«Η Άνγκελα Μέρκελ μοιάζει ξαφνικά πολιτικά θνητή», γράφει ο Μάικλ Γουάιτ στον Guardian σχολιάζοντας την έντονη κριτική που δέχεται η καγκελάριος της Γερμανίας, εντός και εκτός χώρας, για τη στάση της σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από την οικονομική πολιτική και το Brexit μέχρι την προσφυγική κρίση και τη συμφωνία με την Τουρκία.

Αν και ο αρθρογράφος του Guardian αναγνωρίζει πως είναι η σημαντικότερη πολιτικός στην Ευρώπη και εκτιμά πως αν αποχωρήσει «το πιθανότερο είναι ότι το σταθερό της χέρι θα μας λείψει», καταλήγει με την ιστορική φράση του Βρετανού πολιτικού Ίνοχ Πάουελ:  «Όλες οι πολιτικές σταδιοδρομίες καταλήγουν σε αποτυχία».

Ενδεικτικά του κλίματος είναι τα δημοσιεύματα του Γερμανικού Τύπου. Η Die Welt, σχολιάζοντας τη γερμανική πολιτική στο θέμα της προσφυγικής κρίσης, επισημαίνει ένα «αντιφατικό φαινόμενο», όπως το χαρακτηρίζει: ενώ οι προσφυγικές ροές προς τη Γερμανία μειώνονται, το κυβερνών χριστιανοδημοκρατικό κόμμα (CDU) της Άνγκελα Μέρκελ συνεχίζει την υποχώρησή του στις δημοσκοπήσεις.

Σε μια «ακτινογραφία» του κόμματος, στο άρθρο της Die Welt αναλύεται η ανθρωπογεωγραφία του «μεγάλου συνασπισμού» (Χριστιανοδημοκράτες – Σοσιαλιστές) της Άνγκελα Μέρκελ:

«Όι πολιτικοί που ειδικεύονται στα οικονομικά ποτέ δεν στήριξαν με θέρμη τον μεγάλο συνασπισμό, ο οποίος μπορεί να ασκεί κοινωνική πολιτική μοιράζοντας δώρα στους συνταξιούχους και ελάχιστους μισθούς (στους εργαζόμενους), αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει υλοποιήσει ούτε ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα στα πλαίσια της οικονομίας της αγοράς.

Οι ασχολούμενοι με θέματα εσωτερικής πολιτικής για μεγάλο χρονικό διάστημα στήριζαν τον μεγάλο συνασπισμό, αλλά απελπίστηκαν με την καγκελάριο στην προσφυγική κρίση. Πολλές φορές, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, παρακάλεσαν για μία πρόσκληση στην καγκελαρία, προκειμένου να εξηγήσουν τις αντιρρήσεις τους. Αντιθέτως η μικρή ομάδα των πολιτικών που εστιάζουν στην εξωτερική πολιτική, υποστήριζε εκ πεποιθήσεως τη Μέρκελ στο προσφυγικό ζήτημα. Ωστόσο, κάποιοι από αυτούς αρχίζουν να προβληματίζονται, λόγω της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας».

Την εσωκομματική τακτική της Άνγκελα Μέρκελ σχολιάζει και η οικονομική επιθεώρηση Wirtschaftswoche. Στα σημαντικά ζητήματα, επισημαίνεται στο σχόλιο, «αποφασίζει μόνο ένας: η Μέρκελ. Αυτό έγινε στην αντιπαράθεση για τα δισεκατομμύρια προς την Ελλάδα, αυτό έγινε, εξυπακούεται, και στην προσφυγική κρίση. Αυτό έγινε και σε θεμελιώδη ζητήματα όπως το ελάχιστο ημερομίσθιο και η σύνταξη στα 63 που, για πολλούς χριστιανοδημοκράτες, θυμίζουν μάλλον σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα για την αναθέρμανση της οικονομίας».