Μετά από δύσκολες διαπραγματεύσεις, η ισπανική κυβέρνηση έδωσε σήμερα το πράσινο φως για τη μείωση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας από 40 σε 37,5 ώρες, χωρίς όμως, σε αυτό το στάδιο, να έχει εξασφαλίσει την απαιτούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την έγκριση του νομοσχεδίου.

Ads

«Σήμερα είναι μια ιστορική μέρα», δήλωσε η υπουργός Εργασίας Γιολάντα Ντίαθ, στέλεχος του κόμματος Sumar της ριζοσπαστικής αριστεράς, επισημαίνοντας πως η νόμιμη διάρκεια της εργασιακής εβδομάδας δεν είχε αλλάξει εδώ και 41 χρόνια.

Η υπουργός τόνισε ότι η μείωση των ωρών εργασίας θα συμβάλει στην αύξηση της παραγωγικότητας, υποστηρίζοντας πως «δεν έχει νόημα να εργαζόμαστε ατελείωτες ώρες, αν δεν είναι αποτελεσματικές».

Ισπανία: Διαφωνούν οι εργοδοτικές οργανώσεις

Το μέτρο είναι αποτέλεσμα συμφωνίας που υπογράφηκε στις 20 Δεκεμβρίου με τα δύο μεγαλύτερα συνδικάτα της χώρας (UGT και CCOO), αλλά όχι με τις εργοδοτικές οργανώσεις, οι οποίες είχαν αποχωρήσει από τις διαπραγματεύσεις τον Νοέμβριο, εκφράζοντας ανησυχίες για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Ads

Οι εργοδότες υποστηρίζουν ότι η επίπτωση της μεταρρύθμισης δεν είναι η ίδια σε όλους τους τομείς και ότι μια γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου θα μπορούσε να αποδυναμώσει συγκεκριμένες επιχειρήσεις.

Η Γιολάντα Ντίαθ απέρριψε τις ανησυχίες, τονίζοντας ότι η ισπανική οικονομία παραμένει ισχυρή, με ρυθμό ανάπτυξης 3,2% το 2023, ενώ οι θέσεις εργασίας βρίσκονται σε ιστορικά υψηλά επίπεδα. «Η Ισπανία πρέπει να εκσυγχρονιστεί», πρόσθεσε.

Η μείωση του εργάσιμου χρόνου αναμένεται να επηρεάσει περίπου 12 εκατομμύρια εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, κυρίως σε εμπόριο, εστίαση και γεωργία.

Σημειώνεται ότι το μέτρο ισχύει ήδη για τους δημόσιους υπαλλήλους και τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Ισπανία: «Αγκάθι» οι σύμμαχοι του Σάντσεθ

Η κυβέρνηση του Σοσιαλιστή πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ, που δεν διαθέτει απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, καλείται τώρα να πείσει τους συμμάχους της για τη σημασία της μεταρρύθμισης.

Ωστόσο, η συμφωνία συναντά αντιστάσεις από το Βασκικό Εθνικιστικό Κόμμα (PNV) και κυρίως από το Καταλανικό αυτονομιστικό κόμμα Junts per Catalunya (JxCat), δύο πολιτικούς σχηματισμούς που στηρίζουν μεν την κυβέρνηση, αλλά διατηρούν στενές σχέσεις με τον επιχειρηματικό κόσμο.