O Adam Keller ήταν ένας από τους ακτιβιστές που πριν από 8 χρόνια έσπευσαν έξω από το σπίτι που βρισκόταν αποκλεισμένος ο ηγέτης των Παλαιστινίων Yasser Arafat, όταν κυκλοφόρησαν φημες ότι το Ισραήλ είχε στείλει ομάδα δολοφόνων για να σκοτώσει τον Παλαιστίνιο ηγέτη. Οι δολοφόνοι δεν φάνηκαν εκείνη τη βραδιά, αλλά έκτοτε ο Adam Keller επιδιώκει ακούραστα την ειρήνη στη Μέση ανατολή, μέσω της ομάδας Gush Shalom (Ειρηνευτικό Μπλοκ).

Αυτές τις μέρες, ο Adam Keller δεν μπορεί καν να βρει τους πόρους για να τυπώσει το ενημερωτικό φυλλάδιο που κυκλοφορούσε κάθε μήνα. «Η μετριοπαθής, mainstream αριστερά έχει σπάσει» λέει. Αν υπάρχει ελπίδα για τους φιλελεύθερους του Ισραήλ, αυτή βρίσκεται στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Κάθε βδομάδα, υπό το άγρυπνο βλέμμα των δυνάμεων της τάξης που είναι οπλισμένες με αυτόματα όπλα, οι ισραηλινοί ακτιβιστές χτυπάνε τα τύμπανα και σφυρίζουν τις σφυρίχτρες για να διαμαρτυρηθούν κατά των εξώσεων των παλαιστινιακών οικογενειών από τα σπίτια τους, για να εγκατασταθούν εβραίοι έποικοι. Ενώ αρχικά ήταν μόλις μια φούχτα άτομα στις διαδηλώσεις, η σκληρή αντιμετώπιση των αρχών ασφαλείας προκάλεσε τον πολλαπλασιασμό των ακτιβιστών που φτάνουν πια σε αριθμό τους 1.000-2.000.

Παρόλα αυτά, πριν από 30 χρόνια περίπου 400.000 Ισραηλινοί προχώρησαν οργισμένοι σε πορεία, μετά τη σφαγή των Παλαιστινίων στα προσφυγικά στρατόπεδα Sabra και Shatila, κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Λίβανο. Το 1995, χιλιάδες βγήκανε το δρόμο όταν δολοφονήθηκε ο Yitzhak Rabin, η καλύτερη ελπίδα του Ισραήλ για ειρήνευση στην περιοχή.

Πολλοί είναι οι Ισραηλινοί που κουράστηκαν από τις άκαρπες συνομιλίες και τις υποσχέσεις. «Υπάρχει τέτοια απόλυτη αδιαφορία» λέει ο Daniel Levy της αμερικανικής think-tank οργάνωσης New America Foundation. «Η υποστήριξη για τη λύση δύο κρατών δεν σημαίνει ότι ο οποιοσδήποτε διατίθεται να κάνει οτιδήποτε γι’ αυτο».

Στη διαδήλωση Peace Now στο Τελ Αβίβ, κατά της δεξιάς κυβερνητικής συμμαχίας του Binyamin Netanyahu και του Ehud Barak, ένα ροκ συγκρότημα επιχειρεί να ανεβάσει τη διάθεση του πεσμένου κοινού. «Είναι επικίνδυνοι άνθρωποι με επικίνδυνες πολιτικές – μας οδηγούν σε ένα μονοπάτι χωρίς επιστροφή», φωνάζει στο κοινό ο γ.γ. του Peace Now, Yariv Oppenheimer. «Το Ισραήλ ήταν ένα υπέροχο μέρος, αλλά η κυβέρνηση τα κατάστρεψε όλα» λέει η Nitza Stern, διαδηλώτρια που διανύει την 6 δεκαετία της ζωής της.

Οι άκομψες απόπειρες της κυβέρνησης στο ζήτημα της επανέναρξης των ειρηνευτικών συνομι9λιών και στην οριοθέτηση των εβραϊκών εποικισμών στη Δυτική Όχθη προκάλεσαν οργή ακόμα και στους φιλελεύθερους, και πρόσφατα ο Netanyahu εξόργισε ακόμα και τους υποστηρικτές του. Με την ανακοίνωση της κατασκευής νέων κατοικιών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Αμερικανού αντιπροέδρου Joe Biden, έφερε τις ισραηλινοαμερικανικές σχέσεις στο χειρότερο σημείο των τελευταίων ετών. ως αποτέλεσμα, το κόμμα του, Likud, να πληγεί κατά τις δημοσκοπήσεις. Παρόλα αυτά διατηρεί τον σκληρό πυρήνα του. Οι αναλυτές λένε ότι οι ψηφοφόροι στο Ισραήλ έκαναν στροφή προς τα δεξιά μετά από ένα κύμα μετανάστευσης από τη Ρωσία και την έκρηξη που σημειώθηκε στον πληθυσμό της υπερ-Ορθόδοξης κοινότητας. Το άλλοτε τρίτο κόμμα Meretz της αριστερής πτέρυγας τώρα έχει μοναχά τρεις έδρες στο ισραηλινό Κοινοβούλιο Knesset των 120 εδρών.

Πολλοί κατηγορούν για την φθορά της Αριστεράς τον Barak. Όταν ανέλαβε την εξουσία με το κεντροαριστερό Εργατικό Κόμμα το 1999, οι ελπίδες για ειρήνη ήταν υψηλές. Το κράτος όμως που προσέφερε στον Arafat δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες των Παλαιστινίων και ανακοίνωσε ότι το Ισραήλ «δεν είχε σύντροφο για την ειρήνη». Μήνες μετά την εκλογή του Barak, ξεκίνησε η δεύτερη Παλαιστινιακή Ιντιφάντα. Αντιμέτωποι με την αποτυχία, πολλοί άρχισαν να απομακρύνονται από την αριστερά και η απόφαση του Barak να σχηματίσει συμμαχία με την συντηρητική κυβέρνηση του Netanyahu πέρσι δεν αναθέρμανε την δημοτικότητά του μεταξύ των φιλελεύθερων. «Ο Barak είναι ο μανιακός δολοφόνος του ισραηλινού ειρηνευτικού στρατόπεδου», λέει ο Levy.

Ορισμένοι όμως υποστηρίζουν ότι η ζημιά έγινε χρόνια νωρίτερα. Η αποκαλούμενη αριστερά του Ισραήλ ήταν απασχολημένη με την κατασκευή του έθνους και ποτέ δεν παρείχε μια επαρκή εξήγηση για το τί σημαίνει ένα προοδευτικό ισραηλινό κράτος.

«Η αριστερά δεν είχε ιδεολογική απάντηση στα ερωτήματα της δεξιάς» λέει ο πολιτικός επιστήμονας Ze’ev Sternhell, μέλος του ειρηνευτικού στρατόπεδου, ο οποίος γλίτωσε με ελαφρά τραύματα όταν δεξιοί έποικοι έβαλαν βόμβα έξω από το σπίτι του στην Ιερουσαλήμ πριν από 2 χρόνια. «Γιατί ήταν νόμιμος ο εποικισμός στην άνω Γαλιλαία, τα λιβανέζικα σύνορα και την κοιλάδα του Ιορδάνη, και δεν ήταν νόμιμος στη Δυτική Όχθη;

Μετά την αναφορά των Ηνωμένων Εθνών για τον πόλεμο στη Γάζα το Δεκέμβριο του 2008 και Ιανουάριο του 2009, η οποία κατηγόρησε το Ισραήλ για εγκλήματα πολέμου , ορισμένοι σχολιαστές στη χώρα αμφισβητούν τις αξίες τους. Στο μεταξύ, η δεξιά ομάδα Im Tirtzu η οποία ξεκίνησε καμπάνια δυσφήμησης στα ΜΜΕ κατά του Νέου Ισραηλινού Ταμείου (το οποίο προσφέρει χρηματοδότηση σε ΜΚΟ που αμφισβητούν τις συμπεριφορές των ισραηλινών δυνάμεων ασφαλείας).

Οι μετριοπαθείς ισραηλινοί ανησυχούν. Αλλά μπορεί ακόμα να βλέπουν κάποια επανόρθωση. Δυσαρεστημένο από τη σκληρή γραμμή ορισμένων μελών της κυβέρνησης σε απάντηση των αμερικανικών απαιτήσεων, το Εργατικό κόμμα απειλεί να αποσυρθεί από τον κυβερνητικό συνασπισμό αν δεν μπει το κεντρώο κόμμα Kadima. Η αδιαλλαξία της δεξιάς πτέρυγας του Likud μπορεί ακόμα να είναι ο καταλύτης για μια συμμαχία η οποία σε άλλη περίπτωση θα ήταν αδιανόητη.

Πηγή: NewStatesman.com