Την πρόθεσή του να μην θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για την πρωθυπουργία της Ιταλίας ξεκαθάρισε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι την Τετάρτη, μία ημέρα μετά την απώλεια της πλειοψηφίας στο ιταλικό Κοινοβούλιο. Σύμφωνα με το Reuters, την απόφασή του να αποχωρήσει από την ενεργό πολιτική δράση ανακοίνωσε ο ίδιος ο Καβαλιέρε σε συνομιλία του με το διευθυντή της εφημερίδας La Stampa. Εν τω μεταξύ, η Ιταλία συνεχίζει να βρίσκεται υπό πίεση και στον κλοιό των αγορών.

Ads

 
Στη διάρκεια της ίδιας συνομιλίας ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι τοποθέτησε χρονικά τις πρόωρες εκλογές στον Φεβρουάριο.
 
Ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι, δεσμεύτηκε χθες ότι θα παραιτηθεί ύστερα από την ψήφιση του νόμου οικονομικής σταθερότητας και τοποθέτησε τις εκλογές  στις αρχές Φεβρουαρίου, δηλώνοντας ότι ο ίδιος δεν θα είναι υποψήφιος.
 
«Θα παραιτηθώ μόλις ψηφιστεί ο νόμος και καθότι θεωρώ ότι δεν είναι πιθανή μια πλειοψηφία, βλέπω να διεξάγονται εκλογές στις αρχές Φεβρουαρίου και δεν θα είμαι υποψήφιος σε αυτές» φέρεται ότι δήλωσε σήμερα σε συζήτηση που είχε με τον διευθυντή της εφημερίδας La Stampa.
 
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο Μπερλουσκόνι διέρρευσε ότι υποψήφιος πρωθυπουργός της κεντροδεξιάς θα είναι ο ηγέτης του κόμματος PDL και πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, Αντζελίνο Αλφάνο.

Στον κλοιό των αγορών η Ιταλία

Εν τω μεταξύ, υπό ασφυκτική πίεση βρίσκεται η οικονομία της Ιταλίας. Την Τρίτη, η απόδοση του 10ετούς ομολόγου αναφοράς σκαρφάλωσε μέχρι το 6,77%, υψηλότερο επίπεδο από το 1999, ωστόσο αργότερα υποχώρησε όταν άρχισε να γίνεται σαφές ότι ο Μπερλουσκόνι θα παραιτηθεί. Το spread με τα γερμανικά ομόλογα εκτινάχθηκε στις 497 μονάδες βάσης. Αν και πολλοί αναλυτές εστιάζουν την προσοχή τους στο «ψυχολογικό όριο» του 7% για τα 10ετή ομόλογα, στην περίπτωση της Ιταλίας δεν θεωρείται ότι η χώρα θα μπορεί για πολύ καιρό να καλύπτει τις δανειακές της ανάγκες με επιτόκιο άνω του 5,5%.
 
Σύμφωνα με την Barclays Capital, η Ιταλία είναι μαθηματικά, πλέον, στο «σημείο χωρίς επιστροφή». Ενώ οι μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες, σημειώνει, δεν αρκούν για να αποτρέψουν την επέκταση της κρίσης, καθώς η -χαμηλή- ανάπτυξη και η λιτότητα δεν επαρκούν για να καλυφθεί το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους. Με αποδόσεις άνω του 5,5% η Ιταλία είναι στο σημείο στο οποίο «το παιχνίδι έχει τελειώσει», τονίζει η Barclays.
 
Το μεγαλύτερο πρόβλημα μέχρι σήμερα δεν είναι τόσο το αυξημένο κόστος δανεισμού, όσο το κύμα πωλήσεων στα ιταλικά ομόλογα. Η Ιταλία έχει δημόσιο χρέος 1,9 τρισ. ευρώ ή 120% του ΑΕΠ. Για το 2012 χρειάζεται 300 δισ. ευρώ για την αποπληρωμή ομολόγων που λήγουν και 25 δισ. ευρώ για την κάλυψη του ελλείμματος του προϋπολογισμού.