Αυστηρή προειδοποίηση προς την Ευρώπη για την πιθανότητα δημιουργίας κρίσεων χρέους που θα έθεταν σε κίνδυνο τη Γηραιά Ήπειρο, απευθύνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Ειδικότερα, ο διευθυντής του τμήματος δημοσιονομικών υποθέσεων του Ταμείου, Vitor Gaspar, μαζί με τον ομόλογό του στο ευρωπαϊκό τμήμα Alfred Kammer και την επικεφαλής στρατηγικής Ceyla Pazarbasioglu προέτρεψαν την Ευρωπαϊκή Ένωση να αναθεωρήσει το δημοσιονομικό της πλαίσιο εν μέσω υψηλού χρέους και αύξησης των επιτοκίων, επισημαίνοντας πως οι μεταρρυθμίσεις είναι κρίσιμες για την αποφυγή κρίσεων χρέους που «θα μπορούσαν να θέσουν την ίδια την ΕΕ σε κίνδυνο».

«Εν μέσω έκτακτης οικονομικής αβεβαιότητας και δημοσιονομικών προκλήσεων που έρχονται, η μεταρρύθμιση του δημοσιονομικού πλαισίου της ΕΕ δεν μπορεί να περιμένει», επεσήμαναν οι τρεις αξιωματούχοι, όπως υπογραμμίζει το Bloomberg.

Τι προτείνει το ΔΝΤ

H βασική σύσταση του ΔΝΤ είναι η δημιουργία μιας λεγόμενης Δημοσιονομικής Ικανότητας της ΕΕ -που θα χρηματοδοτηθεί μέσω κοινής έκδοσης χρέους- που θα μπορούσε να βοηθήσει τα μέλη της ευρωζώνης να διαχειριστούν καλύτερα την οικονομική ύφεση.

Μάλιστα, αυτή η ιδέα βαδίζει στα πρότυπα του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ των 800 δισεκατομμυρίων που ιδρύθηκε το 2020 και με στόχο τον δανεισμό χρημάτων ενιαία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι μεμονωμένα στις χώρες ως κράτη-μέλη.

Αυτή η πρόταση είναι μέρος μιας ευρύτερης πρότασης αναθεώρησης του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, για το οποίο πρόκειται να συζητήσουν αυτήν την εβδομάδα οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών.

Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης απαιτεί από τις χώρες της ΕΕ να στοχεύουν σε δημοσιονομικά ελλείμματα κάτω από το 3% του ΑΕΠ και το χρέος να είναι στο 60% του ΑΕ, ωστόσο λίγες χώρες-μέλη πληρούν επί του παρόντος αυτά τα κριτήρια, μετά το διπλό σοκ της πανδημίας και του πολέμου στην Ουκρανία

Άλλα στοιχεία της πρότασης του ΔΝΤ περιλαμβάνουν:

• Τα κράτη-μέλη να αναπτύξουν τα δικά τους μεσοπρόθεσμα δημοσιονομικά σχέδια που θα αξιολογηθούν από ένα νέο, ανεξάρτητο Ευρωπαϊκό Δημοσιονομικό Συμβούλιο, ορίζοντας επίσης πολυετή ετήσια ανώτατα όρια δαπανών.
• Τα κράτη-μέλη με «εύθραυστα» οικονομικά θα πρέπει να δημοσιεύουν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό ή πλεόνασμα για τρία έως πέντε χρόνια, ενώ τα κράτη με λιγότερο χρέος θα έχουν μεγαλύτερη ευελιξία.