Έλεγχος σκέψης MK-Ultra / Πώς και γιατί η CIA έδωσε LSD και δολοφόνησε τον επικεφαλής του πειράματος

Δέχθηκα πολλές ερωτήσεις για το προχθεσινό μου άρθρο για την επιχείρηση MK-Ultra, μία από τις πιο βρόμικες επιχειρήσεις της CIA μετά τον πόλεμο. Σήμερα γράφω για έναν επιστήμονα που δολοφονήθηκε. Αλλά και τις απίστευτες ιστορίες άλλων αθώων πολιτών που υποβλήθηκαν παρά τη θέλησή τους στο ίδιο πρόγραμμα ελέγχου της σκέψης και αλλαγής της προσωπικότητας τους.

Θα σας προτείνω και ντοκιμαντέρ για να δείτε τις ιστορίες, που μοιάζουν απίστευτες αλλά είναι αληθινές. Πάμε από την αρχή:

Ο Φρανκ Όλσον ήταν Αμερικανός χημικός που εργαζόταν σε προγράμματα βιολογικών όπλων.

Είχε επινοήσει ένα αεροζόλ μεταμφιεσμένο σε απωθητικό σπρέι για τα έντομα, που περιείχε το θανατηφόρο παθογόνο της αλλαντίασης. Χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία για να σκοτώσει έναν Ρώσο αξιωματικό της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών GRU, κατά την επίσκεψή του στο Γκντανσκ της Πολωνίας το 1951.

Ένα άλλο δημιούργημα του ήταν μια οδοντόκρεμα που περιείχε σαλμονέλα. Η CIA φρόντισε να διανεμηθεί το 1952 στα βουλγαρικά στρατεύματα στη Σόφια. Ενα άλλο όπλο με βακτήριο shigella, είχε εισαχθεί σε πολωνικής παραγωγής μαρμελάδα, προκαλώντας ακατάσχετη διάρροια. Το 1952 δημιούργησε μια μεγάλη επιδημία μεταξύ των Πολωνών και άλλων στρατευμάτων του Συμφώνου της Βαρσοβίας.

Όλα αυτά, και πολλά άλλα, ο Ολσον τα είχε παράγει στο εργαστήριό του στο Fort Detrick, κοντά στην Ουάσινγκτον. Από το 1943, ο Όλσον εργαζόταν εκεί και στη συνέχεια ενεπλάκη με το πρόγραμμα ελέγχου της σκέψης MK-Ultra, για το οποίο έγραψα αναλυτικά στο προηγούμενο άρθρο.

Για να διασφαλιστεί ότι τα όπλα του Ολσον λειτουργούσαν, δοκιμάζονταν σε άτομα που η CIA χαρακτήριζε ως “αναλώσιμα”: ύποπτους διπλούς πράκτορες, συλληφθέντες κατασκόπους και άλλους που κρατούνταν σε στρατόπεδα κράτησης στην αμερικανική ζώνη στη νότια Γερμανία. Την ίδια εποχή στις ΗΠΑ, LSD χορηγήθηκε σε κρατούμενους αμερικανικών φυλακών και θαμώνες οίκων ανοχής χωρίς να το γνωρίζουν.

Ήταν η δεκαετία του 1950, όταν ο Ψυχρός Πόλεμος βρισκόταν στο απόγειό του. Αλλά ο Όλσον δεν είχε δει ποτέ το αποτέλεσμα της δουλειάς του. Τότε, το καλοκαίρι του 1953, επισκέφθηκε ένα “καταφύγιο” της CIA κοντά στη Στουτγάρδη.

Είδε άνδρες να πεθαίνουν, συχνά με αβάσταχτο πόνο, από τα όπλα που είχε κατασκευάσει. Σοκαρίστηκε, διαμαρτυρήθηκε και απείλησε ότι θα αποκάλυπτε το πρόγραμμα.. Όταν επέστρεψε στο Φορτ Ντέτρικ τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, η μοίρα του είχε σφραγιστεί. Ο διευθυντής της CIA Άλαν Ντάλλες αποφάσισε ότι ο Ολσον ήταν ένας επικίνδυνος πληροφοριοδότης.

Το 1953, ο Όλσον πέθανε πέφτοντας από το παράθυρο ενός ξενοδοχείου στη Νέα Υόρκη, μετά από χορήγηση LSD, χωρίς τη συγκατάθεσή του. Αρχικά, ο θάνατός του θεωρήθηκε αυτοκτονία, αλλά αργότερα προέκυψαν υποψίες για δολοφονία και η οικογένεια του πίεσε να διερευνηθεί η υπόθεση του.

Το 1975 επί προεδρίας Τζέραλντ Φορντ και με διευθυντή της CIA τον Γουίλιαμ Κόλμπι , η οικογένεια του Όλσον έλαβε αποζημίωση 750.000 δολαρίων από την αμερικανική κυβέρνηση, που δεν έδωσε στοιχεία στην οικογένεια για την υπόθεση.

Είναι ενδιαφέρον ότι, σύμφωνα με νεότερα δημόσια έγγραφα, τη συγκάλυψη της δολοφονίας ανέλαβαν δύο στενοί συνεργάτες του προέδρου Φορντ, που θα συναντήσουμε αργότερα σε μαζικά εγκλήματα πολέμου: τον αντιπρόεδρο Ν. Τσένι και τον υπουργό Αμύνης Ντ. Ράμσφελντ, από τους αρχιτέκτονες της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ στο 2003.

Στο ενδιάμεσο διάστημα, ο γιος του Ολσον συνέχισε να αναζητά την αλήθεια. Το 1994, μετά από εκταφή, βρέθηκαν κρανιακοί τραυματισμοί που υποδήλωναν ότι ο Όλσον είχε δεχθεί χτύπημα πριν πέσει από το παράθυρο, οδηγώντας τον ιατροδικαστή να χαρακτηρίσει τον θάνατο του ως ανθρωποκτονία.

Το 2012, η οικογένεια κατέθεσε νέα μήνυση κατά της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ, η οποία απορρίφθηκε το 2013 λόγω του διακανονισμού του 1975.

Τα πειράματα στον Καναδά

Φρικιαστιακά πειράματα έγιναν και στον Καναδά. Επικεφαλής ήταν ο ψυχίατρος Γιούεν Κάμερον, που πίστευε ότι μπορούσε να διαγράψει τη μνήμη των ασθενών και να ξαναχτίσει την ψυχή τους, χωρίς ψυχιατρικά ελαττώματα.

Η ιδέα αυτή ενθουσίασε τη CIA, η οποία προσέλαβε τον Δρ Κάμερον για να πειραματιστεί με τεχνικές ελέγχου του νου, που ξεκίνησαν το 1950. Τα πειράματα, που πραγματοποιήθηκαν στο Ινστιτούτο Allan Memorial του Πανεπιστημίου McGill, χρηματοδοτήθηκαν από κοινού από τη CIA και την καναδική κυβέρνηση.

Οι ασθενείς τοποθετούνταν σε απομόνωση, δένονταν ή ναρκώνονταν και υποβάλλονταν σε πολύωρες μαγνητοσκοπήσεις με σκοπό την πλύση εγκεφάλου, κατ’ εντολή της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.

Υποβάλλονταν σε μαζικά ηλεκτροσόκ, πειραματικά ναρκωτικά και LSD, οι περισσότεροι από αυτούς χωρίς να το θέλουν και χωρίς να το γνωρίζουν ότι συμμετείχαν στα πειράματα.

Η κυρία Χάουαρντ ήταν ένα από τα θύματα. Στο δικαστήριο κατέθεσε ότι την είχαν ναρκώσει, την είχαν υποβάλλει σε θεραπείες σοκ και την ανάγκαζαν να ακούει ηχογραφημένα μηνύματα επί ώρες, μέρα με τη μέρα. «Ήταν βασανιστήριο”, είπε το δικαστήριο που την κατέστησε ανίκανη να φροντίσει τα τέσσερα παιδιά της και την ταλαιπώρησε με ημικρανίες και απώλεια μνήμης.

Η Xάουαρντ ήταν ένα μία από τους 9 πολίτες του Καναδά που έλαβαν σχεδόν 67.000 δολάρια από τη CIA το 1988, ως αποζημίωση. Αλλά η αίτησή της για αποζημίωση από την καναδέζικα κυβέρνηση, η οποία χρηματοδότησε από κοινού τα πειράματα, απορρίφθηκε τρεις φορές.

Το 1994, 77 θύματα έλαβαν από 100.000 δολάρια ο καθένας από την κυβέρνηση του Καναδά, αλλά σε περισσότερους από 250 άλλους αρνήθηκαν την αποζημίωση επειδή δεν ήταν «πλήρως επαναπρογραμματισμένα»!

ΥΓ: Το 2022, το BBC παρουσίασε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο “MK-Ultra: The CIA’s secret pursuit of ‘mind control’”, το οποίο εξετάζει τις μυστικές προσπάθειες της CIA για τον έλεγχο του νου κατά τις πρώτες ημέρες του Ψυχρού Πολέμου.

Μπορείτε να το δείτε

Το 2022 κυκλοφόρησε η ταινία “MK Ultra”, η οποία επίσης βασίζεται στα διαβόητα πειράματα της CIA.