Τις 10 περιπτώσεις, που αξιολογούνται ως πολύ θετικές για τον απολογισμό του οργάνου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στην θητεία που ολοκληρώνεται σταχυολόγησε το πανευρωπαϊκό ΕURACTIV σε αφιέρωμα του.

Όπως, σημειώνεται, αν και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θεωρείται ο αδύναμος κρίκος, στη θητεία που πέρασε υπήρξε αρκετές περιπτώσεις, κατά τις οποίες ύψωσε ανάστημα και έδειξε πυγμή, διαδραματίζοντας πολύ σημαντικό ρόλο και επηρεάζοντας τις εξελίξεις στην Ε.Ε.

Αναλυτικά το σχετικό ρεπορτάζ αναφέρει:

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ολοκλήρωσε το νομοθετικό του έργο στις 25 Απριλίου μετά από πέντε χρόνια έντονης χάραξης πολιτικής. Συχνά θεωρούμενο ως ο αδύναμος κρίκος στη χάραξη πολιτικής της ΕΕ, υποταγμένο στη βούληση των χωρών της ΕΕ και στην ατζέντα της Επιτροπής, το Κοινοβούλιο δίνει συχνά μάχη με νύχια και με δόντια για να επαναβεβαιώσει τη δύναμή του και τον ελεγκτικό του ρόλο.

Κοιτάζοντας πίσω, από την υγεία στην οικονομία, περνώντας από το κράτος δικαίου και τη γεωργία, παραθέτουμε τις δέκα στιγμές που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατάφερε να διεκδικήσει την εξουσία του:

1) Η προσφυγή της Επιτροπής για τo έλλειμμα κράτους δικαίου

Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις και πολλές καθυστερήσεις, τα θεσμικά όργανα της ΕΕ συμφώνησαν να θέσουν τον μηχανισμό αιρεσιμότητας του κράτους δικαίου το 2021, ο οποίος θα επιτρέπει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να παγώνει τα κονδύλια της ΕΕ προς τα κράτη μέλη, εάν το θεσμικό όργανο κρίνει ότι υπάρχει κίνδυνος δημοκρατικής οπισθοδρόμησης. Εκείνη την εποχή, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ανησυχούσε ιδιαίτερα για τη δημοκρατική οπισθοδρόμηση στην Πολωνία και την Ουγγαρία, παροτρύνοντας την Επιτροπή να ενεργοποιήσει τον μηχανισμό κατά των χωρών αυτών. Μετά τον δισταγμό της Επιτροπής να χρησιμοποιήσει τον μηχανισμό, η επιτροπή νομικών υποθέσεων του Κοινοβουλίου, με επικεφαλής τον ευρωβουλευτή Sergey Lagodinsky και τον ευρωβουλευτή Adrián Vázquez Lázara, αντιπρόεδρο και πρόεδρο της επιτροπής νομικών υποθέσεων, προσέφυγε κατά της Επιτροπής στο δικαστήριο της ΕΕ τον Οκτώβριο του 2021, υποστηρίζοντας ότι η παράλειψή της να δράσει, παραβίαζε τις συνθήκες.

Το Κοινοβούλιο χρησιμοποίησε την προσφυγή αυτή για να πιέσει την Επιτροπή να ενεργήσει, υποσχόμενο ότι θα την αποσύρει εάν χρησιμοποιηθεί ο μηχανισμός αιρεσιμότητας. Τελικά, η Επιτροπή ενεργοποίησε τον μηχανισμό κατά της Ουγγαρίας τον Απρίλιο του 2022 και η σχετική αγωγή αποσύρθηκε τον Ιούνιο του 2022.

«Θέλαμε να αυξήσουμε την πίεση στην Επιτροπή να κινήσει και να ενεργοποιήσει τον μηχανισμό αιρεσιμότητας κατά ενός από τα κράτη, συγκεκριμένα της Ουγγαρίας, και γι’ αυτό υπήρχε ο όρος, ότι θα αποσύραμε την αγωγή εάν είχε ενεργοποιεί σε μια χώρα, όπως και έγινε τελικά», δήλωσε ο Σεργκέι Λαγκιντόνσκι στο Euractiv.

«Έτσι, ο υπολογισμός μας ήταν σωστός, αναγκάσαμε ή τουλάχιστον συμβάλλαμε στην πίεση που ασκήθηκε στην Επιτροπή για την έναρξη του μηχανισμού αιρεσιμότητας κατά της Ουγγαρίας», πρόσθεσε. Γρήγορα, τον Μάρτιο του 2024, το Κοινοβούλιο αποφάσισε και πάλι να ασκήσει πίεση στην Επιτροπή μετά την απόφασή της να αποδεσμεύσει 10 δισ. ευρώ σε κονδύλια της ΕΕ για την Ουγγαρία.

Αυτή τη φορά, το Κοινοβούλιο ζήτησε την ακύρωση της απόφασης, ενώ η απόφαση του δικαστηρίου θα μπορούσε να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο η ΕΕ ελέγχει το κράτος δικαίου και τη δημοκρατική οπισθοδρόμηση στα κράτη μέλη.

«Μια απόφαση όπως αυτή θα φέρει περισσότερη οργάνωση και τάξη στον τρόπο με τον οποίο η Επιτροπή ή μια ειδική υπηρεσία αντιμετωπίζει θέματα κράτους δικαίου», δήλωσε στο Euractiv ο αντιπρόεδρος της επιτροπής νομικών υποθέσεων του Κοινοβουλίου, Sergey Lagodinsky, προσθέτοντας ότι θα ωθήσει το Δικαστήριο να αναπτύξει μια «σαφέστερη και καθαρότερη» νομολογία σχετικά με τον δημοκρατικό έλεγχο της ΕΕ.

2) Αποκάλυψη κυβερνητικών δραστηριοτήτων κατασκοπευτικού λογισμικού

Τον Μάρτιο του 2022 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συνέστησε την επιτροπή PEGA για τη διερεύνηση της χρήσης κατασκοπευτικού λογισμικού, συμπεριλαμβανομένου του Pegasus, από κράτη μέλη ή τρίτες χώρες. Κατά τη διάρκεια 14 μηνών, η επιτροπή εξέτασε τις κυβερνήσεις της Ισπανίας, της Ελλάδας, της Πολωνίας, της Κύπρου και της Ουγγαρίας, πραγματοποιώντας επιτόπιες αποστολές ελέγχου των γεγονότων. Παρά την πολύ ισχυρή αντίσταση των πρωτευουσών στη συνεργασία και τις πολλές εσωτερικές διαμάχες μεταξύ των πολιτικών ομάδων του Κοινοβουλίου που αποσκοπούσαν στην προστασία των χωρών τους από την κοινή γνώμη, η επιτροπή κατάφερε να έχει αντίκτυπο, ιδίως χάρη σε φωνές όπως η ευρωβουλευτής της Renew Sophie in’t Veld. Η τελική έκθεση και οι προτάσεις πολιτικής της επιτροπής έριξαν φως στην κακοδιοίκηση των κυβερνήσεων, ιδίως της Ελλάδας, ενώ έθεσαν το θέμα της ρύθμισης του spyware στην ατζέντα της ΕΕ.

Ωστόσο, η δυναμική εξασθένησε γρήγορα, καθώς η Επιτροπή έκρυψε το θέμα κάτω από το χαλί, απαντώντας υπεκφεύγοντας στην έκθεση της επιτροπής και παράγοντας μη νομοθετικές δράσεις παρακολούθησης.

«Αυτό προφανώς δεν είναι αρκετό κατά την άποψή μας», δήλωσε η ευρωβουλευτής των Πρασίνων Saskia Bricmont στο Euractiv. Υποστήριξε ότι η Επιτροπή έχει πολλές αρμοδιότητες για να δράσει, αλλά «υπάρχει έλλειψη πολιτικής βούλησης».

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «λέει ότι είναι αρμοδιότητα των εθνικών αρχών να διερευνούν [τις περιπτώσεις spyware]. Το όλο θέμα είναι ότι οι εθνικές εθνικές αρχές είναι ένοχες για κατάχρηση», είπε.

Με τις εκλογές του Ιουνίου στην ΕΕ να είναι προ των πυλών, εναπόκειται στο επόμενο Κοινοβούλιο να δώσει συνέχεια και να πιέσει την Επιτροπή να εναρμονίσει τη νομοθεσία σχετικά με τη χρήση του κατασκοπευτικού λογισμικού με ένα δεσμευτικό νομοσχέδιο, όπως έχει ήδη ζητήσει η πλειοψηφία.

«Κομμένοι» επίτροποι και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι

Κάθε πέντε χρόνια, ο υποψήφιος πρόεδρος της Επιτροπής θα ορίζει τους επιτρόπους με τους οποίους θέλει να συνεργαστεί και θα τους παρουσιάζει στο Κοινοβούλιο για ακροάσεις. Είναι η τέλεια ευκαιρία για τους ευρωβουλευτές να εξετάσουν τους επίδοξους επιτρόπους και να υπενθυμίσουν στις χώρες της ΕΕ και στην Επιτροπή ότι έχουν λόγο στο παιχνίδι των ονομάτων. Αυτό ξεκίνησε όταν το Κοινοβούλιο ανάγκασε την Επιτροπή Σαντέρ να παραιτηθεί το 1999 «επειδή υπήρχε πρόταση μομφής».

Γεννήθηκε το όργανο της ΕΕ για την καταπολέμηση της απάτης (OLAF) και ο πρόεδρος της Επιτροπής απέκτησε τη δυνατότητα να απολύει μεμονωμένους επιτρόπους, δήλωσε στο Euractiv ο αντιπρόεδρος του Κοινοβουλίου Othmar Karas (ευρωβουλευτής από το 1999). Το 2019, το Κοινοβούλιο απέρριψε τη Γαλλίδα υποψήφια Sylvie Goulard λόγω εικαζόμενης κατάχρησης κονδυλίων, καθώς και τη Ρουμάνα σοσιαλίστρια Rovana Plumb και τον Ούγγρο διορισμένο από το Fidesz László Trócsányi λόγω ισχυρισμών περί σύγκρουσης συμφερόντων. Η εξουσία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να αποφασίζει για τους υποψηφίους επιτρόπους, να ασκεί εξουσία στο πρόγραμμα εργασίας τους, «είναι σημαντική και σκόπιμη και ενισχύει επίσης το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο», δήλωσε ο κ. Karas.

Οι βουλευτές διαδραμάτισαν επίσης ισχυρό ρόλο στην άσκηση πίεσης στην Επιτροπή για να μην διορίσει μια Αμερικανίδα, την Fiona Scott Morton, επικεφαλής στη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού. Η επιμονή της να ζητά από την Πρόεδρο Ursula von der Leyen περισσότερη διαφάνεια στον διορισμό του συναδέλφου της πολιτικού Markus Pieper του CDU ήρθε να προστεθεί σε αυτή άλλων υψηλόβαθμων αξιωματούχων, και αμφότεροι υπέκυψαν στην πίεση.

Εξομολογήσεις στόχων για το κλίμα

Η αποχώρηση του τσάρου της Πράσινης Συμφωνίας Frans Timmermans (Σοσιαλιστής) από την Επιτροπή σήμαινε ότι το χαρτοφυλάκιό του έπρεπε να ανακατανεμηθεί. Η ολλανδική κυβέρνηση διόρισε τον Wopke Hoekstra (ΕΛΚ) για το χαρτοφυλάκιο «κλίμα». Ο βετεράνος επίτροπος Maroš Šefčovič (S&D) ήταν υποψήφιος για το τμήμα της «Πράσινης Συμφωνίας». Οι φιλικοί προς το περιβάλλον νομοθέτες, οι οποίοι είδαν ότι ο Hoekstra είναι ένας φερόμενος ως πρώην λομπίστας ορυκτών καυσίμων, είδαν μια ευκαιρία να κάνουν φιγούρα.

Εξάλλου, οι επίτροποι πρέπει να εξασφαλίσουν πλειοψηφία δύο τρίτων για να διοριστούν, μια τέλεια ευκαιρία για να εξασφαλίσουν παραχωρήσεις. Το μεγαλύτερο αίτημά τους; Να υποστηρίξει η Επιτροπή έναν στόχο μείωσης του CO2 κατά 90% για το 2040 (σε σχέση με τα επίπεδα του 1990) – μια δύσκολη υπόθεση για το κεντροδεξιό ΕΛΚ του Hoekstra, που ήδη αισθάνεται κόπωση από την Πράσινη Συμφωνία.

Ο Hoekstra συναντήθηκε με τους Πράσινους μια εβδομάδα πριν από την ακρόασή του, ελπίζοντας να εξασφαλίσει την υποστήριξή τους. Κατά την ακρόασή του, δεσμεύτηκε αμέσως για τον στόχο του 90%. Ο καλά προετοιμασμένος Ολλανδός φαινόταν να είναι σίγουρος για τη θέση του Επιτρόπου για το Κλίμα. Ο Šefčovič, ωστόσο, εμφανίστηκε χωρίς παραχωρήσεις και απέτυχε να εξασφαλίσει την πλειοψηφία του, ακυρώνοντας ουσιαστικά τη συμφωνία ΕΛΚ-Σ&Δ να διαχωριστεί το χαρτοφυλάκιο στα δύο (Πράσινη Συμφωνία και Κλίμα) για να ικανοποιήσει και τα δύο κόμματα. Καθώς αναζήτησαν και τους δύο άνδρες να υποστηρίξουν τον στόχο, οι Σοσιαλιστές και οι Πράσινοι απέσυραν την υποστήριξή τους προς τον Hoekstra του ΕΛΚ. Σε μια δεύτερη ακρόαση, ζητήθηκε από τον Šefčovič να υποστηρίξει τον στόχο του 90%, αν ήθελε τη θέση, και αυτός συμμορφώθηκε. Το Κοινοβούλιο πήρε αυτό που ήθελε και ενίσχυσε τη στάση του: η αδύναμη πολιτική εμφάνιση στις ακροάσεις δεν βλάπτει τον εαυτό του, αλλά το κόμμα του, ενώ η καλή προετοιμασία (μιλήστε με τους νομοθέτες εκ των προτέρων!) θα αποδώσει καρπούς.

Πράσινη «αγωγή» ταξινόμησης

Στις 31 Δεκεμβρίου 2021, λίγα λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έστειλε κρυφά την προτεινόμενη «πράσινη» ταξινόμηση στα εισερχόμενα των χωρών της ΕΕ. Υπό την πίεση του Παρισιού και του Βερολίνου, ο οδηγός βιώσιμων επενδύσεων για τις χρηματοπιστωτικές αγορές περιείχε πλέον το φυσικό αέριο και την πυρηνική ενέργεια – οι ακτιβιστές φώναξαν αμέσως για “greenwashing”. Η Επιτροπή πρότεινε έναν πολιτικό νόμο, ενώ είχε εξουσιοδοτηθεί μόνο για τεχνικές αλλαγές. Για τον René Repasi (S&D, Γερμανία), καθηγητή του δικαίου της ΕΕ, η υπόθεση παρουσίασε την τέλεια ευκαιρία: να μηνύσει την εκτελεστική εξουσία της ΕΕ για παραβίαση των δικαιωμάτων του Κοινοβουλίου. Η υπόθεση βρίσκεται επί του παρόντος στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Λουξεμβούργου, αφού το Ευρωπαϊκό Πρωτοδικείο την απέρριψε. Εάν οι ανώτατοι δικαστές του μπλοκ συζητήσουν την υπόθεση, αυτό θα προκαλέσει μια σαρωτική αλλαγή στη νομοθεσία της ΕΕ. Απλά και μόνο με την αναγνώρισή της, το ΔΕΚ θα μπορούσε να εξουσιοδοτήσει οποιοδήποτε μέλος του Κοινοβουλίου να μηνύσει την Επιτροπή κατά τεχνικών πράξεων, γνωστών «ως κατ’ εξουσιοδότηση εκτελεστικών πράξεων» (delegated acts).

Ανεξάρτητα από τις πιθανότητες, η αγωγή του Repasi έχει τη δυνατότητα να αλλάξει την ΕΕ για πάντα – συνεχίζοντας την παράδοση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μέσω της νομολογίας. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε «πλημμύρα» υποθέσεων, προειδοποίησε ένας νομικός.

Ο αποκλεισμός των φυτοφαρμάκων

Το Κοινοβούλιο τορπίλισε μια αμφιλεγόμενη πρόταση για τη μείωση της χρήσης και του κινδύνου των φυτοφαρμάκων στην ΕΕ κατά 50% τον περασμένο Νοέμβριο, μια απροσδόκητη κίνηση που αιφνιδίασε τόσο τους φορείς χάραξης πολιτικής όσο και τους ενδιαφερόμενους. Οι αριστεροί ευρωβουλευτές, συμπεριλαμβανομένων των Πρασίνων και των Σοσιαλιστών, ψήφισαν κατά της θέσης του Κοινοβουλίου επί του φακέλου. Αρνήθηκαν να υποστηρίξουν μια αποδυναμωμένη εκδοχή του κειμένου και σκόπευαν να το επαναδιαπραγματευτούν με τους ομολόγους τους στην επιτροπή περιβάλλοντος του Κοινοβουλίου. Η Πράσινη Αυστριακή ευρωβουλευτής Sarah Wiener αναδείχθηκε ως η κύρια πρωταγωνίστρια: Ως εισηγήτρια του φακέλου, πίεσε για μια ακόμη υψηλότερη φιλοδοξία όσον αφορά τη μείωση των φυτοφαρμάκων από την (ήδη φιλόδοξη) πρόταση της Επιτροπής. Ωστόσο, οι δεξιές ομάδες, μια παράταξη των Φιλελευθέρων και πάνω από δέκα Σοσιαλιστές ψήφισαν κατά της παραπομπής του κειμένου στην επιτροπή, σκοτώνοντας ουσιαστικά τη φιλόδοξη πρόταση. Τελικά, η πρόεδρος της Επιτροπής Ursula von der Leyen ανακοίνωσε την απόσυρση της πρότασης για τη μείωση των φυτοφαρμάκων τον Φεβρουάριο.

Λογοδοσία της Von der Leyen για την Pfizer Gate

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ασχολήθηκε με το λεγόμενο “Pfizer-Gate” μετά την αποκάλυψη από τους New York Times μιας ανταλλαγής sms μεταξύ της προέδρου της Επιτροπής Ursula von der Leyen και του διευθύνοντος συμβούλου του φαρμακευτικού κολοσσού Pfizer κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19. Η Von der Leyen και ο Αλμπέρτ Μπουρλά εικάζεται ότι διαπραγματεύτηκαν απευθείας με ιδιωτικά μηνύματα την αγορά 1,8 δισεκατομμυρίων δόσεων εμβολίου COVID-19 για τις χώρες της ΕΕ το 2021. Η Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων (ENVI) και η Ειδική Επιτροπή για την πανδημία COVID-19 (COVI) του Κοινοβουλίου έχουν αφιερώσει πολλές συνεδριάσεις στη διερεύνηση της πύλης της Pfizer, ζητώντας διαφάνεια. H Γαλλίδα ευρωβουλευτής των Πρασίνων Michèle Rivasi ήταν γνωστό ότι ήταν η κορυφαία ευρωβουλευτής στην υπόθεση. Αφιέρωσε μέρος της τελευταίας της θητείας στη διερεύνηση της υπόθεσης πριν πεθάνει τον Νοέμβριο. Το σκάνδαλο ερευνάται επί του παρόντος από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία (EPPO) και από Βέλγο δικαστή στη Λιέγη.

Η «πατρότητα» του ταμείου ανάκτησης της ΕΕ

Λίγα χρόνια μετά την πανδημία COVID-19, ένα σημαντικό ορόσημο για την ΕΕ που βρίσκεται ακόμη στο μυαλό όλων είναι η απόφαση όλων των κρατών μελών να δημιουργήσουν ένα ταμείο πολλών δισεκατομμυρίων για τη στήριξη των οικονομιών του μπλοκ που δανείζονται από τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Οι περισσότεροι θυμούνται την πρόταση που έκαναν η τότε καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ και ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν. Όμως το Κοινοβούλιο ήταν το πρώτο που έθεσε δημοσίως την ιδέα στο τραπέζι. Στο ψήφισμά του που εγκρίθηκε στις 17 Απριλίου 2020 – περίπου ένα μήνα μετά τα πρώτα λουκέτα – οι ευρωβουλευτές «καλούν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προτείνει ένα μαζικό πακέτο ανάκαμψης και ανασυγκρότησης για επενδύσεις (…)- οι αναγκαίες επενδύσεις θα χρηματοδοτηθούν από (…) ομόλογα ανάκαμψης με εγγύηση του προϋπολογισμού της ΕΕ».

«Ήταν η πρώτη φορά που έγινε ψηφοφορία επί ενός κειμένου που ωθεί σε ένα κοινό χρέος και ψηφίστηκε πολύ ευρέως στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο», δήλωσε στο Euractiv η Γαλλίδα ευρωβουλευτής Nathalie Loiseau.

«Εκείνη την ημέρα, ο Εμανουέλ Μακρόν κοίταξε ποια κόμματα, ιδίως τα κυβερνητικά, είχαν ψηφίσει υπέρ και τηλεφώνησε στην Άνγκελα Μέρκελ. Αμέσως μετά, συμφώνησαν να κάνουν την κοινή τους πρόταση», υπενθύμισε η Loiseau. Ένα μήνα αργότερα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε επίσημα το σχέδιο. Δύο μήνες αργότερα, στα μέσα Ιουλίου, έπειτα από ημέρες συζητήσεων και διαπραγματεύσεων σχετικά με τον μελλοντικό προϋπολογισμό της ΕΕ και το ταμείο ανάκαμψης που θα συνδεόταν με αυτόν, οι ηγέτες υιοθέτησαν την ιδέα, δίνοντας τη θέση τους στο ταμείο 750 δισεκατομμυρίων ευρώ NextGenerationEU. Το ταμείο ανέρχεται σε 806,9 δισ. ευρώ σε τρέχουσες τιμές.

Ο πρώτος επισκέπτης της Ουκρανίας

Ο πόλεμος στην Ουκρανία είχε μόλις ξεσπάσει το 2022 και το Κοινοβούλιο έδειξε την πρόθεσή του να συμμετάσχει στη συζήτηση για τη στήριξη της εμπόλεμης χώρας με τον πιο φιλόδοξο τρόπο: Η Πρόεδρός του, Ρομπέρτα Μετσόλα, επισκέφθηκε το Κίεβο και την πόλη Bucha στις αρχές Απριλίου 2022. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχει σχεδόν καμία αρμοδιότητα ή αντίκτυπο στην εξωτερική και αμυντική πολιτική της ΕΕ, εκτός από τα κονδύλια του προϋπολογισμού, και την πίεση προς τις κυβερνήσεις και το εκτελεστικό όργανο της ΕΕ να λάβουν περαιτέρω μέτρα καταδίκης, δράσης και υποστήριξης. Η αιφνιδιαστική επίσκεψη του Μετσόλα στη ρημαγμένη από τον πόλεμο χώρα ήταν η πρώτη από επικεφαλής θεσμικού οργάνου της ΕΕ και έδειξε πόσο πολιτικός μπορεί να είναι ο ρόλος του Κοινοβουλίου.

Σε ομιλία της στο ουκρανικό κοινοβούλιο, υποσχέθηκε να βοηθήσει τους Ουκρανούς να ενταχθούν στην ΕΕ, ζήτησε αυστηρότερες κυρώσεις κατά της Ρωσίας και υποσχέθηκε στήριξη στους πρόσφυγες πολέμου. Για τους Ουκρανούς, ήταν επίσης ένα σημάδι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση νοιάζεται. Στη συνέχεια, ακολούθησε γρήγορα ένας καταιγισμός ταξιδιών (λιγότερο μυστικών και περισσότερο δημοσιευμένων) από την πρόεδρο της Επιτροπής Ursula von der Leyen και τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Charles Michel, σε διαφορετικές περιπτώσεις.

Το Qatargate ωθεί την Επιτροπή να προτείνει όργανο δεοντολογίας της ΕΕ

Τέλος, μια σημαντική στιγμή αυτής της νομοθετικής περιόδου που έδειξε την επίδραση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αυτή τη φορά για αρνητικούς λόγους, είναι το σκάνδαλο Qatargate. Η πρώην αντιπρόεδρος του Κοινοβουλίου Eva Kaili, ο πρώην ευρωβουλευτής Pier Antonio Panzeri και ο σύντροφος της Kaili, Francesco Giorgi, συνελήφθησαν τον Δεκέμβριο του 2022, αφού κατηγορήθηκαν για αποδοχή τεράστιων ποσών σε δωροδοκίες για να επηρεάσουν την πολιτική της ΕΕ, ενώ ο Βέλγος ευρωβουλευτής Marc Tarabella συνελήφθη και κατηγορήθηκε για το ίδιο έγκλημα τον Φεβρουάριο του 2023.

Η είδηση προκάλεσε σοκ σε ολόκληρη την ΕΕ, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τον τρόπο θωράκισης του Κοινοβουλίου και των θεσμικών οργάνων της ΕΕ στο σύνολό τους από ξένες παρεμβάσεις και την πρόληψη της διαφθοράς. Παρά το γεγονός ότι το Κοινοβούλιο είχε ζητήσει τη δημιουργία ενός οργάνου δεοντολογίας της ΕΕ για την τυποποίηση και τον έλεγχο της συμπεριφοράς των μελών των θεσμικών οργάνων από τον Σεπτέμβριο του 2021, μόνο μετά το Qatargate η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε επίσημα τη δημιουργία του οργάνου τον Ιούνιο του 2023. Μετά από διαπραγματεύσεις μεταξύ επτά θεσμικών οργάνων της ΕΕ, το Κοινοβούλιο ενέκρινε τη δημιουργία του οργάνου δεοντολογίας της ΕΕ στην τελευταία σύνοδο ολομέλειας τον Απρίλιο, παρά τις προσπάθειες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) να το αποτρέψει.