Παρόλο που το γαλλικό εισαγγελικό πόρισμα έδειξε ότι ο Αντρέας Λούμπιτς είναι ο υπεύθυνος για την συντριβή του αεροσκάφους που στοίχισε τη ζωή σε 149 άτομα, ο εκπρόσωπος Επιτροπής Παρακολούθησης Ασφάλειας Πτήσεων (Comité de Veille pour la Sécurité Αérienne) δίνει νέα διάσταση στην υπόθεση.

Ο Ζεράρ Αρνού, που εκτός από εκπρόσωπος της Γαλλικής Επιτροπής Παρακολούθησης Ασφάλειας Πτήσεων ήταν και πιλότος της Air France επί 18 έτη, υπογραμμίζει ότι υπάρχουν τρεις μεγάλες ασάφειες σχετικά με το πόρισμα του εισαγγελέα της Μασσαλίας, Μπρις Ρομπέν, ο οποίος έσπευσε πολύ γρήγορα να αποδώσει το συμβάν σε αυτοκτονία του Λούμπιτζ.

Τονίζοντας τα τρία σημεία που δημιουργούν κενά σχετικά με το επίσημο πόρισμα, ο Αρνού αφήνει να εννοηθεί ότι ίσως υπάρχει σκοπιμότητα συγκάλυψης του δυστυχήματος, η οποία  άπτεται με το ζήτημα των οικονομικών αποζημιώσεων.

Τα τρία στοιχεία που παρουσιάζουν κενά, σύμφωνα με τον Αρνού, είναι τα εξής:

1. Η καταγραφή της ανάσας του Λούμπιτζ: Ο Αρνού υποστηρίζει πως, μετά από 18 χρόνια ως πιλότος τέτοιου αεροσκάφους, είναι ρητά και κατηγορηματικά βέβαιος πως ο ισχυρισμός του Ρομπέν πως «στο μαύρο κουτί του αεροπλάνου ακουγόταν η ανάσα του Λούμπιτζ» δεν ευσταθεί. Ο λόγος είναι ότι ο περιβάλλοντας χώρος του πιλοτηρίου του συγκεκριμένου Airbus 320 είναι τόσο θορυβώδης κατά την ώρα της πτήσης, ώστε ακόμη και οι κυβερνήτες για να συνομιλήσουν μεταξύ τους χρησιμοποιούν τα ακουστικά με μικρόφωνο που φέρουν επάνω τους. «Σας διαβεβαιώνω πως η ανάσα του συγκυβερνήτη δεν θα μπορούσε να ακουστεί», σημειώνει ο Αρνού.

2. Ο ήχος από το κουμπί πορείας καθόδου: Αν και ο Ρομπέν ισχυρίζεται στο πόρισμα του πως ακούγεται το «μπιπ» που κάνει το κουμπί το οποίο πάτησε ο Λούμπιτζ προκειμένου να μπει το αεροσκάφος σε πορεία καθόδου και να συντριβεί στις πλαγιές των Άλπεων, ο Αρνού διαβεβαιώνει ότι  το συγκεκριμένο κουμπί είναι άηχο όταν πατιέται, δεν κάνει κανέναν απολύτως θόρυβο.

3. Η τρίτη «ανωμαλία» του εισαγγελικού πορίσματος έγκειται στον ήχο από την πληκτρολόγηση του κωδικού ασφαλείας στη πόρτα του κόκπιτ. Όταν κάποιος είναι έξω από το κόκπιτ και αναγκάζεται να πληκτρολογήσει χειροκίνητα τον κωδικό ασφαλείας για να εισέλθει (στην περίπτωση που δεν του ανοίγει ο άλλος συγκυβερνήτης μέσα από το πιλοτήριο), τότε ακούγεται κάθε τριάντα δευτερόλεπτα ένας πολύ δυνατός ήχος που είναι αδύνατο να μην καταγραφεί από το μαύρο κουτί. Εντούτοις, ο εισαγγελέας Μπρις Ρομπέν δεν ανέφερε να ακούγεται κανένας απολύτως ήχος από την απόπειρα του κυβερνήτη να εισέλθει στο πιλοτήριο, κάτι που από μόνο του θα αποτελούσε ικανό επιχείρημα για το ότι ο πιλότος όντως είχε κλειδωθεί απ’ έξω. Εντωμεταξύ, ο Αρνού εκφράζει έντονη καχυποψία διερωτώμενος πώς γίνεται ο Ρομπέν να άκουσε την ανάσα του Λούμπιτζ, αλλά όχι τον συριστικό ήχο της πόρτας του πιλοτηρίου.

Από την πλευρά τους, τα Γαλλικά ΜΜΕ εξετάζουν το σενάριο του Αρνού και αναρωτιούνται μήπως η ίδια η Lufthansa και η ασφαλιστική της εταιρία πίεσαν τις γαλλικές εισαγγελικές αρχές να προλάβουν να ρίξουν την ευθύνη στον Λούμπιτζ, με σκοπό να μην πάρει πάνω της όλη την ευθύνη και να μειώσει τον όγκο των αποζημιώσεων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο αερομεταφορέας θεωρείται πάντα ως ο πρώτος υπεύθυνος όταν υπάρχει δυστύχημα. Ωστόσο, αν ισχύσει η θεωρία ότι ο συγκυβερνήτης αυτοκτόνησε, τότε η Lufthansa έχει τη δυνατότητα να αρνηθεί ότι είναι δική της ευθύνη, καθώς το δυστύχημα δεν προκλήθηκε από δική της αμέλεια αλλά οφείλεται αποκλειστικά σε κάποιον τρίτο που απλώς επέλεξε να αυτοκτονήσει.

Έτσι, οι ασφαλιστικές εταιρείες μπορεί να αθωώσουν την εταιρεία-πελάτη τους (τη Lufthansa) και να μειώσουν κατά πολύ τις αποζημιώσεις.