Το ότι ακόμη και αυτή η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία περνάει δύσκολες στιγμές στις ΗΠΑ, είναι γνωστό. Και μόνο το γεγονός ότι ο Τραμπ αναδείχθηκε πρόεδρος λαμβάνοντας 2 εκατομμύρια ψήφους λιγότερες από την Χίλαρι Κλίντον αρκεί για να κατανοηθεί το μέγεθος της υποκρισίας της Ουάσιγκτον, όταν «κουνάει το δάχτυλο» της «δημοκρατίας» σε άλλες χώρες.

Οι συνέπειες αυτής της απροσχημάτιστης καταπάτησης της αρχής της πλειοψηφίας φάνηκαν και στην χθεσινή, αναμενόμενη – λόγω της πλειοψηφίας των Ρεπουμπλικάνων στο εν λόγω Σώμα – αθώωση του Τραμπ από την Γερουσία, στην οποία είχε παραπεμφθεί με τις κατηγορίες της κατάχρησης εξουσίας και της παρακώλυσης της ομαλής λειτουργίας του Κογκρέσου και με το ερώτημα της καθαίρεσης, λόγω του ουκρανικού σκανδάλου.

Ειδικότερα, οι 52 από τους 100 γερουσιαστές κήρυξαν τον Αμερικανό πρόεδρο αθώο για την κατηγορία κατάχρησης εξουσίας (σσ. σε αυτήν την ψηφοφορία υπήρξε μία ρεπουμπλικανική διαρροή, με τον γερουσιαστή, Μιτ Ρόμνι να τάσσεται με τους Δημοκρατικούς) και 53 γερουσιαστές αθώο για την κατηγορία παρακώλυσης της ομαλής λειτουργίας του Κογκρέσου.

Το αξιοσημείωτο της υπόθεσης είναι, ότι γερουσιαστές που αντιπροσωπεύουν 151,5 εκατομμύρια Αμερικανούς απάλλαξαν από τις κατηγορίες τον Τραμπ, πλειοψηφώντας έναντι γερουσιαστών… που αντιπροσωπεύουν 169,5 εκατομμύρια Αμερικανούς.

Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο γκροτέσκα, αν συνυπολογιστεί και το ότι, όπως σημειώνει το Νewsweek, η πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών υποστήριξε την παραπομπή του Τραμπ και την καθαίρεσή του.

Η συζήτηση για την αποτελεσματικότητα του μοντέλου εκπροσώπησης που ακολουθεί η χώρα έχει ανοίξει. Τουλάχιστον από τον Τύπο. Ο οποίος θυμίζει, ότι αυτός ο προβληματισμός για την αποτελεσματικότητα του συστήματος ήρθε στην επιφάνεια το 2018, κατά την ψηφοφορία στην Γερουσία για την ανάδειξη του Μπρετ Κάβανο στο Ανώτατο Δικαστήριο. Ο Κάβανο, προσωπική επιλογή του Τραμπ, καταγγέλθηκε για σεξουαλικές επιθέσεις, χωρίς αυτό να εμποδίσει του Ρεπουμπλικανούς γερουσιαστές να τον υπερψηφίσουν,  επικρατώντας με 50 ψήφους έναντι 48 κατά, των Δημοκρατικών. Με αφορμή εκείνη την εκλογική διαδικασία, το Νewsweek σημειώνει, ότι οι Δημοκρατικοί έχασαν την πλειοψηφία στο Σώμα στις ενδιάμεσες εκλογές του 2018, παρά το γεγονός ότι προηγούνταν με πάνω από 12 εκατομμύρια ψήφους.

Δύο γερουσιαστές ψηφίζονται από κάθε μία από τις 50 πολιτείες της Αμερικής ανεξάρτητα από το μέγεθος του πληθυσμού τους. Ως εκ τούτου, μεγάλες πολιτείες, όπως η Καλιφόρνια, η οποία έχει περίπου 40 εκατομμύρια κατοίκους, έχουν το ίδιο επίπεδο εκπροσώπησης με μικρότερες πολιτείες, όπως το Γουαϊόμινγκ, που έχει τον λιγότερο πληθυσμό μεταξύ όλων των πολιτειών των ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει, όπως συμπεραίνει το Νewsweek, ότι ένας ψηφοφόρος από το συντηρητικό Γουαϊόμινγκ, έχει μεγαλύτερη επιρροή στη σύνθεση της Γερουσίας από έναν ψηφοφόρο από την «αριστερή» – με τα αμερικανικά δεδομένα πάντα – Καλιφόρνια.

«Είμαστε έτοιμοι για έναν Τραμπ 2.0;»

Το χειρότερο είναι ότι, ειδικά στην περίπτωση του Τραμπ, αυτό το προβληματικό εκλογικό σύστημα παράγει πολιτικά αποτελέσματα, τα οποία εκλαμβάνονται ως «δικαίωση» από τον Αμερικανό πρόεδρο. Για τον αμερικανικό ιστότοπο πολιτικών και γεωπολιτικών αναλύσεων, The Atlantic, ο Τραμπ μπορεί να επέζησε της μέχρι στιγμής σοβαρότερης κρίσης κρίσης της προεδρίας του, αλλά, «όπως πάντα, φαίνεται ότι δεν έχει μάθει τίποτα από αυτή τη δοκιμασία».

Σε ένα δημοσίευμα υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο, «Είμαστε έτοιμοι για έναν Τραμπ 2.0;», το The Atlantic διαπιστώνει εξαρχής, ότι ο Αμερικανός πρόεδρος βγαίνει από αυτή τη διαδικασία με λυμένα τα χέρια να πιέσει ακόμη περισσότερο τα όρια της εκτελεστικής δεοντολογίας.

Για το δημοσίευμα, ο Τραμπ είναι βέβαιος πως έχει δίκιο στην υπόθεση της πίεσης που άσκησε στον Ουκρανό πρόεδρο να διεξάγει έρευνες κατά του Τζο Μπάιντεν – υποψηφίου του χρίσματος των Δημοκρατικών για την προεδρία στις επερχόμενες εκλογές – και του γιου του. Ετσι, στα μάτια του, η αθώωση από την Γερουσία, συνιστά «απόδειξη» της «άδικης» δίωξής του και όχι αυτό που πραγματικά είναι: Ένας καθόλου «ηρωϊκός» συσχετισμός δυνάμεων που δεν αντανακλά την πραγματική θέληση του αμερικανικού λαού. Συνεπώς, δεν νιώθει και την οποιαδήποτε ανάγκη να απολογηθεί.

Ακριβώς το ίδιο πιστεύει και ο βετεράνος Αμερικανός διπλωμάτης, Ράιαν Κρόκετ, ο οποίος εκτιμά ότι ο Τραμπ θα δει την αθώωσή του «ως απόλυτη δικαίωση αυτών που έχει κάνει και του τρόπου που τα έκανε». Επικαλούμενος και το παλιό ρητό «αν πρόκειται να χτυπήσεις τον βασιλιά, τότε καλύτερα να τον πετύχεις» ο Κρόκετ διαπιστώνει ότι «θα δούμε τον βασιλιά πλήρως απελευθερωμένο μετά από την κατάληξη αυτής της δίκης».

Αυτή η άποψη ενισχύεται και με τα επιχειρήματα της ηλικίας του Τραμπ – στα 73 του δύσκολα αλλάζει ένας άνθρωπος – αλλά και στην επιχειρηματική κουλτούρα του της συναλλαγής.

Ωστόσο, υπάρχει και η άποψη, ακόμη και από Ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές που αθώωσαν τον πρόεδρο, ότι τώρα θα γίνει πιο «προσεκτικός» στις κινήσεις του. Αν και αυτό, δεδομένης της εμπειρίας, ακούγεται περισσότερο σαν ελπίδα παρά σαν πεποίθηση.

Οι δυσοίωνες προβλέψεις για «αποχαλίνωση» του Τραμπ μετά τα αποτελέσματα της Γερουσίας ενισχύονται και από το χάος που επικρατεί στους Δημοκρατικούς. Όσα έγιναν στην Αϊόβα, όπου η ψηφοφορία των προκριματικών εσωκομματικών εκλογών στην κούρσα για το χρίσμα για τον Λευκό Οίκο κατέληξε σε φιάσκο, αφού οι Δημοκρατικοί δεν κατάφεραν να ανακοινώσουν επίσημα αποτελέσματα, λόγω μιας τεχνικής βλάβης, είναι απλώς το «κερασάκι» στην «τούρτα» της αδυναμίας τους να απαντήσουν με αξιοπιστία την τραμπική λαίλαπα. «Τίποτα δεν λειτουργεί, όπως ακριβώς όταν κυβερνούσαν τη χώρα», έγραψε στο tweeter ο Τραμπ τρολάροντας άγρια τους Δημοκρατικούς με το φιάσκο της Αϊόβα, μια «πλακίτσα» που υπό άλλες συνθήκες θα έμοιαζε αδιανόητη.

Αν το μόνο που έχουν οι Δημοκρατικοί εναντίον του Τραμπ είναι τα «σόου» της Πελόζι να σκίζει την προεδρική ομιλία σε ζωντανή μετάδοση, τότε μάλλον θα πρέπει να προετοιμαστούν με την πιθανότητα μιας νέας θητείας του μεγιστάνα των ακινήτων…