Δεν είναι η πρώτη φορά που μια κοινωνία, στην προσπάθειά της να απαλλαχθεί από το σκοτεινό παρελθόν της, καταστρέφει οτιδήποτε της θυμίζει τον αφορισμένο πρώην ηγέτη της. Ωστόσο, η «αποχουσεϊνοποίηση» της ιρακινής κοινωνίας συναντά ένα σημαντικό εμπόδιο και αυτό δεν είναι άλλο από ένα αντίτυπο του Κορανίου, γραμμένο με το αίμα του Σαντάμ Χουσεΐν.

Ads

Η ιδέα για το μάλλον μακάβριο αυτό βιβλίο ανήκε φυσικά στον ίδιο τον πρώην δικτάτορα, που επιβεβαίωσε για μία ακόμη φορά τον «αιμοσταγή» χαρακτήρα του. Συγκεκριμένα, στα τέλη της δεκαετίας του ’90 ο Χουσεΐν έκατσε για δύο χρόνια με μια νοσοκόμα και έναν καλλιγράφο: η πρώτη άντλησε συνολικά 27 λίτρα αίματος από τον δικτάτορα και ο δεύτερος χρησιμοποίησε το μακάβριο αυτό μελάνι για να συγγράψει τα 114 κεφάλαια του ιερού κειμένου των Μουσουλμάνων.

Παρά το γεγονός πως η πράξη αυτή μπορεί να θεωρηθεί ιερόσυλη ή όπως έχει χαρακτηριστεί «haraam» (απαγορευμένη), είναι σχεδόν αδιανόητο να αποφασίσει κανείς την καταστροφή του ιερού κειμένου, που παραμένει κλειδωμένο πίσω από τρεις τεθωρακισμένες πόρτες στο τέμενος της δυτικής Βαγδάτης.

Το «θάψιμο» του διαβόητου Κορανίου φαίνεται να είναι η μόνη λύση για να μην πυροδοτηθεί περαιτέρω το πολιτικό κλίμα, μιας και η σιιτική κυβέρνηση φοβάται πως η αποκάλυψή ενός τέτοιου συμβόλου θα δώσει ώθηση στους εναπομείναντες υποστηρικτές της Ba’ath του Σαντάμ Χουσεΐν, που ούτως ή άλλως ενορχηστρώνουν δολοφονίες και βομβιστικές επιθέσεις κάθε λίγες μέρες.

Από την άλλη, οι Σουνίτες της αντιπολίτευσης θα βρισκόντουσαν σε ακόμα πιο άβολη θέση εάν άνοιγαν οι πόρτες, αφού φοβούνται όχι μόνο την πιθανή εκδίκηση της κυβέρνησης, αλλά και τη θεϊκή τιμωρία σε περίπτωση που υπερασπιστούν το βέβηλο αυτό κείμενο.

Εκπρόσωπος του πρωθυπουργού, Νουρ αλ-Μαλίκι, υπογράμμισε το δίλημμα, λέγοντας πως «Δεν πρέπει να καταστρέψουμε οτιδήποτε δημιουργήθηκε υπό το καθεστώς του Χουσεΐν. Ωστόσο, κάποια αγάλματα συμβόλιζαν αποκλειστικά τη δικτατορία και τον έλεγχό του πάνω στο Ιράκ», ενώ για το «ματωμένο» Κοράνι τόνισε πως «πρέπει να το κρατήσουμε ως ντοκουμέντο της κτηνωδίας του Σαντάμ. Λέει πολλά για αυτόν. Δεν πρέπει όμως να μπει ποτέ σε κάποιο μουσείο, εκτός εάν πρόκειται για κάποιο μουσείο για τα φασιστικά καθεστώτα».