Στις 7 Μαρτίου 2025, ο Brad Sigmon έγινε ο πρώτος άνθρωπος που έχασε τη ζωή του από εκτελεστικό απόσπασμα στις Ηνωμένες Πολιτείες τα τελευταία 15 χρόνια, σηματοδοτώντας την επιστροφή αυτής της πρακτικής στη Νότια Καρολίνα μετά από διακοπή 13 ετών.

Αυτή η μακάβρια επιστροφή ήταν αποτέλεσμα νέας νομοθεσίας που επιτρέπει στους καταδικασμένους να επιλέγουν μεταξύ τριών μεθόδων εκτέλεσης: θανατηφόρας ένεσης, ηλεκτρικής καρέκλας ή εκτελεστικού αποσπάσματος.

Ο νόμος ψηφίστηκε  για να παρακαμφθούν οι ελλείψεις σε φάρμακα για θανατηφόρες ενέσεις. Και επίσης με το επιχείρημα ότι η θανατική ποινή είναι μια σκληρή  τιμωρία, άρα οι θανατοποινίτες πρέπει να έχουν επιλογές. Μόνο που η επιλογή ανάμεσα στο να μαγειρευτείς ουσιαστικά ζωντανός, να πνιγείς στο ίδιο σου το αίμα ως αποτέλεσμα ενός μυστηριώδους κοκτέιλ φαρμάκων που αποτυγχάνει επανειλημμένα, ή να πυροβοληθείς μέχρι θανάτου δεν είναι και πολύ σπουδαία επιλογή.

Οι εκτελέσεις με εκτελεστικό απόσπασμα είναι σπάνιες στις ΗΠΑ, με μόνο τέσσερις από το 1976 – οι τρεις από αυτές στη Γιούτα. Μέχρι τη στιγμή που εισήχθη το πρωτόκολλο θανατηφόρας ένεσης τη δεκαετία του 1980, οι εκτελέσεις με  απόσπασμα είχαν αρχίσει να θεωρούνται απαρχαιωμένες και απάνθρωπες.

Ο θάνατος με ηλεκτροπληξία (ηλεκτρική καρέκλα) έχει επίσης γίνει λιγότερο συνηθισμένος, καθώς μάρτυρες έχουν περιγράψει φρικιαστικές σκηνές κρατουμένων που ψήνονται κυριολεκτικά από μέσα προς τα έξω, με τη σάρκα τους να διογκώνεται και να τεντώνεται μέχρι να σταματήσει η καρδιά τους.

Ωστόσο, όλο και περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι η θανατηφόρα ένεση  είναι εξίσου βάναυση. Οι έρευνες δείχνουν ότι το παραλυτικό που χρησιμοποιείται στις θανατηφόρες ενέσεις απλώς καλύπτει τον πόνο και ότι πρόκειται πραγματικά για μία από τις πιο επώδυνες  μεθόδους εκτέλεσης.

Ο Sigmon, ο οποίος καταδικάστηκε για μια διπλή δολοφονία το 2001, κατέληξε να επιλέξει το εκτελεστικό απόσπασμα, το οποίο θεωρούσε την πιο «ανθρώπινη» μέθοδο. Κατά την εκτέλεση, οι μάρτυρες παρατήρησαν τις σωματικές αντιδράσεις του, όπως την προσπάθεια κάλυψης της πληγής του από τις σφαίρες.  .

Λίγο αργότερα, στις 11 Απριλίου, ο Mikal Mahdi έγινε ο δεύτερος φυλακισμένος που εκτελέστηκε από απόσπασμα στη Νότια Καρολίνα.

Ο Mahdi καταδικάστηκε το 2004 για πληθώρα εγκλημάτων, περιλαμβανομένης της δολοφονίας ενός αστυνομικού, όμως οι δικηγόροι του υποστηρίζουν ότι η καταδίκη του σε θάνατο ήταν αδικαιολόγητη. Επικαλούνται το εκτεταμένο ιστορικό κακοποίησης, ψυχικής ασθένειας και τραύματος από το οποίο υπέφερε, γεγονότα τα οποία δεν παρουσιάστηκαν ποτέ επαρκώς ως ελαφρυντικά στη δίκη του.

Υποστηρίζουν επίσης ότι η κοινωνία έχει εξελιχθεί στη στάση απέναντι σε ζητήματα ψυχικής υγείας και εγκληματικότητας.

Υπάρχουν αξιοσημείωτες ομοιότητες ανάμεσα στις περιπτώσεις του Sigmon και του Mahdi, καθώς και οι δύο είχαν τραυματικά παρελθόντα και υπέστησαν σημαντική προσωπική αλλαγή κατά τη διάρκεια της  ζωής στις φυλακές.

Ο Sigmon ήταν θρησκευόμενος και ενεργός στο ρόλο του ως ανεπίσημος πνευματικός καθοδηγητής για τους άλλους κρατούμενους, στην πτέρυγα όπου κρατούνται οι θανατοποινίτες, ενώ ο Mahdi έχει επιδιώξει την αυτοβελτίωση μέσω ανάγνωσης, παρακολούθησης των ειδήσεων και ζωγραφικής .

Ο Sigmon, την τελευταία του ημέρα, ζήτησε τρία κουτιά τηγανητό κοτόπουλο για να τα μοιραστεί με τους «αδελφούς» του στη φυλακή, αλλά το αίτημά του απορρίφθηκε. Τα τελευταία του λόγια αποτέλεσαν μια έκκληση για τον τερματισμό της θανατικής ποινής.

Οι δικηγόροι του Mahdi έδωσαν μάχη τις τελευταίες ημέρες για να εμποδίσουν την εκτέλεση, υποστηρίζοντας ότι είχε υποστεί βασανιστήρια στην παιδική του ηλικία, αλλά τα δικαστήρια δεν άλλαξαν την απόφαση.

Τέσσερις άνδρες έχουν ήδη εκτελεστεί στη Νότια Καρολίνα τους τελευταίους επτά μήνες. Οι τρεις πρώτοι  εκτελέστηκαν με θανατηφόρο ένεση, ενώ ο Sigmon εκτελέστηκε με εκτελεστικό απόσπασμα. Δεκαπέντε ακόμη εκτελέσεις αναμένεται να πραγματοποιηθούν σε όλες τις ΗΠΑ μέχρι το τέλος της χρονιάς.