Στα ψιλά γράμματα των διεθνών και ειδικά των βρετανικών ΜΜΕ φαίνεται να πέρασε η ενθρόνιση του πρίγκιπα Καρόλου του Οίκου του Ουίνδσορ, ως βασιλιάς Κάρολος Γ΄, διατηρώντας το όνομά του και σπάζοντας έτσι την μακραίωνη βρετανική βασιλική παράδοση να παίρνει το όνομα του παππού του από την πλευρά της μητέρας του Γεώργιος Ζ’. Μήπως όμως αυτό σημαίνει κάτι;

Σύμφωνα με ανάλυση της Le Monde, πρόκειται για μια απόφαση που εγείρει πολλά ερωτήματα σε εκείνους γνωρίζουν την ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου.

Σημειώνεται ότι και η μητέρα του διατήρησε το όνομά της Ελισάβετ και απομακρύνθηκε από αυτό του παππού της, γεννημένου Αλέξανδρου, που έγινε βασιλιάς με το όνομα Γεώργιος ΣΤ’. Το «Ελισάβετ» εξάλλου είναι ένα όνομα που συνδέθηκε με την Αγγλική Αναγέννηση, την εποχή του Σαίξπηρ και την βρετανική νίκη επί της Αήττητης Ισπανικής Αρμάδας. Έτσι, όπως αναφέρεται στη Le Monde, η επιλογή ονόματος για έναν μονάρχη δεν είναι ασήμαντη. 

Σε τι παραπέμπει όμως το όνομα Κάρολος;

Το αμφιλεγόμενο όνομα Κάρολος

Είναι γεγονός ότι ο άλλοτε σύζυγος της λαοφιλούς πριγκίπισσας Νταϊάνας, υιοθέτησε το όνομα δύο βασιλιάδων του 17ου αιώνα που με τις πολιτικές τους προκάλεσαν εμφύλιο πόλεμο και εσωτερικές ταραχές στο βασίλειο. Ο Κάρολος Στιούαρτ, ο πρώτος με το όνομα αυτό, εκτελέστηκε για προδοσία κατά τη διάρκεια του Αγγλικού Εμφυλίου Πολέμου μεταξύ των κοινοβουλευτικών και των βασιλικών το 1649. Μετά από εκείνον τον πόλεμο καταργήθηκε η βασιλεία για αρκετά χρόνια.

Ο Κάρολος Β’, ο γιος του, ήταν ο πρώτος βασιλιάς που αποκατέστησε τη βασιλεία το 1660. Ωστόσο, η βασιλεία του σημαδεύτηκε από τον άστατο και μπον βιβέρ χαρακτήρα του, ενώ η λέπρα του 1665 και η μεγάλη πυρκαγιά του Λονδίνου του 1666 δεν ξεχάστηκε ποτέ.  Συνεπώς, είναι ένα όνομα που συνδέεται με τραγικές περιόδους της βρετανικής ιστορίας που η βασιλεία είδε την ισχύ της να περιορίζεται.

Μία πινελιά νεωτερικότητας

Υπενθυμίζεται ότι το 2018, ο Κάρολος είχε αναφέρει ότι δεν θα κρατούσε απαραίτητα το δικό του όνομα όταν θα γινόταν βασιλιάς, καθώς η επιλογή να ονομαστεί Γεώργιος Ζ’ θα ήταν η επιλογή της παράδοσης, της μονιμότητας και της συνέχειας. Ήταν μια περίοδος, που όπως αναφέρεται και στη Le Monde, ο Κάρολος ακόμα ζούσε στη σκιά της μητέρας του.

Έκτοτε, όμως ο Κάρολος αναθεώρησε. Μήπως λοιπόν η διατήρηση το ονόματός του και το σπάσιμο της παράδοσης, είναι ένας τρόπος να φέρει νεωτερισμούς στην βασιλεία του, ακόμα και με την υιοθέτηση ενός ονόματος που συνδέθηκε με μαύρες στιγμές για τον θρόνο;

Ο Κάρολος, καθώς υποσχέθηκε ότι θα είναι ένας διαφορετικός μονάρχης, όλα δείχνουν ότι σκοπεύει να επηρεάσει ένα μακραίωνο συνταγματικό σύστημα δίνοντάς του πινελιά νεωτερικότητας. Κανείς δεν μπορεί ακόμη να πει τι είδους νεωτερικότητα θα είναι, όπως αναφέρει η Le Monde, αλλά είναι προφανές ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα οι ιδέες του Καρόλου Γ΄ ήταν μπροστά από την οικολογία, την υπεράσπιση της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, την εναλλακτική ιατρική ή τη βοήθεια στους άπορους νέους μέσω του ιδρύματός του «The Prince’s Trust».

Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο Κάρολος Γ’ ανέβηκε στο θρόνο σε μία δύσκολη περίοδο για το Βασίλειο, αλλά, αυτήν τη φορά, ορισμένες από τις δεσμεύσεις του ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της εποχής. Ξεκινά τη βασιλεία του ταυτόχρονα με την ανάληψη των καθηκόντων της νέας πρωθυπουργού. Η Le Monde καταλήγει πως πρέπει να ελπίζουμε ότι θα δούμε στην επιλογή αυτού του ονόματος ως μια επιθυμία για ανεξαρτησία, επιβεβαίωση και αποδοχή ενός ταραγμένου παρελθόντος -του δικού του και αυτού των προγόνων του- που μπορεί να ξεπεραστεί.