Γενικευμένη προκατάληψη κατά του Ισλάμ στην Ευρώπη, αλλά και ανεκτικότητα κατά περίπτωση δείχνει η έρευνα του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, που πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 18.000 πολιτών από 15 ευρωπαϊκές χώρες, και είχε στόχο να περιγράψει και να διευκρινίσει τις τάσεις που κυριαρχούν στην Γηραιά Ήπειρο για το μεταναστευτικό.

Οι ερευνητές υπέβαλαν για μελέτη στους ερωτηθέντες 180.000 υποθετικά προφίλ προσφύγων με διαφορετικά κοινωνικά, δημογραφικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά, με στόχο να εντοπίσουν ποια θα ήταν τα κριτήρια για μία δυνητική απόρριψη ή αποδοχή παροχής πολιτικού ασύλου.

Όπως προέκυψε, ένας μουσουλμάνος πρόσφυγας έχει 11 ποσοστιαίες μονάδες μικρότερες πιθανότητες να γίνει αποδεκτός απ’ ό,τι ένας χριστιανός, ακόμη κι όταν το προφίλ τους είναι ακριβώς το ίδιο.

Σημαντική για τους Ευρωπαίους είναι επίσης και η κοινωνικο-οικονομική κατάσταση του πρόσφυγα που ζητά άσυλο. Έτσι για παράδειγμα ένας γιατρός έχει κατά 13 μονάδες περισσότερες πιθανότητες να γίνει αποδεκτός από έναν άνεργο.

Ένα άλλο καθοριστικό στοιχείο αποτελεί η ανθρωπιστική πλευρά. Εάν ο αιτών πολιτικό άσυλο έχει βασανισθεί «κερδίζει» επιπλέον 11 μονάδες ενώ αν καταδιώκεται για τις ιδέες του 15 μονάδες και είναι πολύ πιθανότερο να γίνει δεκτός.

Στην Ισπανία προκύπτει πως το 24% του πληθυσμού θα αποδεχόταν όλους ανεξαρτήτων κριτιρίων τους μετανάστες, έναντι του 9% , που είναι ο μέσος όρος στις υπόλοιπες χώρες της έρευνας (Αυστρία, Τσεχία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Ιταλία, Ολλανδία, Νορβηγία, Πολωνία, Ισπανία, Σουηδία, Ελβετία και Βρετανία), ενώ μακράν ακολουθούν στη δεύτερη θέση οι Ιταλοί. Στον αντίποδα, μόνον το 4% των Ισπανών δηλώνει πως δεν θα δεχόταν κανέναν μετανάστη, έναντι ενός μέσου όρου 9% (που στην περίπτωση της Ουγγαρίας ανέρχεται στο 13% και της Βρετανίας στο 14%).