Δεν μπορεί να αποδείξει κανείς, αν όντως η  υπόθεση που αφορούσε την καταγγελία για βιασμό της καμαριέρας Nafissatou Diallo, από τον Ντομινίκ Στρος Καν το 2011, ήταν η απαρχή των ζυμώσεων για το κίνημα Mee Too, που εκδηλώθηκε 6 χρόνια μετά, όπως ισχυρίζεται η επιζήσασα στο νέο ντοκιμαντέρ του Netflix «Σουίτα 2806» του Jalil Lespert. Το σίγουρο είναι, πως αν δεν είχε προηγηθεί το #Meetoo και η ενδυνάμωση των γυναικείων κινημάτων τα τελευταία χρόνια, αρκετοί θεατές του ντοκιμαντέρ, ίσως να μην ήταν τόσο απόλυτα οργισμένοι και οργισμένες, με τα στελέχη του σοσιαλιστικού κόμματος, τα οποία έως σήμερα στηρίζουν τον άλλοτε πανίσχυρο άνδρα και τον αθωώνουν με φράσεις όπως: «Ο Στρος Καν είναι ένας αισθησιακός άνδρας. Δεν πρέπει ο πρόεδρος να είναι αισθησιακός;» όπως φαίνεται να δηλώνει  ο πρώην υπ. Πολιτισμού Τζακ Λανγκ. Τα πυρά των θεατών στρέφονται περισσότερο  στους υποστηρικτές του Στ. Καν και λιγότερο στον δημιουργό της ταινίας, που έδωσε βήμα στην Diallo να απευθυνθεί για πρώτη φορά με εκτενή συνέντευξη, στον κόσμο.

«Μα είναι Γάλλος!»

Όπως και στην υπόθεση Weinstein, που ταυτίστηκε με το κίνημα #meetoo, έτσι και στην υπόθεση Στρος Καν, πολλοί ήξεραν, αλλά δεν μιλούσαν. Όταν η νεαρή Banon, κόρη βουλεύτριας του σοσιαλιστικού κόμματος, μίλησε σε τηλεοπτική εκπομπή για την απόπειρα βιασμού της από τον Στ. Καν πολύ πριν την καταγγελία της έγχρωμης καμαριέρας του Sofitel, το όνομα του «κόπηκε» από την εκπομπή και οι παρευρισκόμενοι γελούσαν σαν να άκουγαν μια ευχάριστη ιστορία.

Ωστόσο μέχρι σήμερα, πολλοί παραμένουν οι υποστηρικτές της θεωρίας, ότι ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ, παγιδεύτηκε ενώ ήταν αθώος, στηρίζοντας την επιχειρηματολογία τους σε ένα σωρό στερεότυπα που ρίχνουν νερό στον μύλο της κουλτούρας του βιασμού όπως η φράση «… μα είναι Γάλλος, είναι γνωστό το ελευθεριακό κλίμα στη χώρα μας» ή η ανάγκη διαχωρισμού της επαγγελματικής με την προσωπική ζωή, όπως υποστήριξε ο Delrene Boyd πρώην βοηθός του Στρος Καν. «Ίσως να ήταν υπερβολικά ρομαντικός, ποιητικός…» είπε ο πρώην υπ. Πολιτισμού Τζακ Λανγκ, χωρίς να εξηγεί βέβαια πως συνδέεται ο βιασμός με τον ρομαντισμό και κάνοντας πολλούς να τον κατηγορούν ότι κρύβει τα εγκλήματα πάθους πίσω από την δικαιολογημένη παρόρμηση του άνδρα.

Οι βιαστές δεν είναι πεινασμένοι για σεξ

«Είμαι αηδιασμένος με τους μισούς Γάλλους στη “Σουίτα 2806”», έγραψε χρήστης των social media, ενώ από τα πυρά δεν γλίτωσε ούτε η πρώην υπ. Εργασίας και φίλη του Στ. Καν, Εlisabeth Guigou για την φράση της: «Γνωρίζαμε ότι ο Ντομινίκ ήταν γυναικάς, αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά του να γοητεύεις και του να ασκείς βία. Και γιατί να καταφύγει σε αυτό; Είναι ένας λαμπρός, γοητευτικός, έξυπνος άνθρωπος». Στην  δήλωση αυτή της Guigou, αποδίδουν δικαίως διάθεση αθώωσης του Στ. Καν και ταυτόχρονα σπίλωσης της επιζήσασας αφού παρουσιάζεται ως ανυπόληπτη αφού ο ισχυρός πρόεδρος του ΔΝΤ, δεν είχε ανάγκη να βιάσει μια Αφρικανή καμαριέρα, αφού είχε προφανώς όλα τα μόντελα στα πόδια του.

Πολλές φεμινίστριες ανάμεσα τους και γνωστές συγγραφείς όπως η Noémie Renard υπενθυμίζουν με κάθε ευκαιρία, ότι οι περισσότεροι βιαστές δεν είναι «πεινασμένοι για σεξ». Έχουν συνήθως πολλές  συντρόφους και κάνουν έρωτα συχνά.

Ο υπαινιγμός της της Guigou, ότι ένας λαμπρός άνθρωπος, αποκλείεται να είναι βιαστής, εξοργίζει δικαίως τις γυναίκες και στις δύο όχθες του Ατλαντικού και για έναν επιπλέον λόγο:

«Έκαναν  την  Nafissatou Diallo  να φαίνεται βρόμικη. Όλα αυτά, επειδή δεν ταιριάζει στην εικόνα ενός  τέλειου θύματος. Πάντα θα πιστεύω την ιστορία της» γράφει άλλος χρήστης στο twitter.

Ενόχλησε όμως και η  Anne Sinclair, η λαμπερή δημοσιογράφος και τότε σύζυγος του Dominique Strauss-Kahn η οποία έμεινε στο πλάι του μέχρι την αθώωση του για να πάρει διαζύγιο λίγα χρόνια μετά. «…είναι οι γυναίκες που τον προκαλούν, είναι οι γυναίκες που του ρίχνονται γέρνοντας στον λαιμό του” φαίνεται να είπε σύμφωνα με την Raphaëlle Bacqué, δημοσιογράφο της Le Monde.

Σκηνοθέτησε ο Σαρκοζί το σκάνδαλο;

Αυτό υποστηρίζει ένας  μελετητής της υπόθεσης μιλώντας στο ντοκιμαντέρ, ο οποίος στηρίζει την άποψη του στο ότι η κάμερα του ξενοδοχείου κατέγραψε δύο άνδρες της ασφάλειας, να πανηγυρίζουν όταν πείθουν τελικά την υπάλληλο να κάνει καταγγελία στην αστυνομία.

Ο Σαρκοζί θεωρείτο εκείνη την περίοδο αδιαμφισβήτητο φαβορί για την γαλλική προεδρία, λόγω της δημοφιλίας του, της επιτυχούς πορείας του στο ΔΝΤ  και της προσωπικής του ακτινοβολίας που έφερε νέο αέρα όπως λένε οι συνάδελφοι του, στο πολιτικό σύστημα της Γαλλίας. Με την σύλληψη του έχασε την προεδρία, κλονίστηκε η εικόνα του ίδιου και του κόμματος, αφήνοντας τη χώρα στα χέρια του Σαρκοζί ο οποίος φαινόταν έως εκείνη τη στιγμή σχεδόν απεχθής σε μεγάλο μέρος του γαλλικού λαού.

Αντικριστά σε αυτήν την αφήγηση στο ντοκιμαντέρ, η επιζήσασα που ξανά καλείται  να υποστηρίξει ότι υπήρξε θύμα του Στρος Καν, λέγοντας κλαίγοντας πως δέχθηκε απειλές που την ανάγκασαν να μετακομίσει κατά τη διάρκεια της δίκης. «Βάζουν το θύμα να ξαναζήσει το δράμα του» σχολιάζουν χρήστες του fb. Η ίδια ωστόσο, ξεκαθαρίζει μιλώντας στους δημιουργούς του ντοκιμαντέρ, ότι είναι μια ευκαιρία γι’αυτήν να την γνωρίσει ο κόσμος, αφού  μετά την αθώωση του πολιτικού, αλλά και την Γαλλική κοινή γνώμη εναντίον της, θεωρεί ότι στιγματίστηκε ως πόρνη που εκμεταλλεύτηκε τον Στ. Καν για να βγάλει λεφτά. Τα έβαλε με τα θηρία και κατέληξε απολογούμενη παρά το γεγονός ότι παρουσιάστηκε κι άλλη γυναίκα, η οποία ομολόγησε πως είχε δεχτεί σεξουαλική επίθεση από τον Στρος Καν.

Ο λόγος για την νεαρή Banon όπως γράψαμε νωρίτερα, η οποία δηλώνει ότι δέχθηκε την επίθεση κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης που πήρε από τον Στ. Καν με αφορμή το πρώτο της βιβλίο. Την αποκάλυψη έκανε η μητέρα της και πρώην  βουλεύτρια  του σοσιαλιστικού κόμματος όταν , βγήκε το 2011, ισχυριζόμενη ότι η κόρη της είχε υποστεί σεξουαλική επίθεση από το DSK κατά τη διάρκεια συνέντευξης το 2002.

«Ο Στρος Καν είναι ο μπαμπάς μου, ο Ναφισάτου είναι σκύλα» και η απάντηση του Στρος Καν

Το ντοκιμαντέρ κλείνει με την αθώωση του Στ. Καν, μετά την παραδοχή του για συναινετική επαφή και την υψηλή αποζημίωση που πήρε η Diallo. Η φωνή του πρώτου απουσιάζει καθώς αρνήθηκε να μιλήσει στους δημιουργούς του ντοκιμαντέρ. Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα όμως, ετοιμάζει ντοκιμαντέρ με την δική του εκδοχή που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο. Ο ίδιος έχει από τότε αναλάβει αρκετές θέσεις κύρους συμπεριλαμβανομένου του συμβούλου του Σουδάν και της Σερβίας. Η Ναφισάτου άνοιξε εστιατόριο στην πατρίδα της.

«Έχουμε μάθει πολλά από την υπόθεση Στρος Καν. Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή η γνώση, δεν προήλθε από τον ουρανό. Εάν η χειραφέτηση των γυναικών διδάσκει ένα πράγμα, αυτό είναι ότι οι αδικίες δεν διορθώνονται ποτέ μηχανικά από οποιαδήποτε «αίσθηση δικαιοσύνης της ιστορίας». Ο θυμός του 2011 χρειάστηκε έξι χρόνια για να εκραγεί» γράφει η  Maïa Mazaurette στην Le Monde στο άρθρο, στου οποίου τον επίλογο βρίσκουμε το παρακάτω απόσπασμα:

«Βρισκόμαστε τον Δεκέμβριο του 2020: σε μια φημισμένη σχολή επιχειρήσεων, οι μαθητές τραγουδούν “Ο DSK είναι ο μπαμπάς μου, η Ναφισάτου είναι σκύλα”. Το βίντεο είναι εδώ, το χρωστάμε στον ανεξάρτητο δημοσιογράφο Iban Raïs. Είμαστε τον Δεκέμβριο του 2020: μετά το Στρος Καν, μετά το #metoo, ο κόσμος έχει αλλάξει, αλλά όχι αρκετά.