Συνήθως, οι Ιρανοί που καταδικάζονται σε θάνατο για σοδομισμό δεν έχουν όνομα. Από την ισλαμική επανάσταση του 1979, καταλήγουν έτσι απλά και ανώνυμα εκατοντάδες στη θηλιά.

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για την ανωνυμία αυτή: καταρχάς, η ντροπή των οικογενειών, οι οποίες αρνούνται να αποκαλύψουν τη ταυτότητα των καταδικασμένων «σεξουαλικών εγκληματιών» και κατά δεύτερον, ο σωφρονιστικός χαρακτήρας του Ιρανικού νομικού συστήματος, για το οποίο πολύς λόγος έγινε μετά την καταδίκη σε θάνατο ανηλίκων, τον Ιούλιο του 2005, μια ποινή που ξεσήκωσε αντιδράσεις των διεθνών οργανισμών υποστήριξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Συνήθως, οι ομοφυλόφιλοι που εκτελούνται στο Ιράν χάνονται στην αφάνεια. Αλλά αυτή η περίπτωση είναι διαφορετική. Ο Ebrahim Hamidi έχει ταυτότητα. Η οικογένειά του είναι πλούσια και δεν κοκκινίζει από ντροπή, υπερασπίζοντας ανοιχτά το γιο τους στο διάδρομο του θανάτου. Εξάλλου έχει και την οικονομική ευχέρεια, πράγμα σπάνιο, για να πληρώσει και να έχει δικηγόρο.

Ο ειδικός Mohammad Mustafahé θέλει να αποδείξει πως οι πολυάριθμες αναφορές για βιασμούς μεταξύ ανδρών στο Ιράν κρύβουν, στην πραγματικότητα, ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ οικογενειών αποφασισμένων να ξεπλένουν την τιμή τους με αίμα μετά την ανακάλυψη της ομοφυλοφιλίας ενός γιού, αναγκάζοντας στην καταγγελία του «βιαστή» του. Ο δικηγόρος συνέταξε, στις 4 Ιουλίου, ένα δελτίο τύπου στο οποίο ανακοινώνει την ποινή που διατυπώθηκε κατά του πελάτη του από το περιφερειακό δικαστήριο του Ταμπρίζ, στο Ιρανικό Αζερμπαϊτζάν.

Οι παρατυπίες που θα έπρεπε να είχαν ακυρώσει τη διαδικασία.

Σύμφωνα με την υπεράσπιση, το δικαστήριο δεν κατάφερε να αποδείξει «την παράνομη πρωκτική πράξη» μεταξύ των δύο ανδρών, παρά το γεγονός ότι στο επίκεντρο μιας δίκης αυτό είναι πλέον συνηθισμένο φαινόμενο στην Ισλαμική Δημοκρατία. Το ανώτατο δικαστήριο, σε δύο έρευνες που έκανε, διαπίστωσε πολλές παρατυπίες που θα έπρεπε να είχαν ακυρώσει τη διαδικασία.

Η καταδίκη, που είναι πλέον συστηματική σε τέτοιου είδους υποθέσεις, στηρίζεται αποκλειστικά στις ομολογίες των κατηγορουμένων. Ομολογίες, που σύμφωνα με τον ειδικό Mustafahé εκμαιεύονται υπό την πίεση βασανιστηρίων. Η εξόριστη οργάνωση υπεράσπισης των Ιρανών ομοφυλόφιλων, η Irqo, η μόνη αναγνωρισμένη ΜΚΟ για τη βοήθεια σεξουαλικών μειονοτήτων, επιθυμεί να κάνει τον Ebrahim Hamidi σύμβολο.

Από το Τορόντο, έδρα της Irqo, ο Saghi Ghahraman εξηγεί : «Μέχρι σήμερα, είναι ο μοναδικός καταδικασμένος σε θάνατο για σοδομία που έχει την οικονομική ευχέρεια να έχει δικηγόρο και που μπορεί να υπολογίζει στην ενεργή στήριξη των γονέων του.» Θα πρέπει μάλλον να αναρωτιούνται γιατί κατηγορούν τον γιο τους για κάτι τέτοιο, δεδομένου ότι στο Ιράν, όπως έχει πει ο Πρόεδρος Mahmoud Ahmadinejad, «δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι».

* Η μετάφραση από τα γαλλικά έγινε από την αναγνώστρια του Tvxs Κωνσταντίνα Τσιτουρίδου

Πηγή: www.rue89.com