αυτοκινητόδρομος «από το πουθενά στο πουθενά», που κατασκευάστηκε στο Μαυροβούνιο με κινεζική χρηματοδότηση. Ένας από τους πιο ακριβούς δρόμους στον κόσμο διασχίζει τα βουνά του Μαυροβουνίου, ένα μεγαλομανές έργο που κόστισε το ένα τρίτο του ετήσιου προϋπολογισμού του κράτους, έγραφαν τότε οι NYT.

Την ίδια στιγμή, η Κίνα έχει υιοθετήσει σκληρή γραμμή στις διαπραγματεύσεις ελάφρυνσης του χρέους με χώρες όπως η Σρι Λάνκα, το Σουρινάμ και η Ζάμπια.

Η Πρωτοβουλία Belt and Road κάλυψε επίσης πλουσιότερες χώρες που, σύμφωνα με την Κίνα, είχαν ασταθείς σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, επισημαίνουν οι New York Times: έως το 2019, η Ουγγαρία, η Πορτογαλία και η Ιταλία είχαν υπογράψει συμφωνίες συνεργασίας με αυτό που στη συνέχεια μετονομάστηκε σε «Μια Ζώνη, ένας δρόμος».

Το Ιράν, η Σαουδική Αραβία, χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής έχουν κάνει το ίδιο.

Πηγή: ΕΡΤ