Έχει καταδικαστεί για υποκίνηση φυλετικού μίσους, δέχθηκε σφοδρές επιθέσεις από ιστορικούς επειδή ισχυρίστηκε ότι ο συνεργάτης των Ναζί και επικεφαλής της δωσιλογικής, κατοχικής «κυβέρνησης» του Βισύ, στρατάρχης, Φιλίπ Πετέν «έσωσε Γάλλους Εβραίους», ενώ στην πραγματικότητα βοήθησε στο να μεταφερθούν σε στρατόπεδα θανάτου, και χαρακτηρίστηκε από τον σημερινό Γάλλο υπουργό Δικαιοσύνης ως επικίνδυνος ρατσιστής και αρνητής του Ολοκαυτώματος. Παρόλ’ αυτά, ο 63χρονος, Ερίκ Ζεμούρ, το νέο «πουλέν» της γαλλικής ακροδεξιάς, σύμφωνα με μια νέα δημοσκόπηση που δημοσιοποιήθηκε την Παρασκευή, εκτοπίζει τη Μαρίν Λεπέν και περνάει στον δεύτερο γύρο απέναντι στον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν στις προεδρικές εκλογές του ερχόμενου Απριλίου.

Όλα αυτά, από έναν γόνο… Εβραίων Βερβέρων που – κατά μια ακόμη  ειρωνία της «μοίρας» σε σχέση με τις σημερινές αντιμεταναστευτικές  απόψεις του – μετανάστευσαν από την Αλγερία στην Γαλλία τη 10ετία του ’50.  

Ο Ζεμούρ γεννήθηκε και μεγάλωσε στα προάστια του Παρισιού και έγινε πολιτικός ρεπόρτερ της εφημερίδας «Le Figaro», καλύπτοντας τη δεξιά και την ακροδεξιά. Έγινε διάσημος μετά από ένα εσκεμμένα προκλητικό βιβλίο του 2006 σχετικά με τους κινδύνους αυτού που αποκάλεσε «φεμινιστική ιδεολογία» και την προώθηση της εγγενούς «ανάγκης κυριαρχίας» των ανδρών.

«Πρωτόγονη» ακροδεξιά ρητορική

Για την βιομηχανία του θεάματος όμως, ο Ζεμούρ, ακριβώς λόγω του προβοκατόρικου προφίλ του, ήταν «κελεπούρι». Έτσι, ανέτειλε το τηλεοπτικό άστρο του, ως ένας προκλητικός συνομιλητής, του οποίου οι εξωφρενικές απόψεις θα έφερναν μεγάλα ποσοστά τηλεθέασης. Στόχος του ήταν να κλονίσει αυτό που αποκάλεσε ως αριστερή «πολιτικά ορθή συναίνεση».

Κάπως έτσι, η αναγνωρισιμότητά του άρχισε να καταγράφει από τις αρχές Οκτωβρίου, υψηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, τόσο έναντι της Λεπέν, όσο και του Μακρόν. Εξέλιξη η οποία έχει εξοργίσει τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την Αριστερά, πολιτικά πρόσωπα της οποία εκφράζουν δημόσια τη «ναυτία» τους, από το γεγονός ότι δόθηκε στον Ζεμούρ τεράστιος τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός χρόνος το τελευταίο διάστημα, για να προωθήσει το τελευταίο του βιβλίο, στο οποίο ισχυρίζεται ότι η μετανάστευση και το Ισλάμ θα καταστρέψουν τη χώρα και προειδοποιεί για έναν «φυλετικό πόλεμο».

Υπογράφοντας το βιβλίο του σε όλη τη Γαλλία, υποστηρίζει ότι ο «λευκός, ετεροφυλόφιλος άνδρας» απειλείται από εθνοτικές μειονότητες και ένα λεγόμενο «γκέι λόμπι». Ισχυρίζεται ότι οι ξένοι έχουν «καταλάβει» ολόκληρες γειτονιές  και, αν δεν σταματήσει η μετανάστευση, η Γαλλία θα γίνει «ισλαμική δημοκρατία».

Ο Ζέμουρ θαυμάζει επίσης τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και θεωρεί το Brexit ως «τεκμήριο» για τη θέση του κατά της μετανάστευσης. Λέει ότι θέλει να δημιουργήσει ένα υπερσυντηρητικό τόξο από την δεξιά προς την ακροδεξιά, αξιοποιώντας ψηφοφόρους τόσο από χαμηλά εισοδήματα όσο και από αυτό που αποκαλεί μορφωμένη «πατριωτική αστική τάξη».

Οι πολιτικές του φιλοδοξίες στοχεύουν εν μέρει την ακροδεξιά δυναστεία των Λεπέν. Τα τελευταία 47 χρόνια, όλες τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, εκτός από το 1981, είχαν και έναν ακροδεξιό υποψήφιος από την οικογένεια της Λεπέν.

Αλλά ενώ η – πάντα ακροδεξιά – Μαρίν Λεπέν προσπάθησε να διευρύνει τη βάση των ψηφοφόρων της «εξυγιάνοντας» την εικόνα του «Εθνικού Μετώπου», έτσι ώστε να εμφανιστεί ότι κρατά «αποστάσεις» από το ρατσιστικό παρελθόν τουκαι αλλάζοντας το όνομά του σε «Εθνική Συσπείρωση», ο Ζεμούρ υποστηρίζει ότι έχει γίνει πολύ «μαλακή». Ότι η Λεπέν δεν θα μπορούσε ποτέ να κερδίσει τις εκλογές και ότι η Γαλλία θέλει μια πιο ριζοσπαστική στάση σε αυτό που αποκαλεί «πόλεμο πολιτισμών».

Λέει επίσης ότι η Γαλλία «βυθίζεται» από μετανάστες οι οποίοι θα πρέπει να αναγκαστούν να δίνουν στα παιδιά τους «γαλλικά ονόματα». Ότι το εκπαιδευτικό σύστημα της Γαλλίας έχει «αλωθεί» από τον «μαρξισμό, τον αντιρατσισμό και τις ιδεολογίες ΛΟΑΤΚΙ». Και παρά την, ενίοτε εξόφθαλμα προκλητική, προβολή του από τα ΜΜΕ, τα κατηγορεί ως «μια μηχανή προπαγάνδας που μισεί τη Γαλλία». «Πληρωμένα με τους φόρους σας, σας φτύνουν συνεχώς» λέει στους οπαδούς τους. «Φτύνουν τη γαλλική ιστορία και τον πολιτισμό και φτύνουν τον γαλλικό λαό, τον οποίο θέλουν να δουν να εξαφανίζεται».

Με αυτήν την μάλλον «πρωτόγονη», από επικοινωνιακή άποψη, τακτική, ο Ζέμμουρ, χωρίς κομματικό μηχανισμό και την παραμικρή εκλογική εμπειρία, αλλά χάρη, σε μεγάλο βαθμό στις πολλές εμφανίσεις του και στο «σπρώξιμο» από τα μέσα ενημέρωσης, όπου συχνά παρουσιάζει τις απόψεις του χωρίς αμφισβήτηση, ξεπέρασε τη Λεπέν στις δημοσκοπήσεις.

Και καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση

Η τελευταία δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε από την Ipsos Sopra Steria για την εφημερίδα Le Monde είναι μόλις η δεύτερη που δείχνει τον Ζεμούρ να περνάει στον δεύτερο γύρο με ποσοστό 16-16,5% των ψήφων στον πρώτο γύρο έναντι 15-16% για τη Λεπέν.

Και όλα αυτά ενώ ο Ζεμούρ δεν έχει ανακοινώσει επίσημα την υποψηφιότητά του αλλά αναμένεται ότι θα είναι υποψήφιος.

«Ο Ζεμούρ χρησιμοποιεί έναν πολύ παλιομοδίτικο, γαλλικό ακροδεξιό λόγο – δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο σε αυτό που λέει», εξηγεί στον Guardian η Cécile Alduy, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και ειδική στη γαλλική πολιτική σημασιολογία. «Αλλά αυτό που είναι καινούργιο είναι η υποδοχή και η αποδοχή αυτού του λόγου στη δημόσια συζήτηση… Είναι ένα σημείο καμπής στη γαλλική πολιτική ιστορία ότι ο λόγος του Ζεμούρ έχει τόσο πολύ χώρο και νομιμότητα από τα μέσα ενημέρωσης».

Οι καταδίκες για υποκίνηση φυλετικού μίσους δεν σταμάτησαν τη μετεωρική τηλεοπτική καριέρα του Ζεμούρ. Το 2011, καταδικάστηκε για υποκίνηση φυλετικού μίσους επειδή είπε σε τηλεοπτική εκπομπή ότι οι έμποροι ναρκωτικών ήταν κυρίως «μαύροι και Άραβες» και του επιβλήθηκε πρόστιμο επειδή είπε σε άλλο κανάλι ότι οι εργοδότες «είχαν δικαίωμα» να απορρίψουν μαύρους ή Άραβες υποψήφιους.

Την περασμένη Άνοιξη, ο ερευνητικός ιστότοπος Mediapart δημοσίευσε καταγγελίες γυναικών για σεξουαλική παρενόχληση από τον Ζεμούρ. Ο ίδιος και ο δικηγόρος του αρνήθηκαν να σχολιάσουν και δεν έχει ξεκινήσει καμία νομική έρευνα.

Παρά την δημοσκοπική του επέλαση, η τελευταία έρευνα δεν έδειξε κολακευτικά αποτελέσματα για τον ίδιο, σε ό,τι αφορά στα «ποιοτικά» χαρακτηριστικά. Μόνο το 20% των ερωτηθέντων θεωρεί πως έχει ό,τι χρειάζεται προκειμένου να γίνει πρόεδρος, σε σύγκριση με 30% για τη Λεπέν. Ενώ το 21% των ανδρών άνω των 60 ετών υποστηρίζουν τον Ζεμούρ, το ποσοστό των γυναικών κάτω των 35 ετών που τον υποστηρίζουν είναι μόλις 8%.